UMAY

4.Bölüm

4.Bölüm

17.12.2023

Keyifli okumalar.

Herkesin aklında tek bir şey vardı. Esir düşmüş olanları kurtarmak. Hakkari'ye iner inmez göreve gelmişlerdi. Peki bu onlar için sorun muydu?

Tabi ki de hayır!

Karşıdan görünen kamyonla Alperen konuştu. "Çömez, Avcı!"

"Emredin komutanım." Herkes hazır bir şekilde komutanlarından gelecek emri bekliyordu.

"Kamyonu durdurun."

Emri alan Çömez (Kemal) ve Avcı (Ali) önce birbirlerine bakıp sonra konuştular."Emredersiniz komutanım. "

Çömez büyük taşlar koydu yolun üzerine. Bu taşlarla kamyonun geçme ihtimali yoktu.

Kamyon iyice yaklaştığında durmak zorunda kaldı. Arabadan indiklerinde önce büyük taşlara baktılar, her zaman geldikleri yolda bu taşlar yoktu. Endişeyle birbirine baktılar sonra.

Tam o sırada Çömez birinin kellesinden tutup diziyle karnına vurdu itin. Avcı da diğer iti halletmekle meşguldü.

İki adamı da kenara çekip üstünü çalılıklarla kapattılar görünmesin diye.

Ardından içi oldukça geniş olan kamyona bakıp sırıttı Avcı. "Komutanım temiz."diye mırıldandı kulaklığa karşı.

"Güzel." Alperen mevzilendiği yerden kalkmıştı. O kalkınca timin diğer üyeleri de kalkmış komutanlarına bakmıştı.

"Herkes kamyona binsin..." Planı anlatmaya başlamıştı Alperen.

Lakabını mı soruyorsunuz?

Ateş.

Onun lakabı Ateşdi. Yangın yerine çevirirdi girdiği yeri.

...

Herkes perişan haldeydi.

Başörtüsü zorla çıkarılan kadınlar...

Ağlayarak yardım isteyen çocuklar...

Tansiyonu yükselmiş yaşlı insanlar...

Tam iki saat önce gelmişlerdi bu lanet yere. Ne olduğunu anlamadan kendilerini burada bulmuşlardı. Çaresizce yardım bekliyorlardı.

Onları karanlık her tarafı yıkık dökük bir odaya almışlardı. Penceresi yoktu odanın ve kapı kilitliydi.

Odada sadece nefes ve ağlama sesleri duyuluyordu. Kimse böyle bir durumda olmak istemezdi.

Aralarında Aydilge öğretmen de vardı. En köşede çaresizce etrafına bakmaktan bir şey yapamıyordu, çaresizdi. Sadece o değil herkes çaresizdi. Kimse ne yapacağını bilmiyordu.