Karışan Bebekler 🤍

6.BÖLÜM

Bölüm Şarkısı: İmpossible,Özgürüm

-Yazardan-
1 yıl sonra

Karadağ ailesi bahçede oturuyorlardı bugün kızları Defne'nin ölüm yıldönümüydü ve herkes ölü gibiydi en çokta Kübra. Çünkü o olaydan sonra kendini suçlamaya başlamıştı. Çikolatalı pastadan nefret eder olmuştu kızı ne seviyorsa ondan nefret ediyordu çünkü Kübra'ya küçük kızını hatırlatıyordu.

Ailenin erkekleri ise sırf kardeşleri seviyor diye motorlarla ilgilenmeye başlamışlardı. Hepsinin birer motoru vardı ve motorcu çeteleri vardı ismi ise "ÖLÜ KELEBEK" kardeşlerini hatırlatmasını istedikleri için.

Batu motoruna binmiş ve mezarlığa doğru gidiyordu abisi ve kardeşleride onun arkasında ilerliyorlardı. Kısa süre sonra mezarlığa gelmişlerdi motorlarını park edip kız kardeşlerinin mezarının yanına doğru gidiyorlardı fakat gördükleri şey durmalarını sağladı.

Mezarın başında biri oturmuştu cebinden bir zarf çıkartıp mazarın üstüne koydu ve ayağa kalktı. Adamın uzaklaştığını gören kardeşler hemen mezarın başına gelmiş zarfı almışlardı birbirlerine bakıp zarfa geri baktılar. Zarfın üstünde "Karadağ Ailesi'ne" yazıyordu.

Batu açmak isteyince Anıl hemen zarfı elinden alıp ceketinin cebine koyup "Bu zarfı babama götürüp onunla beraber açıcaz şimdi kardeşimizle konuşalım."
demişti. Defne ile her biri konuşup hızla motorlarına doğru yola koyuldular.

Motorlarına binip normalde 1 saat süren yolu motorla 15 dakikada gitmişlerdi. Bahçeye geldiklerinde anne ve babalarının orda olduğunu gördüler hemen yanlarına gittiler. Oturup hemen konuşmaya başladı Anıl "Baba şimdi biz Defne'nin mezarından geliyoruz biliyorsunuz. Biz mezarlığa gittiğimizde biri Defne'nin mezarına oturmuştu ve cebinden bir zarf çıkartıp mezarın üstüne koydu zarf bu." diyip zarfı babasına verdi. Atalay oğlunun konuşması ve zarfı vermesiyle meraklandı.

Zarfı açtıklarında içinden bir tane kağıt ve küçük bir zarf vardı. Tekrar zarf çıkmasına şaşırmışlardı ama kağıdı açıp açmamak konusunda kararsız kaldığı için ailesine baktı daha sonra dönüp yanındaki eşine baktı onay almak istercesine Kübra onay verir gibi elini sıkıp kafasını salladı.

Kağıdı açtıklarında içinde yazılanları sesli bir şekilde okumaya başladı.
"Selam Karadağ Ailesi.Şimdi diyiceksiniz ki kim bu ve zarfı ne için kızımın mezarına koydu diye düşünüyorsun değil mi Atalay. Neyse kısa kesiyorum ve direk konuya giriyorum ilk olarak kendimi tanıtayım ben 1 yıl önce karının ve kızının kaza yapmasını ve kızının ölümünden sorumlu kişiyim. Baktım ki beni çok arıyorsun e bende dedim bugün kızlarının ölüm yıldönümü gitte bir süpriz yap dedim iyi demişim değil mi ? Her neyse sana şimdi diyiceklerimi iyi dinle bakalım Atalay. Sence kızın gerçektende öldü mü ? Ya yaşıyorsa ve hiç ölmediyse. Hahaha eğer cevapları bulmak istiyorsan yarın akşam oğullarının motorcu çetesinde olucak olan yarışa git cevabını orda bulursun. Bende heyecanlandım şimdi acaba küçük kızın Defne gerçekten de öldü mü yoksa yaşıyor mu ? Hadi görüşürüz Atalay Karadağ bundan sonrada çok görüşücez gibi."

Karadağ ailesi duyduklarına inanamadılar çünkü böyle birşey olması imkansızdı Atalay kendi elleriyle gömmüştü kızını. "A-Atalay böyle bir şey olması imkansız d-demi b-ben gördüm k-kızımı ö-ö-ölü bedenini gördüm ben Atalay. Yalan de olması imkansız de bişey söyle Atalay !!! Hadi ne duruyorsunuz bişey söylesenize Batu sen de gördün kardeşini hatta sen koydun k-kardeşini m-mezarına sen a-attın ü-üstüne t-toprak H-HATIRLAMIYOR MUSUN BATU. YA SİZ ANIL SEN BANA YARDIM ETTİN K-KIZIMIN ODASINI BOYAMAMA. Ç-ÇINAR SENDE Mİ HATIRLAMIYORSUN K-KARDEŞİNİN O-O AMELİYATHANEDEN Ç-ÇKIŞINI O B-BEMBEYAZ SURATINI." Kübra'nın bağırmaktan boğazı ağrımıştı sözünü bitirip kocasına döndü ve "A-Atalay..."diyip kocasının kollarına yığılmıştı Kübra. Atalay karısını kucaklayıp arabaya bindirdi ve hastaneye doğru sürmeye başladı.