Hayatım onu görünce yörüngesini değiştirmişti.
Korkulara,kâbuslara rağmen,onun varlığını hissetmek tüm sesleri susturmuştu.
Ben Kumsal Atasöz.
Eğer kalbimin sesini duyacaksan duy Kaya.
Ben biraz yorgunum, almancaya çalışmak beni bitiriyorr.
Her neyse.
İyi okumalar komşularım.Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayalım lütfen.
☆☆☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kâbuslar mıdaha acımasızdı,yoksa hayatta ki gerçeklerimiz mi?"
Bahjat–Hometown Smile 🎠
☆☆☆
"Kaya," diyerek mırıldındım sinirle."şu kaşığı gözümün önünden uzaklaştır!"
Sabahtan beri bana sevmediğim hâlde et yedirmeye çalışıyordu.Ve şu an kaşığın içinde et vardı.Bakışlarım bir Kaya'nın yüzüne bir de kaşıktaki ete gidiyordu.
"Güzelim vitamin almalısın.Hastasın sen." dedi.Bir de sürekli bunu söylüyordu.Hastasın sen.
"Bebek miyim ben Kaya!" Allah'ım bu çocuk beni deli edecekti!
Daha bir kaç dakika önce polis memurları olay hakkında benimle görüşmüşlerdi.Fakat ben fazla bir şey hatırlamadığım için görüşme kısa sürmüştü.
Hastanede üçüncü günümdü.Her gün arkadaşlarım benimle birlikte bu odadaydı.Beni tek bırakmamışlardı.
Hemşireler arada beni kontrole geliyordu.Yaram kasığıma yakın bir konumda olduğu için yürürken biraz güçlük çekiyordum.Kurtulmam bana mucize gibi geliyordu.
"Hadi ama yavrum.Yemek soğudu." dedi Kaya.Kaşığı dudaklarıma yerleştirdi.
Elimle kaşığı ittim."Ya sevmiyorum ben et!" Hastanenin yemekleri zaten kötüydü.Etin gelmesi ise benim için daha kötü olmuştu.
Aç kalıyordum!
Ve ben yemek yememeye katlanamıyordum.Tabii çok acıkınca.
