အထန် မျိုးဝင်း

အပိုင်း (၁၀)

အဖေခွဲစိတ်ခန်းမှထွက်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပဲနည်းနည်းလန်းလန်းဆန်းဆန်းရှိလာတော့မှမျ်ိုးဝင်းစိတ်အေးရတယ်။ ကိစ္စအရပ်ရပ်ကြောင့်အရင်အချိန်တွေမှာအဖေကိုဂရုမစိုက်နိုင်တဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသလိုပိုပြီးဂရုစိုက်ဖို့လည်းလိုကြောင်းတွေးမိလိုက်တယ်။ ဂရုစိုက်ပေးမယ့်အဒေါ်ရှိသည့်တိုင်မျိုးဝင်းကခွင့်တွေယူပြီးအနားမှာရှိနေပေးခဲ့တော့အဖေလည်းပိုရွှင်လန်းလာတယ်လို့ထင်ရတယ်။ မမူကတော့မျိုးဝင်းအဖို့အစ်မတျောက်နဲ့မခြားလိုလေသေးမရှိပေ။ ခွင့်ဆိုလည်းခွင့်ပေး၊ အလုပ်ဆိုလည်းကူလုပ်ပေးနှင့်သည်ကြားထဲကိုရန်ပိုင်နှင့်အတူအဖေ့ကိုတောင်သတင်းလာမေးသွားကြသေးတယ်။ ကိုနေမျိုးကတော့အဖေဆေးရုံတက်သည့်နေ့မှာမရှိတော့ဖုန်းနဲ့ပဲသတင်းမေးပြီးဆေးရုံဆင်းသည့်နေမှာတော့လိုအပ်သမျှကိစ္စအဝဝကိုကူပေးသည့်အပြင်အိမ်ကိုလည်းကားနဲ့ပဲလိုက်ပို့ပေးခဲ့တော့မျိုးဝင်းအတွက်အားတခုဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ပဲအချိန်တွေကုန်လွန်လာကာသီတင်းကျွတ်ပိတ်ရက်နီးလာတော့ချောင်းသာသို့မိသားစုခရီးစဉ်လေးတခုကိုမျိုးဝင်းစီစဉ်လိုက်ပါတယ်။ အဖေနဲ့အဒေါ်ကတော့လူကြီးပီပီဝမ်းသာရုံပဲပြပေမယ့်ညီလေးမြတ်လင်းကတော့ထခုန်မတက်ပျော်နေတော့တယ်။ မြတ်လင်းကရန်ကုန်ရောက်ကတည်းကအိမ်၊အလုပ်၊ကျောင်းနဲ့တချ်ို့ရက်တွေပဲမြို့ထဲလည်ရတာမို့တခြားတနေရာကိုခရီးထွက်ရဖို့အတွက်သူ့ခမျာပျော်နေတာမဆန်းလှပေ။ မျိုးဝင်းလည်းခရီးမထွက်ခင်မြတ်လင်းနဲ့မြို့ထဲသွားကာလိုအပ်တာလေးတွေဝယ်ပေးရင်းရုပ်ရှင်ကြည့်မုန့်စားကြတဲ့နေ့ကဆိုရင်ကလေးသာသာလန်းဆန်းမြူးတူးနေခဲ့တယ်။ ခရီးထွက်ရမယ့်နေ့ရောက်လာတော့ချောင်းသာကိုညကားစီးကာပျော်ပျော်ရွှင်ရွင်ပဲစတင်ခဲ့ကြတယ်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့မျိုးဝင်းကပဲဦးဆောင်ရကာ 'ကိုမျိုးဝင်းထွန်းနာမည်နဲ့အခန်းယူထားတာဗျ..ဒါကbooking receiptပါ' ဆိုပြီးဖုန်းထဲကmailကိုထုတ်ပြလိုက်တယ်။ 'ဟုတ်ကဲ့ရှင့်...ခဏလေးပါနော်...ညီမပြန်ပြီးကြည့်ပေးပါမယ်ရှင့်' ဆိုပြီးreceptionistကောင်မလေးကဖုန်းကိုလှမ်းယူလိုက်တယ်။ 'ဟုတ်...အကိုကgarden view ကနှစ်ယောက်ခန်း၂ခန်းယူထားတာနော်အကို' 'ဟုတ်တယ်ညီမ...' 'ဟုတ်ကဲ့ပါအကို...ဒါပေမယ့်လေညီမတို့သူဌေးကအကိုတို့လာရင်sea view အခန်းကိုပြောင်းပေးဖို့ပြောထားတော့ညီမတို့အဲအခန်းတွေစီစဉ်ပေးထားတယ်နော်အကို' 'ဟင်...ညီမတို့သူဌေး?...နာမည်က ကိုနေမျိုးဦးလား' 'ဟုတ်ကဲ့ရှင့်...