VAMPTINOUS UNIVERSITY

CHAPTER 3: THE MYSTERY BEHIND HER.

SHARIA
Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. This is beyond perfection, no words can explain how beautiful this place is. Even the word perfection seems like a joke about it. Ang ganda. Pero bakit ang lugar na ito ay pinagbabawal na puntahan ng mga tao? Dahil ba ayaw nila masira ang lugar na ito or baka naman May mas malalim na reason ito kung bakit. And that's what I'm going to know.

Sa lahat ng lugar na napuntahan ko dati pa ito ang pinakamaganda. No wonder. Isa itong paraiso. Para akong isang diwata na binisita ang aking paraiso. It matches with my white skirt paired with my pink top, smahaan mo na rin sa flat kong sandal na puti. Oh diba bongga.

San sobrang tuwa ko para tuloy akong bata na nakahiga sa  isang bermuda grass at nakikipag laro sa Paro Paro na nakapalibot sa akin. Para akong amo nila sa ginagawa nila. sa sobrang aliw hindi ko namalayan na nakatulog na pala ko. Nagising lang ako dahil pakiramdam ko May hinahaplos na malamig na bagay sa pisngi ko. Ngunit pagmulat ko ay wala naman, siguro dahil a hangin media mahangin na rin kasi.
Hindi ko man lang nalibot ang buong paligid d bale babalik pa naman ako.

Dahil hindi natatamaan  ng araw ang lugar na ito hindi ko tuloy alam kung anong oras na basta ang alam ko hapon na ito kaya naman kahit ayaw ko pang umalis ay bumangon na ako. Pero May isang bagay na nakuha ng attention ko sa tabi ng pinaghigaan ko, Isang bulaklak na kulay itim? At ano naman ang ginagawa ng bulaklak na ito dito, sa pagkakaalam ko walang bulaklak dito na kulang itim.

Pinulot ko ito at halatang bago pa ito dahil fresh na fresh parin  ang bulaklak. Siguro nalipad ito dahil sa sobrang hangin kanina at nataon na napadpad sa tabi ko. Pero ang tanong saan nanggaling ito?

Pinulot ko nalang ito dahil maganda rin naman ang itsura niya at mabango, May konting tangkay rin na napasama at konting dahon. Kung tutuusin parang sinadya na kunin ang bulaklak dahil kapag gawa ito sa hangin ang linis naman ng pagkakaputol. Pero hindi ko na yun inisip pa.  Sinilid ko nalang ito sa bag ko at sigurado naman ako na hindi ito masisira dahil hindi naman kalakihan ang bulaklak para ma yupi sa bag ko.

Mas minabuti ko nalang na bumalik na sa dorm ko dahil baka anong oras na sa labas. Sinundan ko ang lugar kung saan ako pumasok kanina pero napakunot ako ng noo dahil parang walang daanan na maari kong labasan. Hindi ko tuloy mahanap kung saan ang daan pabalik ngunit  hindi man lang ako kinakabahan or ano man lang. Imbes na makaramdam ako ng pangamba ay kasalungat nito ang nararamdaman ko sa ngayon. Dapat sa gantong sitwasyon nagpapanic na ako pero hindi.

Patuloy lang ako sa paglalakad at inalam ko kung saan ang daan na dinaraan ko kanina. Lumakas ang simoy ng hangin at parang May bumubulong sa tainga ko na malamig na boses at sinasabing sundin ko asng sinasabi nito. Malamig ang boses ngiti hindi klaro ang ibig sabihin nito, parang ang mahina niyang boses ay automatic na naiintindihan ko dahil kung gumagalaw ang mga Paa ko palaalis sa lugar na yun. Weird pero feeling ko May nilalang dito na gusto akong maka uwi ng maayos. Siguro isang diwata na nagbabantay dito. Hindi ko matukoy kung babae or lalaki ang boses.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa parang pader kanina na napapalibutan ng mga baging at mga puno. Nagsimula na akong maglakad para maka uwi na dahil nagugutom na ako. Hindi pala ako nakakain ng tanghalian.  Bago pa ako tuluyang maka alis ay tinanaw ko muna kung saan ako nanggaling kanina, hindi ko alam kung namamalikmata lang ako pero parang May nakita akong silhouette ng isang tao sa malaking puno.

Malamang pinaglalaruan ako ng imahinasyon ko. Kaya kung ano ano siguro ang naiisip ko kaya pati paningin ko niloloko tuloy ako.

