Merhaba !
Selin geri döndü !
İşte burdayım sevgili okurlarım. Aylar sonra tekrar burdayım. Ne yazıkki aylar sonra çünkü okul beni gerçekten çok sıkıyor. Ve tabiki bu aylarda çok olay yaşanmış bulunuyor.
Nerden başlasam ne yapsam bilmiyorum.Yine de öncelikle herkesin aklındaki soruya cevap vereyim.Sevdiğim beyefendi okula geldiğinde ne mi oldu? Tabiki hiçbir şey... Malesef seven insan hiçbir zaman kazanmıyor. Ben bunu bildim bunu söylerim. Şimdi sevdiğim beyefendinin instagramdan sevgilisiyle fotoğraflarını beğeniyorum. İçimde buruk bir mutluluk var ama çok anlamsız. Ben o kadar salak ,saf, gerizekalı bir insanım ki sevdiğim insan mutlu diye ben mutlu oluyorum. İçimden ''Ne güzel bakıyor kıza abi , demekki mutlu ,seviyor. O hep mutlu olsun.'' diyorum. Yazık bana. Resmen kaybettiğimi kabullendim. Ve gerçekten çok yoruldum.
Sevdiğim beyefendi sevgili yapınca ben de o hırsla çok yanlış insanlarla çıktım. Hayatımın dengesini bozdular. İki kişiyle çıktım. Bir tanesinde aldatıldım diğerinde bırakılıp gittim. Ama hiçbiri beni gram üzmedi. Ya ben acının en hasını yemişim onlar bırakıp gitse ne olur? İki kişiyle çıktım ama iki kişiyle de flört ettim. Yani konuştuk bir süre. Tabiki onlar da şerefsiz çıktı. Çünkü bana iyi insan rastlamaz. Benden ayrılan eski sevgilisine dönüyor ya yok böyle bir olay. Tövbe ettiriyorum insanlara.
Tabi ben bu flört dönemlerinde aşık olduğum beyefendiyi iyiden iyiye unutuyordum.Yada öyle zannediyordum.
Ben kendimden o kadar nefret ediyordum ki erkeklerin bana yazması çok garibime gidiyordu. Sanırım biraz dış görünüşüm değişmişti.
En son terk edilmemi 3 gün önce yaşadım. Ama artık hiçbir erkekle flört etmiyeceğime yemin ettim. Zaten hiç kimse de yazmıyor artık. Dünyanın en rahat kafası. Çünkü insan çok kişiyle konuşunca kendinden iğreniyor. Kimim ben ne yapıyorum diye sormaya başladım kendime.
Döndüm bir kendime baktım. Bana tapan bir ailem , en iyisinden bir arkadaş gurubum , yeterince param ve kendime öz güvenim var. Ya ben hangi flört ettiğimi ailemin karşısına çıkarabilirdim. Hepsi boktan insanlardı. Kendini delikanlı sanan içlerinde piç barındıran insanlar. İnanın bir sokak apaçisindeki gurur haysiyet onlarda yoktur. Sadece görünüşleri farklı. Bizde malesef ambalaja kanıyoruz. Kısacası benim ailem bunları hak etmez. Hiç bir orospu çocuğu içinde üzülmeye değmez. Babam beni mutlu etmek için ağzımdan tek bir isteğin çıkmasını beklerken , ben hiç kimsenin peşinden koşmam.
Ben bu kararları aldım. Bu kararları alırken de en büyük yardımcım sevdiğim beyefendiydi. Her terk edilişimden sonra ''Aman boş ver ben onu(sevdiğim beyefendi) seviyordum zaten'' deyip kendimi rahatlattım. O benim bana en az zarar veren sevdamdı. Her zaman söylerim ilk ve tek aşkımdı. Ondan sonrakiler hep onun ufak bir parçasını taşıdı. Kiminin saçı benzedi , kiminin huyu , kiminin gözleri. Ama hiçbiri o değildi.
Üzüldüm arkadaşlar çok üzüldüm. Gerçekten benim sevdiğim insanın başkasına öyle güzel bakması o kadar zor ki. İçim yanıyor, kanıyor ama iki senedir hiç geçmiyor. Kim demiş gözden ırak olan gönülden de olur diye. Yok öyle bir şey arkadaşım. Hafifliyor sadece asla geçmiyor. En hassas anında vuruyor o özlem dışarı. O aklıma gelince içimde bir şeyler acıyor. Ya bir kere sarılmayı geçtim , bir kere dokunabilseydim keşke. Ben takıldığım her erkeğin arkasından sallarım ama onun arkasından hiçbir şey diyemem. Çok canımı yaktı ama bilerek değil. Sevmedi abi sevemedi. Ne yapsın? Suçu yok, tamamen masum. Ben de olsam kendimi sevmezdim.
Ve işte bugün , iftar dönüşü arabayla yoldan yavaşça geçerken kaldırımda onu gördüm. Sevdiğim adamı. Ömrümü. Gelmiş İstanbul'dan. Saçlar omuzlarına kadar , kafasında bir şapka , sakallar kesilmiş, gömleği beline bağlamış, klasik siyah tişörtü. Elimde olsa kapıyı açar ayaklarına kapanırdım. Peki ne mi yaptım? Zangır zangır titremeye başladım. Bembeyaz oldum. Nefes alamadım. Kusmaya başladım.Ve hastaneye kaldırıldım. Doktor ne dedi biliyor musunuz?
''Ani bir üzüntü veya sevince bağlı psikolojik bir kriz.''
Kesinlikle katılıyorum. Hem mutluluk hem hüzün.
Beni içten içe yiyorsun sevdiğim.
Beni öldürüyorsun...