သူဌေးကသူ့သူငယ်ချင်းတွေလာမှာမို့အခန်းပြောင်းပေးဖို့သေချာပြောထားလို့ပါရှင့်'။ မမျှော်လင့်ထားတဲ့surprise လေးကြောင့်မျိုးဝင်းကြည်နူးရမိတယ်။ နားရွက်နားထိတက်ချိတ်လုမတက်ဖြစ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းကိုပြန်လည်တည်လိုက်ပြီး ဝန်ထမ်းခေါ်ရာအနောက်ကိုလိုက်ခဲ့ကြတယ်။ ဒါကြောင့်လည်းသူကိုနေမျိုးကိုတိုင်ပင်တုန်းကဒီဟိုတယ်ကိုရွေးဖို့ပဲအကြိမ်ကြိမ်ပြောခဲ့တာကို၊ မနက်စာစားတော့မှပဲဖုန်းဆက်ပြီးကျေးဇူးတင်ကြောင်းလှမ်းပြောလိုက်တော့မယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့မျိုးဝင်းလည်းကုတင်ပေါ်တက်ကာလှဲလိုက်တော့ 'ကိုကြီးအခန်းတွေကရှယ်ပဲနော်..စျေးတော်တော်ကြီးမှာပဲ..ဦးလေးကတောင်ပြောနေတယ်..ဘာကိစ္စငွေတွေဒီလောက်ဖြုန်းနေလဲမသိဘူးတဲ့...စျေးသက်သာတဲ့နေရာတခုမှာတည်းလိုက်ပြီးရောကိုတဲ့..ကျတော်ကတော့ပြောလိုက်တယ်...ဦးလေးကလည်းဒီလိုနေရာမျိုးမှာတည်းရတာလွယ်မှတ်လို့..တည်းရတုန်းတည်းစမ်းပါ...စျေးသက်သာတဲ့နေရာဆိုဒီလိုပင်လယ်ကြီးကိုမြင်ရပါ့မလားလို့' ကရားရေလွှတ်ပြောနေတဲ့မြတ်လင်းစကားတွေကိုမျိုးဝင်းကပြုံးလိုက်ပြီး 'လူကြီးတွေကဒီလိုပဲလေ...ပြောမနေနဲ့တော့...တရေးအိပ်ဦးမယ်...မနက်၈လောက်မှာနှိုး..မနက်စာသွားစားရအောင်'။ မြတ်လင်းလည်းမှောက်ရက်အိပ်ပျော်နေတဲ့မျိုးဝင်းကိုကြည့်ရင်းစိတ်ထဲပြစ်မှားမိတယ်။ ဒီညတော့ကုတင်တလုံးတည်းမှာအိပ်ရာမှာဆိုတော့ မုန့်ဆီကြော်ဘယ်နေမှန်းမသိနှုတ်ခမ်းနာနှင့်တည့်ပါ့မလားဆိုပြီးစိတ်ပူနေရပြီ။ နှိုးပါဆိုတဲ့မြတ်လင်းကိုပြန်နှိုးနေရတဲ့မျိုးဝင်းကမြတ်လင်းရဲ့sweat pantအောက်ကဖောင်းကြွနေတဲ့နေရာကိုကြည့်ကာတွံတွေးတွေမျိုချလိုက်တယ်။ ဖောင်းကြွနေတဲ့နေရာကခပ်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတာကြောင့်လီးတောင်နေမှန်းသိသာနေတယ်။ မျိုးဝင်းလည်းအရဲစွန့်ကာလက်နဲ့ပွတ်ကြည့်လိုက်တော့ လီးရဲ့လုံးပတ်မှာမသေးလှကြောင်းခန့်မှန်းမိလိုက်တယ်။ 'ဒေါက်...ဒေါက်... room service ပါခင်ဗျ' ဆိုတဲ့အသံကြောင့်ဘောထုပ်ပေါ်ကလက်ကိုအမြန်ဖယ်လိုက်ပြီး 'ဟုတ်..ဟုတ်..လာပြီ' ဆိုကာအခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ မနက်စာအစုံအလင်ပါတဲ့ service cartကိုကြည့်ကာ 'အော်...ဟိုဘက်အခန်းရောပေးပြီးပြီလားညီ' 'မပေးရသေးဘူးဗျ...အကိုတို့ပေးပြီးမှပဲသွားပေးရမှာဗျ' 'ဒါဆိုတခါတည်းပဲလုပ်လိုက်ပါ...ဒိီလောက်များတဲ့မုန့်တွေစားကုန်မှာမဟုတ်ဘူး...ရတယ်..ဟိုဘက်အခန်းကရှေ့ဝရံတာလေးမှာပဲစီစဉ်ပေးနော်ညီ...အဖေတို့နဲ့အတူစားလိုက်မယ်' 'ဟုတ်ဗျ..