Yetiştirme yurdundan çıktıktan sonra ailesi hakkında hiçbir bilgi edinemeyen Yazgı Günce, bir gün kapısına gelen fotoğraf ve bebeklik battaniyesi ile geçmişi hakkında ilk kez bir şey bulur. Yazgı bulduğu bilginin peşinden giderken Akifle tanışır. Ha...
7. Bölüm "Hatırada kalan şeyler değişmez zamanla."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bırak geçmiş günleri gönlüm hatırlasın; Hâtırada kalan şey değişmez zamanla" -Ahmet Muhip Dıranas
🎵 Leman Sam- Kıyamam Sana 🎵 ***
Bir nefes. Doğdum, yürüdüm, gördüm, konuştum, kendimi tanıdım.
Bir nefes daha. Büyüdüm, okula gittim, yalnız başıma hayaller kurdum. Kendi zihnimde kendi evimi inşaa ettim ve anne baba rolünü üstlendim. Kendi yaratıcım, kendi katilim oldum.
Bir nefes daha. Düşündüm. Neden beni bıraktıklarını, benim ailemin neden yanımda olmadığını çok düşündüm. Sorular ve nedenler içerisinde boğuldum, nefes alamadım, yaşama tutunmaya çalıştım. Debelendim. Boğazıma kadar battım, kaburgalarım ciğerlerime battı.
On beş, on altı, on yedi... Hiç sevilmemek böyle mi hissettirirdi?
Sarsak adımlarla beraber iş yerimden çıkmış, ileriye doğru adımlar atıyordum. Her adımım bir öncekinden de güçsüzdü, ileriye gitmek istemiyordu. Kendi iradem dışında yönlendiriliyor gibiydim. Tüm uzuvlarım geriye gitmek istiyor, her hücrem geriye doğru koşar adım dönmek istiyordu. Ama ileriye doğru yürüyordum.
Arkanızdan sizi takip ettiğini bilmeyerek en büyük korkularınızdan kaçardınız. İlerler, kimi zaman varlığını unuturdunuz fakat tam da o anda kendini hatırlatır, aslında hiçbir mesafe kat edemediğinizi anlardınız.
Anne.
4 harf, tek kelime.
Neydi bu his? Nasıl hissettirmeliydi bana bilmiyordum. Bana oldukça yabancı gelen bu kelimenin ardında yatan anlamı zihnim karşılayamıyordu. Bilmediğim bir şey için oradan oraya sürükleniyor, o boşluğu doldurma çabası içerisine giriyordum.
"Hoş geldin Yazgım."
Karşımda duran Nurbanu teyzeye gülümsedim. Kızından daha da kızıl olan saçları güneşte parlıyor, yeşil gözleri ve beyaz teniyle ilerlemiş yaşına rağmen güzelliğiyle insanları kendisine çekiyordu. Onun bana seslenmesi ile düşüncelerimden kurtulduğum için minnettardım.
"Hoşbuldum Nurbanu teyzecim."
Gülümseyerek kolları arasına beni çekerken ikimizin de dudaklarında bir tebessüm vardı. Olayları ne kadar biliyordu bilmiyordum fakat yanımda olmak istediği uzaktan bile belli oluyordu. Ses çıkarmadım.
