Yetiştirme yurdundan çıktıktan sonra ailesi hakkında hiçbir bilgi edinemeyen Yazgı Günce, bir gün kapısına gelen fotoğraf ve bebeklik battaniyesi ile geçmişi hakkında ilk kez bir şey bulur. Yazgı bulduğu bilginin peşinden giderken Akifle tanışır. Ha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. Bölüm "Yağmurun Elleri"
🎵 Yeni Türkü - Yağmurun Elleri 🎵
"Hiç kimsenin, yağmurun bile Böyle küçük elleri yoktur."
***
"Şurada oturan da 2-3 ayda herkesle kavga etti. Husumetli olmadığı kimse yok."
Günhan'ın bakışları ile gösterdiği yere baktım. Yaş olarak yakın olduğumuzu düşündüğüm kızıl saçlı bir kadın oturuyordu masada. Çevresindeki insanlar olabildiğince onun sandalyesinden sandalyelerini uzaklaştırmışlardı, bariz bir uzaklık buradan bile belli oluyordu.
"Neden ki?" diye sordum elimi çeneme yaslarken. Bir yandan da anlattığı konu ilgimi çekmiş gibi davranıyordum.
"Duyduğuma göre sağlam bir cv ile gelmiş. Adı gelmeden önce ofiste yayıldığı için de gözler zaten üstündeydi. Herkese üstünlük tasladığı birkaç olaya da şahit olunca bazıları kendisini geri çekmiş. Diğerleri de tanışmak için bir girişimde bulunmamış zaten."
Kaşlarımı kaldırırken gözlerim kızıl saçlı kadının arkasına doğru kaydı. Sarı saçlarını bir kalemle tepede toplayan kız ilgimi çekerken elinde tuttuğu kalemi ağzına götürüp dişlemesi ile dudaklarımda bir tebessüm belirdi.
"Peki ya o kim?" Günhan bakışlarımı izlerken baktığım yeri buldu. Birkaç saniye sessiz kalırken derin bir iç çekiş sesi duymamla bakışlarımı hızla Günhana çevirdim. Bakışlarını sarı saçlı kızdan ayırmamıştı.
"İzel," diye mırıldandı dudaklarının arasından. "İzel Beken."
Hülyalı bakışları İzelden ayrılmazken dudaklarım haince iki yana kıvrıldı. Omzumla Günhanı dürterken ilk önce silkelenmiş, sonrasında da bakışlarını bana çevirmişti.
Göz kırpıp İzel'i gösterdim.
"Ne iş bakayım?"
Sesim heyecanlı bir çocuk gibi çıkarken dışarıdan da öyle göründüğüme emindim. Günhan birkaç saniye gözüme boş boş bakmış, daha sonrasında bakışları yeniden İzele dönmüştü.
"Bir şey yok." dedi. "Sessiz, sakin kendi halinde bir kız işte. Evden işe işten eve giden tipten. Birkaç kere konuşmaya çalıştım ama pek oralı olmadı."
Cümlesini bitirdiğinde yeniden iç çekerken elimi çeneme yasladım ve ortamızda duran krakerden bir tane alıp ağzıma attım.