အဲဆိုကျတော်စီစဉ်ပေးပါမယ်နော်..ခဏလေးစောင့်ပေးပါ' ဆိုပြီးလှည့်ထွက်သွားတယ်။ ကုတင်ဘက်ပြန်သွားပြီး 'ဟျောင့်..ညီလေး..မြတ်လင်းထတော့မနက်စာသွားစားမယ်'ဆိုပြီးခပ်ပြင်းပြင်းလေးနိုးလိုက်တယ်။ မျိုးဝင်းမျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီးချိန်ထိမြတ်လင်းမထသေး။ ပခုံးကိုင်ကာလှုပ်နှိုးလိုက်တော့မှနိုးလာပြီး ကယောင်ကတန်းနဲ့ 'ကိုကြီး..ထ..ထ..မနက်စာသွားစားရဦးမယ်လေ'ဆိုတော့ပိတ်ကန်ရုံပဲရှိတော့တာမို့မျိုးဝင်းလည်းခြေထောက်ဆန့်ပြီး မြတ်လင်းဖင်ကိုကန်လိုက်မိတယ်။ 'ငါလ်ိုးလေး..ငါ့နှိုးပါဆိုငါကပြန်နှိုးရပြီးကြောင်တောင်တောင်နဲ့လီးစကားတွေလာပြောနေသေးတယ်' 'ယောင်သွားလို့ပါဗျာ' 'သွားမျက်နှာသွားသစ်ချေ..အဖေတို့အခန်းမှာမနက်စာပြင်ထားပြီ' 'ဟုတ်..ဟုတ်' မြတ်လင်းလည်းကုတင်ပေါ်ကဆင်းကာရေချိုးခန်းထဲဝင်လာခဲ့တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ ကိုယ်ပေါ်မှာအတွင်းခံလေးတခုတည်းနဲ့ဖုန်းပြောနေတဲ့မျိုးဝင်းကြောင့်မြတ်လင်းတျောက်လီးကိုဂုတ်ချိုးထားရပြန်တယ်။ အဖေတို့အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အဖေတို့ကစားပွဲမှာထိုင်နေပြီးဝန်ထမ်းကောင်လေးကစားပွဲပေါ်မုန့်တွေအစီအရီချပေးနေတယ်။ 'ဟော..သားတိို့လာကြကွာ...မင်းသူငယ်ချင်းကိုအားနာစရာ...ဟိုတခါအဖေဆေးရုံတက်တုန်းကအစစအရာရာကူညီပေးတဲ့သူငယ်မလား...ခုလည်းသူပြင်ဆင်ပေးထားတာတဲ့' 'အော်...အဖေတို့သိသွားပြီလား...သားလည်းခုနကပဲကိုနေမျိုးနဲ့ဖုန်းပြောလာတာ...အဖေနဲ့အဒေါ်ကိုတောင်သတင်းမေးနေသေးတယ်' 'အေးကွာ...တကူးတကကြီးလုပ်​ပေးနေတယ်...အားနာစရာကြီး...နောက်အိမ်ကိုထမင်းစားလေးဖိတ်ဦးကွ' 'ဟုတ်အဖေ' ။ မြတ်လင်းကတော့ဘာမှမပြောတော့ဘဲမုန့်တွေကိုတမျိုးပြီးတမျိုးထိုင်စားနေရင်းစိတ်ထဲကတော့ကိုကြီးမျိုးဝင်းအပေါ်သိပ်နေရာယူလွန်းတဲ့နေမျိုးဆိုတဲ့ဘဲကြီးကိုမကြည်တာတော့အမှန်ပဲ။ နေ့လယ်ဘက်ကျတော့လည်းကိုနေမျိုးစီစဉ်ပေးပြန်တဲ့နေ့လယ်စာကိုစားရပြန်တယ်။ မြတ်လင်းကတော့လူငယ်မို့ဟိုတယ်စာတွေကိုခံတွင်းတွေ့ပေမယ့် အဖေနဲ့အဒေါ်ကတော့မြိန်ရည်ယှက်ရည်မရှိလှ။ ဒါကြောင့်မို့မျိုးဝင်းကနေမျိုးဆီဖုန်းဆက်ပြီးသူတို့အတွက်အလုပ်ရှုပ်မခံဘဲညစာကိုတော့သူပဲစီစဉ်လိုက်မယ်ဆိုကြောင်းဖုန်းဆက်ပြောတော့နေမျိုးလက်မခံချင်ဘဲလိုက်ခံလိုက်ရတယ်။ ထမင်းစားပြီးတရေးတမောအနားယူကြပြီးနေစောင်းချိန်လောက်မှပင်လယ်ဘက်ရေဆင်းချိုးကြတယ်။ မျိုးဝင်းကဘော်ဒီလှသူမို့ swimwear နဲ့ကြည့်ကောင်းလှပေမယ့် မြတ်လင်းကတော့ရှက်တယ်ဆိုကာ ဘောလုံးဘောင်းဘီနဲ့ပဲရေဆင်းချိုးတယ်။ အဒေါ်ကတော့သောင်ပြင်ပေါ်မှာထိုင်ကာအုန်းရည်ပဲသောက်ကျန်ခဲ့တော့ မျိုးဝင်းတို့ယောင်္ကျားသား၃ယောက်ပဲရေကစားကြတယ်။ အတန်ကြာတော့အဒေါ်ကအဖေ့အတွက်စိတ်ပူကာကုန်းပေါ်ပြန်တက်လာဖို့ပြောပြီးအခန်းထဲပြန်သွားကြတယ်။ မျိုးဝင်းနဲ့မြတ်လင်းကတော့ရေထဲပျော်တုန်း။ မျိုးဝင်းရဲ့ရေစိုပြီးတောင့်တင်းလှတဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုကြည့်ကာလီးတောင်နေရတဲ့မြတ်လင်းကတော့ သူ့လီးကိုခိုးခိုးကြည့်နေတဲ့သူကိုတော့မမြင်မိခဲ့တာအမှန်ရိုးပါလေ။ ကျောက်ဆောင်တွေကြားမှာမျိုးဝင်းကိုဓါတ်ပုံရိုက်ပေးပြီး သူ့အလှည့်ကျရှက်နေတဲ့မြတ်လင်းကိုမျိုးဝင်းကအတင်းရိုက်ပေးရပြန်တော့အမှတ်တရပုံလောက်ပဲဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဟိုတယ်ကိုပြန်ရောက်တော့လည်းမျိုးဝင်းတို့ရေကူးကန်ထဲရေဆင်းကူးကြပြန်သေးတယ်။ ညရောက်တော့ကမ်းခြေမှာညစာလိုက်ရောင်းနေတဲ့သူတွေဆီကအော်ဒါမှာထားတဲ့ပုစွန်ကင်၊ ကင်းမွန်ရခိုင်သုပ်၊ အတို့အမြုပ်အစုံနဲ့ငပိရည်တွေကြောင့်အဖေတို့မြိန်ရည်ယှက်ရည်စားကြပါတယ်။ မျိုးဝင်းနဲ့မြတ်လင်းကတော့သောက်ကြဦးမှာမို့ထမင်းမစားသေးဘဲအဖေတို့စားပြီးချိန်ထိစောင့်နေလိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့မှကမ်းခြေသောင်ပြင်ဘက်သွားကာဘီယာနဲ့အမြည်းတချို့ယူသွားပြီးညအလှကိုခံစားလိုက်ကြတယ်။ သီတင်းကျွတ်လပြည့်မို့လရောင်ကထင်ထားတာထက်ပိုပြီးလင်းနေကာရေပြင်ပေါ်ကအရိပ်တွေကလည်းတလဲ့လဲ့။ ဟိုတယ်မှာမီးပုံပွဲလုပ်ပေးတော့ဆူညံသံတွေကြောင့်ဟိုတယ်နဲ့ဝေးရာဆီလာသောက်နေကြတော့လူသူလေးပါးကင်းကာညကပိုပြီးတိတ်ဆိတ်ကာကြည်နူးစရာအတိပင်။ ရောက်တတ်ရာရာတွေပြောရင်းကနေ 'ညီ...မင်းစော်ရနေပြီလား' ရုတ်တရက်ဦးတည်ချက်ပြောင်းသွားသောစကားကြောင့် မြတ်လင်းလည်းဆွံ့အသလိုဖြစ်ပြီးမှ 'မရသေးဘူးကိုကြီး..ကောင်မလေးတွေနဲ့ကအီစီကလိအဆင့်လောက်ပဲ' 'မင်းဟိုတခါသွားတွေ့တဲ့ကောင်မလေးကရောရည်းစားမဟုတ်ဘူးလား' 'မဟုတ်ပါဘူး...သူနဲ့ကကြိုက်မလိုဖြစ်ခဲ့ပြီးအဆင်မပြေကြတော့လို့' စကားဝိုင်းကရုတ်တရက်တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ မျိုးဝင်းကစကားလုံးတွေရှာနေပေမယ့်ဘာမှထွက်မလာ။ 'ကိုကြီးရော...ဟိုအကိုနဲ့ကရည်းစားတွေလား' ရုတ်တရက်မြတ်လင်းစကားကြောင့်မျိုးဝင်းအံ့ဩသွားရပြီး၊ မြတ်လင်းဘက်ကြည့်တော့ 'ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဗျ..ကျတော်နားလည်ပါတယ်..အဲအကိုနဲ့ကိုကြီးရဲ့ဆက်ဆံရေးတွေကသာမန်သူငယ်ချင်းဆိုတာထက်ပိုလွန်နေတာပဲလေ...ကျတော်လည်းလူငယ်ပဲ..