Kolyeyide alıp eve gittim. Babam bir açıklama bekliyor gibiydi. Ağlaya ağlaya ona herşeyi anlattim. Delirmiş gibiydi. Nasıl olurda bir ne olduğu belisiz çocukla sevgili olursun, diyordu. Dediği hiçbirşey umrunda bile değildi. Düşündüğüm tek şey Kerem'e kendimi affettirmekti. Babam birdaha o okula gitmiyceksin,dedi. Ama bn gitmem gerektiğini düşünüyordum. Kerem'in benden daha fazla uzaklaşmasina izin veremezdim. Ama babamı dinlemek zorundaydım Kerem'e zarar verebilirdi. Ağlayarak"Tamam"dedim. Ve odama çıktım. Ertesi gün hazırlandım ve istemeyekte olsa kendi okuluma gittim. Kerem'siz bir okul nasil olcakti. Unutmuştum resmen Kerem'den öncesini.
Kahvalti yapmadan evden çıktım. Annem Kahvalti yapmam gerektigini söledi. Aldırış etmeden arabaya bindim. Okula her zamanki havamın dışında yere bakarak ve üzgün bir şekilde girdim. Herkesin gözü yine benim üstümdeydi. Aralarında konuştuklarini duyabiliyodum. Okuldaki düşmanım Ezgi ve diğer arkadaşları
-Demek babasi cezasini bitirmis baksana okula girişine demekki burnu iyice sürtmüş,diyolardı.
Normalde olsa onları okula rezil eder saçlarını başlarını yolardım. O kadar üzgündimki hiçbirşey demeden sınıfa girdim. Berk benim okuldan ayrıldığımı duyunca oda geri gelmiş. Hemen yanima geldi. "Īyi misin "diye sordu. "Hayır"dedim ve yanından kalkip başka bir yere oturdum. Onun bir suçu yoktu ama ginede kizgindim. Yanima hemen arkadaslarim geldi. "Nasilsin diye" sordular. Hiçbirşey anlatcak durumda degildim. "Bana bir süre bişey sormayin"dedim. Zaten hepsi zengin oldugum için benimlelerdi. Beni gerçekten sevdiği için yanımda olan yoktu biliyodum. Birkaç hafta tek başıma takildim. Kerem'e ulaşmak için herşeyi yaptim ama ne o nede diğer Arkadaşlarım benimle konuşmak istemiyormardı. Haklıydılarda.
Birgün okuldan çıkarken Kerem'in yakın arkadaşlarından Can gelmişti. Onu görünce o kadar çok sevindim ki boynuna atladım. Oda bana sarılıp"Sana çok önemli birşey sölemem gerek" diyodu. Ellerini belimden çekip ilerdeki bankı gösterdi."Oturalım mı?"dedi. Ben heycanlanmıştım. Oturur oturmaz" Yoksa Kerem beni af mı etti?Benimle konuşmak mı istiyor?"
"Hayır Kerem seni görmek bile istemiyor. Ben ondan habersiz geldim. Gamze yani şey Deniz."
Sözünü kesip" Gamze diyebilirsin"dedim. Oda konusmaya devam etti.
"Kerem okula birgün gelse birgün gelmiyo,derslerle desen alakası kalmadı,en önemliside dövüşe başladı. Hergün ağzı yüzü dağılmış geliyo mahalleye. Biliyorsun babasi yok zaten. Anneside ne yapcani bilmiyor."
"Benim yüzümden Kerem bu hale geldi. Bişeyler yapmam gerek ben onu ćok seviyorum"
"O zaman bu akşam sende gel dövüşe belki Kerem seni bu sefer dinler"deyip çantasından kalem kağıt çıkarıp adresi yazdı. "Mutlaka gel"
"Gelcem ne olursa olsun gelcem"dedim. Sarıldık ve gitti.
Akşam olmuştu. Kerem'i uzun zaman sonra ilk defa görcektim. Umarim kendimi affettirebilirim.
Can'ın verdiği adrese gittim. Herkes "Vur vur"diye bağırıp çağırıyordu. Önlere dogru geldim. Bir baktımki Kerem. Adam ona yumrukları ardı ardına geçiriyordu. Kerem'in ağzı yüzü kandı. Ona atılan her yumrukta benim canm aciyordu. Karnim ağrımaya başladı. Kerem kendinden geçmiş gibiydi."Kereeeeemm"diye bağırdım yarı baygin bana bakti bir anda ayaģa kalkip yumruklari ardı ardına çakmaya başladı. Adamı öldürcekmiş gibi vuruyodu. Sanki bana olan bütün hıncını adamdan çıkarıyordu. Adam nakalt olmuştu ama Kerem hala vuruyordu. Kerem'i zorla aldilar üstünden. Bana bakiyodu. Hemen soyunma odasinda gitti. Bende pesinden gittim. Tam Kerem'in yanina gitcekken önüme kas yığını bir herif çıktı. Adamin kastan kendisi gözükmüyodu. Sonra bir tane daha bu adamda aynıydı.
"Wayyyyy buraya bir kuş gelmiş. Ne işin var senin burda"diyolardi. Çekilin önümden diye bağiriyordum. Adam bir anda kolumdan tuttu beni götürmeye çalisiyorlardi
"Kereeemm yardim et" diye bağırıyordum. Adam bana bir tokat attı bayildim. Gözümü açtığımda bir dağ evindeydim. Ellerim bağlı değildi .Çok korkuyodum. Bir anda kapı açildi. Kalp atışlarım hiç olmadı kadar hızlıydı. Ve birden içeri Kerem girdi...
