Yetiştirme yurdundan çıktıktan sonra ailesi hakkında hiçbir bilgi edinemeyen Yazgı Günce, bir gün kapısına gelen fotoğraf ve bebeklik battaniyesi ile geçmişi hakkında ilk kez bir şey bulur. Yazgı bulduğu bilginin peşinden giderken Akifle tanışır. Ha...
Başardığınızda gelen mutluluk hissi, çoğu zaman tüm hayatınız boyunca sizi tatmin edecek kadar yeterli gelmezdi. Bu yüzden elde ettiğiniz başarılar kendini tekrar ettirmeye, yenisini kazanmaya mecbur bırakırdı.
Sıfırdan başlayan her insan için ise bu tür başarılar daha da önemli olurdu. Benim gibiler için dünya eksiden başlardı. Sıfıra ulaşmak için ortaya koyduğumuz çabalar kimi zaman yetersiz kalır, bazense başladığımız eksiden de uzaklaşmaya başlardık. Dibe batmaya hazır insanlar koca bir bataklığın içindeydi ve kurtulmakta, boğulmakta bataklığın değil insanların elindeydi.
Önümde açık olan televizyonda devam eden diziye boş bakışlarla bakarken kucağımdaki tabakla dolu tepsiyi yana koydum. Olan derslerimin iptal olması, staj günlerimin belli olmaması ve yağan yağmur yüzünden evde kalmaya hapsolmuştum.
Televizyondan gelen ses sinirlerimi bozarken kumandayı alıp televizyonu kapattım ve başımı arkaya yasladım. Hiçbir şey yapmamak canımı sıkarken gözlerimi kapattım. Aldığım işten dolayı mutlu olmam gerekirken Gülhan'ın söylediği şeyler zihnimde dolanıyor, meraklanmama ve teoriler üretmeme sebep oluyordu.
Üzerinde durmamam gerektiğini, stajyerleri korkutmak için yapılan bir şaka olduğunu düşünüyordum ama içimden gelen bir ses bunun bir şaka olmadığını düşündürüyordu.
Günhanın bana şaka yapmak için bir sebebi yoktu, kimse tanımadığı insana şaka yapmazdı ama asansördeki tavrı Günhanın böyle şeylere takılmadığını gösteriyordu. Samimi bir yapıya sahip gibi duruyordu, bu yüzden bana bir şaka yapmış olma olasılığı daha yüksekti.
Çalan kapı tüm bu düşüncelerden sıyrılmamı sağlarken ayağa kalkıp kapıya yöneldim. Saat dörde geliyordu, Gülce'nin buraya gelmesi neredeyse beş buçuğu bulurdu bu yüzden tedirgin olmuştum.
Kapının deliğinden baktığımda gördüğüm kişi bir kargocu olurken kaşlarımı çattım. Bir şey sipariş ettiğimi hatırlamıyordum, Gülcenin de haberim olmadan bir şey sipariş edeceğini düşünmüyordum.
Kapıyı açtığımda kargocunun bakışları beni bulurken birkaç saniye bakışları üzerimde dolaştı. Saniyeler sonra ise bakışları elinde tuttuğu kağıda döndü.
"Yazgı Günce?"
İsmimi teyit ederken onaylar anlamda başını salladım ve gözüm elinde tuttuğu kutuya kaydı. Kargocu elimde tuttuğu bana uzatırken kargoyu aldım. Çok ağır olmayan kutuyu tutarken gitmek üzere olan kargocuya seslendim.