ခန့်မှန်းမိတာပေါ့'။ သူခိုးလူမိတော့မျိုးဝင်းလည်းဆက်မပြောနိုင်ဘဲဖြစ်နေတယ်။ ဘီယာဗူးကိုကောက်မော့လိုက်ပြီးပင်လယ်ပြင်ကိုငေးနေတဲ့မြတ်လင်းက ဆံပင်တွေကိုသေချာမဖြီးသင်ထားတော့နဖူးထိဆံနွယ်တွေဖြာကျနေတယ်။ ခပ်ရှည်ရှည်လေးနဲ့ဒီနေ့ခေတ်လူငယ်စတိုင်လ်လို့ပြောရမယ့်ဆံပင်တွေကြားမှာနှာတံစင်းစင်းလေး၊ နှုတ်ခမ်းမထူမပါးတွေနဲ့မို့မြတ်လင်းကမြန်မာမှုအနည်းငယ်လွှမ်းတဲ့ညိုချောတျောက်လို့ပြောလို့ရပါတယ်။ ကိုရီးယားဆန်ဆန်ပြင်ဆင်ကြတဲ့နုဖတ်ဥရွနေတဲ့လူငယ်တွေနဲ့တော့မြတ်လင်းကပြဒါးတလမ်းသံတလမ်းလို့ဆိုရမလားပဲ။ ရုတ်တရက်မြတ်လင်းကသူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မျိုးဝင်းအကြည့်တွေကိုလျင်မြန်စွာရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး 'သောက်ပြီးပြန်ကြရအောင်လေ...ညီ...မိုးတော်တော်ချုပ်နေပြီ'။ ဘီယာဗူးကိုင်ထားတဲ့မျိုးဝင်းလက်တွေကိုအပေါ်ကနေဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး 'ကိုကြီး...ကျတော်မထိိန်းထားချင်တော့ဘူးဗျာ...ထိန်းလို့လည်းမရတော့ဘူး' ဆိုကာမျိုးဝင်းနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်မိတယ်။ ရုတ်တရက်မြတ်လင်းအပြုအမှုကြောင့်မျိုးဝင်းလည်းမြတ်လင်းကိုတွန်းထုတ်မိပြီး 'ကိုကြီးတို့ဖြစ်သင့်ရဲ့လား...ညီအကိုတွေလေ' 'အာ့ဆိုဘာလို့မနက်ကကျတော့်လီးကိုလာစမ်းတာလဲ...ညီအကိုဆိုတော့ရောဘာဖြစ်လဲ...ကျတော်ကိုကြီးကိုကြိုက်တယ်...ကိုကြီးလည်းကျတော့်ကြိုက်တာပဲမလား...ခံစားချက်အတိုင်းပဲနေကြရအောင်ဗျာ...'ဆိုကာမျိုးဝင်းနားပြန်ကပ်လာပြီးမျက်နှာကိုပွတ်သပ်ကာနှုတ်ခမ်းကိုတရှိုက်မက်မက်နမ်းလိုက်တယ်။ နဂိုကတည်းကစိတ်ပါနေပြီဖြစ်တဲ့မျိုးဝင်းကလည်းနှစ်ခါပြန်မငြင်းဘဲအလိုက်သင့်စွာပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ မြတ်လင်းကဆန္ဒတခုကိုအကြာကြီးချိုးနှိမ်ထားပြီးမှအခွင့်အရေးရတုန်းအမိအရဆုပ်ကိုင်သလိုမျိုး မျိုးဝင်းခန္ဓာအနှံ့ကိုအရူးအမူးနမ်းရှိုက်နေမိတယ်။ မသိတဲ့သူအတွက်ဆိုယောင်္ကျားနှစ်ယောက်၊တကယ်တမ်းတော့ညီအကိုတဝမ်းကွဲကသဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာအပေါ်ဗလာကျင်းရင်းလုံးထွေးကာဆန္ဒတွေပြင်းပြတောက်လောင်နေကြတယ်။ မျိုးဝင်းနို့တွေကိုစို့ရင်းလက်တဖက်ကလည်းတခြားနို့တလုံးကိုချေပေးနေတယ်။ အပေါ်ကနေအုပ်မိုးကာဗိုက်ကြွက်သားတွေကိုနမ်းရင်းအပေါ်ကိုပြန်တက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းပြန်နမ်းမိကြတယ်။ မျ်ိုးဝင်းကမြတ်လင်းရဲ့ဘောင်းဘီထဲကရုန်းကြွနေတဲ့လီးကိုအပြင်ကနေဆုပ်ကိုင်ပေးရင်းကအတောမသတ်နိုင်တဲ့ရမ္မက်ကြောင့်ဘောင်းဘီကိုပါဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ အထိန်းအကွပ်မဲ့သွားတဲ့လီးကြီးကမျိုးဝင်းလက်ထဲမှာရန်လိုနေတဲ့မြွေတကောင်လိုမျိုးအကြောတပြိုင်းပြိုင်းထကာသောင်းကျန်းနေတော့တယ်။ မျိုးဝင်းကမြတ်လင်းကိုမတ်တပ်ရပ်လိုက်စေပြီး ထကြွလွန်းလှတဲ့လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်ကာအားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အချိန်အကြာကြီးမှန်းထားခဲ့ရတဲ့အထိအတွေ့ကမြတ်လင်းထင်ထားတာထက်ပိုသဘောကျစရာဖြစ်နေတယ်။အောက်နေဒူးထောက်ထိုင်ပြီးသူ့လီးကြီးကိုအငမ်းမရစုပ်ပေးနေတဲ့ကိုကြီးမျိုးဝင်းကရောသူ့လိုပဲဆန္ဒတွေကိုမြိုသိပ်ထားခဲ့တာလား။ တကယ်လည်းညီအကိုမို့မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုပြီးတွန်းလွှတ်ကာဒုတိယအကြိမ်မှာတော့စိတ်ပါလွန်းနေတဲ့သူ့အကိုလည်းအရင်ကတည်းကနေသူ့ဆီဖင်ခံချင်ခဲ့မှာပေါ့။ စိတ်ရိုင်းတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့မြတ်လင်းလည်းသူ့အကိုပါးစပ်ကိုအားရပါးရဆောင့်လိုးနေတော့တယ်။ 'ကိုကြီး...ကုန်းပေးဗျာ' မြတ်လင်းပြောတော့ မျိုးဝင်းလည်းကုန်းထားပေးလိုက်တယ်။ အနက်ရောင်ဘောင်းဘီတိုကိုဆွဲချွတ်လိုက်ချိန်မှာပေါ်လာတဲ့အနီရောင်အတွင်းခံနဲ့ဖင်ကြီးကခုတော့သူ့လက်နှစ်ဖက်အောက်မှာ။ အတွင်းခံကိုမချွတ်သေးဘဲလက်နဲ့ဖင်ကြောင်းတလျှောက်ပွတ်တာသူ့အကိုရဲ့ကာမစိတ်ကိုနှိုးဆွပေးနေတယ်။ 'အား..ကောင်းလိုက်တာ...ညီလေး...' အတွင်းခံပေါ်ကနေပဲဖင်ဝကိုနှိုက်ရင်းမွှေပေးနေတော့မျိုးဝင်းစိတ်တွေလွင့်နေပြီလေ။ အတွင်းခံအောက်မှာပဲဖင်ဝဟာသိသိသာသာကျယ်လာနေပြီးမြတ်လင်းစိတ်ကျေနပ်တော့မှ အတွင်းခံကိုချွတ်ကာခပ်ပွပွလေးစူနေတဲ့ဖင်ဝကိုယက်လိုက်တော့တယ်။ ဒီလိုဖင်ပေါက်မျိုးကိုပဲစွဲလန်းနေတဲ့မြတ်လင်းကတော့ရေငတ်တုန်းရေကန်ထဲပြုတ်ကျသွားသလိုပင်စိတ်ကြိုက်ယက်ပေးတော့တယ်။ အသက်ငယ်ပေမယ့်ပညာပြည့်ဝတဲ့မြတ်လင်းရဲ့အပြုအစုတွေကိုမျိုးဝင်းအံ့ဩမိတယ်။ သူ့ရဲ့ဖင်ပွပွကိုယက်နည်းမျိုးစုံနဲ့အရသာတွေ့နေတဲ့မြတ်လင်းခေါင်းကိုလက်နောက်ပြန်ကိုင်ကာဖိပေးထားလိုက်တယ်။ မြတ်လင်းလျှာတွေဟာမျိုးဝင်းဖင်ထဲကရုန်းမထွက်နိုင်ဘဲဖင်ခေါင်းတဝိုက်ကိုလှိုက်စားနေတယ်။ လျှာရဲ့ဒဏ်ကြောင့်နဂိုကထပ်ပိုစူပွပြီးပြဲအာလာတဲ့ကိုကြီးမျိုးဝင်းဖင်ဟာသူ့လီးထည့်လိုက်ဖို့အတွက်အကုန်ရယ်ဒီဖြစ်နေပြီ။ လီးကိုအပေါ်အောက်ဒေါင်လိုက်ပွတ်ရင်းဇိမ်ယူနေတဲ့မြတ်လင်းကို 'ညီ...ကိုကြီးဖင်ကိုညီ့လီးကြီးထည့်ပေးလိုက်တော့ကွ...ကိုကြီးမရတော့ဘူး...