•Mardin-
Zılgıtlarla konagın içine doğru yürüyorlardı. Şölen alanına dönmüştü. Çocuklar sıra sıra dizilmiş,kadınlar kendi mahreminde,erkekler kendi mahreminde oturup konağın çiftini karşılıyordu. Davul ve zurna sesi kadınların zılgıtlarına eşlik ederken
Bir grup genc: Ke zava? Ke zava? (Damat kim?) Diye bagırıyordu.
Topululuk:Kandemir Zava heyyy .
Ardından tekrar zılgıtlar çalınıyordu.
Bu sefer gelin için aynı şeyi yapmaya başladılar.
-Kim buke? Kim buke? (Gelin kim?)
-Yaren buke heyy
Ve yine kulakları delip geçen zılgıt sesleri. Meraklı bakışlar altında konağa girdiler. Herkesin gözü Yarendeydi. Daha gelir gelmez başlamıştı dedikodusu. "Yeni genç gelin" sıfatıyla kulaktan kulağa dedikodusu yapılıyordu. Uzunca bir masanın önüne dogru yürümeye başladılar. Milletin amaçsız coşkusu,ilk defa düğün yapıyorlarmışcasına böbürlenmeleri tuhaf gelmişti Yarene. Daha neler görecekti bu kadın? Aşiretin tam ortasına düşmüştü. Ayak serçe parmagını kapının arasında sıkıştırsa daha iyidir diye düşündü. Ya da ... ya da neyse.
Kandemir:Annemin elini öp
Karşısında tombul ve suratı asık bir kadının masasında durdular. Elini uzatıp öpmesini bekliyordu. Kolu dirsegine kadar altın doluydu. Vay anasını bee aşiret olmak dirseğe kadar altın bilezik takmaktı demek. Parmağındaki her bir boğumda nohut kadar pırlanta olması bu kadının görgüsüz olduğunu göstermiyor olamazdı değil mi? Zira her parmağa yüzük takan birisi donuna ne giyiyordu acaba? Çitayı bu kadar yüksek tutmayacaksın hacı. Sonra götün sert düşer de kaldıramazsın. Tutun kollarımdan diye yakınırsın. Her neyse konuya dönecek olursak bu kadın sonradan görmelere benziyordu. Tam Kaynana Semra! Yaren boku yedi time!
Yaren:Merhaba efendim
Elini öptü. Ama başına koymadı. Hmm olmadı bu. Herkes Yareni izlerken Yarenin elini yanlış öpmesi ilk dakikada sahada görülmeyecek hareketlerdi. Kadın hala donuk suratını koruyor gram gülümsemiyordu. Gülmesi için bir altın bilezik daha mı lazımdı bu karıya?
Şehriban:Gelin dediğin bu muydu? Bu mu erkek evlat verecek sana ha oğlum
Evet Yaren ilk düşmanını kazandı. Hayırlı olsun Yaren.
Kandemir:Ana bilmiyo daha. Ögretirik.
Şehriban:Öyle olsun
Ada:Baba
Kalabalığın içinden koşa koşa kumral saçlı, inci gibi dişleriyle çıtı pıtı ve çok da güzel olan bir kız Hülya Koçyiğitin yengeç koşusundan bi dal almışcasına kalabılığı aşmaya çalışıyordu.
Yaren:Baba mı?
Tabii Yaren Kandemirin çocugu olduğunu bilmiyor. Çocukların mı demeliydim? Kız babasına sarılarak ayların hasretini çıkarırken Yaren sorusuna cevap arıyordu. Bu adamın kızı mı vardı? Ahh kıza bakılırsa Yarenle aynı yaştaydı.
Ada:Günleri yıl ettin baba. Çok özledim
Kandemir:Abartma kızım. Geldik işte nasılsın bakalım
Ada:Valla bıraktığın gibiyim. Ve veeee sana çok büyük sürprizim var. Üniversiteyi kazandım
Kandemir:Sana güveneceğimi biliyordum canım kızım
Kandemir sarıldı Ada'ya. Yaren ne olduğunu hala anlayamıyordu. Kız üniversiteyi kazanmıştı kendisi ise hayatta kalmak uğruna bu yaşlı mendeburla evleniyordu. Kaderdi işte. Sen evlenirsin bu yaşta,o ise hayata özgürlüğünü atmak için emeklemeye başlar. Oysa sen o yolu çoktan geçip inzivaya çekilmişsindir. Dünyanın adaletiydi işte. Payımıza düşenleri istifleyip seyirci kalıyoruz öylece.