*****
Nang makalabas na ako ay palubog na ang araw, mabuti't walang katao tao dito kaya walang nakakita sa akin na pumasok ako, o baka naman meron pero hinayaan lang ako.
Dumiretso na muna ako sa dorm ko para makapag luto na ako dahil kanina pa ako nagugutom. Konti nalang ang mga tao sa dinaraanan ko baka yung iba nag si uwian na sa kani-kanilang dorm. Mabuti at hindi ako ginabi dahil baka mananagot ako nito sa Headmaster. Hindi pa naman nagsisimula ang pasukan.

LUNA
I saw her, I saw her na pumasok sa kagubatan pero bakit nakalabas siya ng walang anumang masama ang nangyari sa kanya. Ang gubat na iyon ay hindi basta basta gubat lang. Pinagbabawalan kami na pumunta roon dahil sa isang bagay.
Gustuhin ko mang sundan siya at pigilan na wag pumasok pero nakita ko kung paano naging komportable ang mga puno at halaman sa kanya. Ayon sa mga nagbabalak na pumasok dito ay walang sinuman ang nakakapasok sa loob nito dahil ang mga puno roon ay mistulang isang panganib na kapag pumasok ka ay nagwawala ang mga halaman, maging ang mga hayop sa loob ay nagsisilabasan. Kaya naman nagulat ako kanina. Kung tama ang hinala ko maaring siya ang..

kamahalan,kanina pa po kita hinahanap.
*Dahil sa lalim ng pag iisip ko ay hindi ko namalayan ang aking taga silbi na nasa tabi ko na pala.

Did you saw her?
*Tanong ko sa lalaking tagabantay ko. Simula pagkabata kasa kasama ko na siya bilang isang taga bantay.

Oo, ibig sabihin lang nito siya nga..
*Sagot nito sa akin. Hindi ko alam kung matutuwa ako na nandito na siya or mababahala. Isa siyang tao, samantalang pumasok siya sa kuta ng mga bampira.
Oo lahat ng nilalang sa university na ito ay isang bambira, na malamang ay hindi pa siya aware kung ano ang pinasok niya.
Sana lamang at hindi siya mapahamak dahil malaking gulo ito kung sakali.

Isa pa sa pinagtataka ko bakit hindi namin maamoy ang dugo bilang isang tao? Dalwa lang ang kasagutan nito, isa siyang katulad namin or meron siyang suot para maitago ang amoy ng dugo nito. Pero mas angkop ng pangalawa dahil alam kong tao siya, dahil siya nga ang tinutukoy niya. Pero ang pagkatao niya ay isang Puzzle na kailangang buoin. Hangga't hindi namin alam kung ano nga ba talaga siya kailangan naming siyang bantayan, lalo na't nandito na nga siya.

Puntahan natin ang ating ama para ipaalam na nandito na siya.

Masusunod kamahalan.

Alam na kaya niya ang tungkol dito?
*Tanong ko a kanya, malamang nakuha niya ang gusto kong ipahiwatig.

Malamang ay alam na niya ito, wala tayong maitatago sa kanya.
*saad nito. Tama wala nga siyang hindi alam at malamang ay alam na niya ang tungkol dito. Dahil wala naman na akong gagawin at nasigurado ko naman na ligtas siya ay binalak ko na munang bumalik sa palasyo. Para inulat sa aking ama ang nalaman ko.

Pagkarating ko sa palasyo ay dumiretso agad ako kung nasaan ang aking ama at ina. Kung tinatanong niyo kung bakit ang bilis ko ay dahil yun sa teleportation. Isang bagay na meron sa aming mga bampira, pero hindi lahat kami ay nabiyayaan sa gantong bagay. Kailngan ng pagsusumikap para magawa mo ang teleportation.

Pagkarating ko sa silid ng aking ama at ina kung saan madalas kami nag uusap sa mga bagay na kailangang pag usapan. Hindi na ako nagulat kung silang dalwa lang ang nandito dahil hindi naman interesado ang isang yun pagdating sa mga ganto.

Ama, nandito na siya.
*Hindi naman sila nagulat pa sa sinabi ko dahil expected naman na na mangyayari ito.

Sigurado Kaba?
*Malumanay na tanong ng aking ina.

Oo ina, sya na nga. Ang nakakagulat nito ay nakapasok siya sa gubat na yun.
*Dahil sa sinabi ko ay pati ang ama ko ay napatingin sa direksyon ko. Dahil gaya ng sinabi ko ang lugar na iyon ay hindi basta basta.

Did she already know about our existence ?
*Tanong ng aking ama. Umiling lang ako sa kanila. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon na sa oras na malaman niya ang totoo.

Tell, Hugh to guard her.
*Yan ang huling sinabi ng aking ama bago matapos ang usapan namin. Ang pagpunta ni Sharia dito ay nagdulot ng Panganib, at kaligtasan. Alin sa dalwa ang magiging role niya?