ညီ့လီးကြီးနဲ့အလိုးခံချင်နေပြီ' ခပ်ညစ်ညစ်စကားတွေနဲ့ထန်တတ်တဲ့ကိုကြီးအကြောင်းကိုသိထားတော့တမင်မထည့်ဘဲဆွပေးနေတာပေါ့။ 'ကိုကြီး..ညီ့လီးကိုဆာနေပြီလားဟင်...ပြောတော့ညီအကိုတွေမို့သင့်တော်ပါ့မလားဆို...ခုတော့လိုးပေးဖို့တောင်ပြောနေပြီပေါ့လေ' 'အား...ဟုတ်တယ်...ကိုကြီးကညီ့လီးနဲ့အလိုးခံချင်နေတာကြာလှပြီ' 'သိတယ်...ကိုကြီးလိုမျိုးရပ်ကွက်ထဲကကောင်တွေဆီပတ်ကုန်းနေတဲ့သူကအနားမှာရှိတဲ့ညီလီးကိုမတမ်းတဘဲနေမလား' 'အား...ဟုတ်တယ်...အကိုကရပ်ကွက်ထဲမှာကကောင်တွေဆီပတ်ကုန်းနေတာ...ညီ့သူငယ်ချင်းတွေလည်းကိုကြီးဖင်ကိုလိုးဖူးတယ်...အား..မရတော့ဘူး...' လီးနဲ့ပွတ်နေတဲ့အစားလက်ချောင်းကြီးတိုးဝင်လာတော့ဖုံးထားသမျှပေါ်ကုန်တယ်။ ထင်ထားသလိုပဲထူးမြတ်တို့၊ဘိုကျော်တို့နဲ့ကုန်းဖူးတယ်ဆိုတဲ့ကိုကြီးစကားကြောင့်မြတ်လင်းစိတ်ထဲဝုန်းခနဲဒေါသထွက်ရသလိုထန်လည်းပိုထန်မိတယ်။ 'အဲလောက်တောင်ပဲလားကိုကြီးရာ...ဒီလောက်တောင်ဖင်ခံချင်တာကိုကျတော့်ကျမပြောဘဲ ကျတော့်သူငယ်ချင်းတွေဆီအရင်သွားကုန်းတာပေါ့လေ...ကိုကြီးကတော့တကယ့်ဟာပဲဗျာ...ဖာသည်မကြီးကျနေတာပဲ...ဘေးအိမ်ကကောင်ကိုလည်းကုန်း၊ လက်သမားနဲ့လည်းကုန်း၊ အရက်ဆိုင်ကဘဲကိုလည်းကုန်း၊ အိမ်လာမီးပြင်တဲ့ကောင်ကိုလည်းကုန်းနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာကိုကြီးဖင်မကုန်း​ပေးဖူးတဲ့ကောင်ရှိသေးလား' 'အားးးး..ညီရေ..အကိုမရတော့ဘူး...လိုးပေးတော့' 'ဖြေဦးလေ...ညီမေးတာ..မကုန်းဖူးတဲ့ကောင်ရှိသေးလားလို့...' 'အားးး...ကိုကြီးကိုရပ်ကွက်ထဲကလူတိုင်းလိုးဖူးတယ်ညီ....ညီကဘယ်လိုသိတာလဲ' 'သိတာပေါ့...ဒီလောက်ဖွာလန်ကြဲနေတဲ့ဖင်ပေါက်ကြီးကြောင့်သိတာပေါ့ဗျာ..ငါလိုး...ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ပေါက်ကွာ' 'အာ့ဆိုလည်းလိုးပေးတော့လေညီ...ကိုကြီးကိုချစ်ရင်လိုးပေးတော့ညီလေးရာ'။ အထွတ်အထိပ်ကိုလုံးဝရောက်သွားပြီးဖြစ်တဲ့ကိုကြီးကိုကြည့်ကာလီးထိပ်မှာအရည်ကြည်လေးတွေစိုလာရပြီ။ မြတ်လင်းလည်းဖင်ခံချင်လွန်းကြီးလို့ညဉ်းနေတဲ့ကိုကြီးကိုသနားလာကာ လီးကိုထည့်ကာသေချာလိုးပေးလိုက်တယ်။ အညိုရောင်ရှည်ရှည်တုတ်တုတ်လီးကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးခံနေရတာအရမ်းကောင်းနေတော့မျိုးဝင်းလည်းဖင်ကိုကော့ကာပေးတယ်။ လရောင်အောက်မှာကိုကြီးဖင်ကပိုပြီးကြည့်ကောင်းကာ လှိုင်းသံတဖွေးဖွေးကလည်းမြတ်လင်းရင်ကိုဗလောင်ဆူစေတယ်။ တိတ်ဆိတ်တဲ့ညကိုလှိုင်းသံတွေနဲ့အတူမြတ်လင်းရဲ့ဖင်လ်ိုးခွဲတဲ့အသံဟာလည်းတွန်းလှန်နေကြတယ်။ ရှေ့ကနေဖင်ကြီးကုန်းကာညီဖြစ်သူရဲ့လိုးချက်တွေကိုမားမားမတ်မတ်ခံနေတဲ့အကိုဖြစ်သူတို့လိုးပွဲဟာတော်တော်မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ရှိလှတယ်။ သဲသောင်ပြင်တခုလုံးအပိုင်စားရထားသလိုဘယ်သူ့ကိုမှဂရုမစိုက်ဘဲလိုးနေကြတော့တယ်။ မျ်ိုးဝင်းကုန်းထားပေးရာမှ ပက်လက်လှန်ပြီးပေါင်ကားပေးလိုက်တော့ မြတ်လင်းလည်းနို့တွေကိုစို့လိုက်၊အကိုဖြစ်သူရဲ့လီးကိုထုပေးလိုက်နဲ့ပျော်ပျော်ကြီးလိုးပေးနေတယ်။ 'ကောင်းလားကိုကြီး..ညီလေးလိုးပေးတာနဲ့က်ိုကြီးဘဲလိုးပေးတာဘယ်သူပိုကောင်းလဲ' 'ညီလေးလိုးပေးတာပိုကောင်းတယ်ညီ...ကိုကြီးရဲ့ဖာသည်မစောက်ဖုတ်လိုပြဲအာနေတဲ့ဖင်ရောလိုးလို့ကောင်းလား' 'ကောင်းတာပေါ့ဗျာ...လူတကာတက်လ်ိုးထားတဲ့ဖင်ကြီးကလိုးရတာပိုကောင်းတယ်...ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ရင်ထူးမြတ်တို့ဘ်ိုကျော်တို့နဲ့ပါဝိုင်းလ်ိုးပေးမယ်..ခံချင်လား' 'အား...ကောင်းတယ်ညီလေး...ကိုကြီးဖင်ကိုညီလေးတို့သူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းလိုးပေးကြပါ...ကိုကြီးခံချင်တယ်...အား...အားးး' 'လ်ိုးပေးမယ်...စိတ်ချ...ကိုကြီးဖင်က်ိုလူတိုင်းတက်လ်ိုးလို့ရအောင်ညီလေးစီစဉ်ပေးမယ်...ကြားလား' 'ဟုတ်ညီလေး...အဲလိုမျိုးလုပ်ပေးပါ...ကိုကြီးဖင်ကတရက်မခံရရင်မနေနိုင်ဘူး...နေ့တိုင်းဖင်ခံချင်နေတာ' 'သိတယ်...ဒါကြောင့်မို့စဖုတ်တွေထက်ပြဲလန်နေတာပေါ့...တော်တော်လီးဆာနဲ့ငါ့အကိုပါလား' ပြောလည်းပြောလိုးလည်းလိုးရင်း မြတ်လင်းတျောက်ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရနဲ့လရည်တွေကိုဖင်ထဲပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ ဖင်ထဲကလီးကိုမထုတ်သေးဘဲမျိုးဝင်းလီးကိုပါကိုင်ကာထုပေးလိုက်တော့ လရည်တွေဒလဟောပန်းထွက်ကုန်တယ်။ မြတ်လင်းရောမျိုးဝင်းပါကိုယ်တုံးလုံးနဲ့သောင်ပြင်ပေါ်ပက်လက်လှန်ကာအမောပြေလိုက်ပြီးမှ 'အား..လိုးကောင်းလိုက်တာကိုကြီးရာ...ကိုကြီးရောကောင်းလား' 'ကောင်းတယ်ညီ...ညီလေးလိုးတာအရမ်းမိုက်တယ်...' 'အေးလာပြီ..ပြန်ကြရအောင်' လိုးနေတုန်းကမအေးဘဲခုမှအေးလာတော့အဝတ်ကိုယ်စီဝတ်ပြီး အမှိုက်တွေသိမ်းကာဟိုတယ်အခန်းကိုပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ တရားဝင်လိုးခွင့်ရသွားပြီဖြစ်တဲ့မြတ်လင်းကမျိုးဝင်းဖင်လုံးတွေကိုလက်ကမချနိုင်အောင်ပဲဆုပ်ကိုင်ကျီစယ်နေတယ်။ အိပ်တော့လည်းနောက်ကနေသိုင်းဖက်ပြီးဖင်ကြားထဲလီးထည့်ကာအိပ်တော့တယ်။ မနက်ကျတော့မနက်တချီထလိုးပေးရတယ်။ ဘေးတစောင်းကပ်တိုးလေးလိုးရတဲ့ဖီလင်ကလည်းတမျိုးကောင်းနေတာပေါ့။