MF | TGV

So Scread, for me.

bu bolum ya da diger bolumde jungkook mafyalaron mafya oldugunu anlayacak djdkkdkd

Ellerine verdiğim silah her daim titrer, çünkü izmarit izlerinde çiçekler açıyor.
- M.J'

Taehyung'la birlikte yükseltisi fazla olan bir yalıya gelmiştik. Güzel bir yere benziyordu, bu yüzden bakışlarımı rastgele etrafta dolaştırmaya başladım. Fakat ben etraftaki heykelleri incelerken kaşlarım çatıldı çünkü her tarafta beli silahlı adamlar dolaşıyordu.

"Bunlar da neyin nesi?" Diye sordum şaşkınlıkla, çünkü gerçekten ciddi ciddi silahlıydı bu adamlar.

Taehyung bana yandan bir bakış atarak arabadan indi ve bu yüzden bende arkasından inmek zorunda kaldım. "Yalnızca güvenlik için, fazla sorgulama buradakileri, yoksa şaşırmaya devam edersin."

Kaşlarım çatılırken daha fazla konuşmamak için dudaklarımı birbirine bastırdım. Bazen aramızdaki o buzlar eriyor gibi olsa da, aslında hiç yol katedememiş olmak biraz beni üzüyordu.

Elini göstermelik olarak belime attı ve hafif bir baskıyla benimle birlikte yürümeye başladı. Etrafta gözleri üzerimizde olan bir sürü insan vardı, en başta da tam karşımızda bizi bekleyen Victor ve Bay Kim.

Yaşlı, kırışmış bir yüze sahipti Bay Kim. Bakışlarında bir aldatmaca olduğu, küstah bir sempatiklik vardı. Ve eminim ki bunu benimle birlikte buradaki herkes farkındaydı fakat neden kimse buna rağmen saygıda kusur etmiyordu?

Aklım çok karışmıştı. Çünkü kendimi nedensizce burada güvende hissedemiyordum, Victor olsa bile. Kendime bu durumun geçici olduğunu söyleyerek yürümeye devam ettim ve çok geçmeden de aramızdaki mesafe kapandı. Başımı kaldırıp Taehyung'a bakmaya çalıştım, yüz ifadesini merak ediyordum. Gerçi merak neyimeyse, elbette ki beni buraya getirdiği için rahatsız hissediyordur.

Victor bile gülümsemiyordu ve bu beni daha fazla germekten başka bir şey yapmıyordu. Onları anlayamıyordum, bu adam ne denli önemli olabilirdi ki her ikisi de suspustu?

"Hoşgeldin oğlum ve damadım."

Sesi de aynı onlarınki gibi kalındı fakat tonu yüzünden ürpermeden edememiştim. Kesinlikle rahatsız edici bir aurası vardı.

"Hoşbulduk baba."

Taehyung bizim için cevap verirken zoraki bir şekilde dudaklarımı kıvırmaya çalıştım. "Tanıştığıma memnun oldum, Bay Kim." Dedim laf arasında.

Bay Kim'in gözleri gereğinden fazla üzerimde oyalanırken Taehyung'un bedeninin kaskatı kesildiğini rahat bir şekilde hissetmiştim. Ve bu durum, benim korkumu ikiye katlamaya yetmişti. "Baba, istersen yemeğe geçelim. Misafirimiz acıkmıştır hem."

Victor, Bay Kim ile yüzündeki nezaket gereği tebbesümüyle birlikte yürümeye başlarken ne ara tutmuş olduğumu farketmediğim nefesim dudaklarım arasından çıkmıştı. Başımı çevirip Taehyung'a bakmak istesem dahi kendimi frenleyerek yürümeye başladım. Eğer yüzünde hoşnutsuz bir ifade olursa bu benim daha da gerilmeme yol açardı, bunu istemiyordum.

"Sadece sana soru sordukları zaman cevap ver. Ben sana ayak uydururum."

Taehyung'un kısık sesiyle birlikte başımı sallayarak onu onayladım ve üzerimde, beni şimdiden rahatsız eden giysileri düzeltmeye çalıştım. Hâlâ sabah olduğu gibi, Taehyung'un tişörtünü ve Victor'un ceketini giyiyordum.