Behind The Word Goodbye(completed)

Chapter 22: Break-up

Author's Note:

Sorry ngayon nalang ulit ako nagparamdam sa story na ito. Tinapos ko pa kasi talaga yung pasok ko kasi super daming requirements and finals yung ginawa ko. 

Dapat last saturday nakapagupdate ako kaso nahospital yung father ko. Please pray for him. Thank you!

Pero promise ngayong summer talaga tapos na to...

8-10 chapters to go!!

Simulan ng magcount-down hehehe!!

Super thanks pala sa patuloy na nagbabasa nito nakakatuwa kasi kahit ang tagal ko magupdate dumadami ang reads although sana mas dumami din yung votes and comments!!

Kung gusto nyo magpadedicate comment nalang po!!

START NA!!! hehehe!

==============================================

==============================================

"Relationships are like glass.

Sometimes it’s better to leave them broken

than try to hurt yourself putting it back together."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

No One's POV:

"I'm sorry Mark but we need to end this."

"What are you talking about Veronica? What's with your humor?"

"I'm really sorry Mark this is not working anymore."

"Why Veronica? Why?"

"I dont know, but don't blame yourself. It's not you, it's me."

"You still love him right?"

"I'm sorry!"

"Did you loved me?"

Mark's POV:

Kanina ko pa tinatawagan si Veronica pero hindi nya sinasagot and now cannot be reach na. 

Ano ba nangyayari dun ngayon? Kinakabahan na ako, hindi na nga sya pumasok kanina sa class. 

Puntahan ko kaya sa kanila ngayon? 

Huwag na masyado ng gabi baka makaabala pa ako.

Bukas na nga lang.

~~~Kinabukasan~~~~

Late na ako nagising, di kasi ako makatulog kagabi eh tsk tsk Veronica naman!

Makaligo na nga para makapunta sa kanila.

After 30 mins natapos na ako maligo at magbihis. Palabas na ako ng kwarto ng magring yung phone ko.

Pagkakita ko sa caller ID ko, agad kong sianagot.

"God Veronica! Bakit ngayon ka lang tumawag? Ive been calling you for so many times last night what happen t---"

"Mark let's meet." Bakit ganun boses nya ang cold naman.

"Ok where?" tanong ko

"At the cafe inside your village." wala nya parin ganang sagot

"I'll be there in 5 minutes."

Wala na akong narinig na sagot sa kanya kasi binaba na nya.

What the hell is happening to her?

Pagkapasok ko sa Cafe nakita ko sya sa pinakacorner nakatalikod sa kin.

I kissed her cheeks tapos umupo na ako. Nagulat ko pa ata sya.

"What's with that face Veronica? Are you not happy to see your handsome boyfriend?" Namamaga ang mata nya at gloomy sya.

"I'm sorry Mark but we need to end this." WHAT??? 

"What are you talking about Veronica? What's with your humor?" takang tanong ko sa kanya.

"I'm really sorry Mark this is not working anymore." I can see in her eyes that she is serious with this.

"Why Veronica? Why?" Hindi ko alan kung ano ang sasabihin ko sa kanya.

"I dont know, but don't blame yourself. It's not you, it's me." Pinipigilan nya nalang na huwag lumuha

"You still love him right?"

"I'm sorry!" Ang sakit.

"Did you loved me?"

"Of course. Who would not fall in love with you. A person that is so caring, loving, responsible and having that kind of face. All girls will be attracted to you Mark."

"But why?"

"Ayoko ng saktan ka, sorry pero wag mo sang isipin na ginawa kitang rebound minahal naman kita eh, pero ayoko ng lokohin sarili ko at pati ikaw, sorry pero mahal ko parin sya. I'm still inlove with him."

"No dont be sorry and alam ko naman na minahal mo ko." Kailangan ko patatagin ang sarili ko pero hindi ko kayang pigilan yung mga luha ko. Nasasaktan ako.

"Please dont cry Mark. Ayokong nakikita kitang nasasaktan."

"Just close your eyes please." 

Nilagay koyung kamay ko sa mga mata nya. 

"For what?"

"So that you cant see me hurting."

"I'm sorry!!" Naramdaman kong basa na yung kamay ko na nasa mga mata nya.

Umiiyak sya.

Nasasaktan ako.

"Hush please. I'm letting you go but please let me love you from a far. I wish you happiness. Stop crying." Kahit yun nalang sana payagan mo ako.

"Mark!"

"Bye Ica." I kissed her in her forehead.

Just this one.

One last kiss.

Umalis na ako sa cafe at hindi ko alam kung saan na pupunta.

End of Mark's POV

Veronica's POV:

After that scene, after nyang umalis. Hindi ko na nakayan umiyak ng todo.

Wala na akong pakialam sa mga tao sa paligid ko.

Nasaktan ko sya. 

He dont deserve me, hindi ako yung babaeng kayang magsukli ng pagmamahal na binigay nya.

Nasasaktan din ako ngayon at hindi ko alam kung pano ko sisimulan ulit yung buhay ko.

GOSH WHY IS THIS HAPPENING TO ME?

Minahal ko sya, sinaktan nya ako. 

Minahal nya ako, sinaktan ko sya.

========================================

========================================

A/N:

Sorry maikli lang pero sana nagustuhan nyo!!

Pinilit ko talaga na pagandahin to kaso wala na pagod na masyadob utak ko!!

Please nanghihingi ako ng VOTES and COMMENTS NYO!! SALAMAT!!!

GOD BLESS!! HAVE A BLESSED HOLY WEEK!

MWAAAAH!!!