Elinde yiyecek birşeyler vardı. Önüme koydu. Hala gözleri bana eskisi gibi bakmıyordu. Bana hala sinirli olduğu her halinden belliydi.
-Noldu bana,diye sordum.
- Bağırdığını duyup yanına geldim. Bayılmıştın. Dudağında kanıyordu. Adama vurmaya başladım. 2kişilerdi baş edemedim tabi. Yakın olduğumuz birkaç dövüşçü arkadaşım yardıma geldi. Onlar etkisiz hale gelince. Seni evine götürcektim ama annenlerin seni böyle görmelerini istemedim. Ama onlara bir açıklama yapman gerekecek.
-Onu ben hallederim,dedim. Kerem konuşurken hiçbir şekilde benimle göz teması kurmuyodu. Konuşması bile sinirliydi. Ona teşekkür ettim. Oda sesini biraz yükselterek konuşmaya başladı.
-Ne işin vardı senin orda haaa. Sana bidaha benim gözüme gözükme demedim mi? Geldinde noldu yani ben seni affetmiş mi oldum? Hayır aksine dahada sinirlendim.
-Şey ben yani sadece seninle konuşup kendimi ifade etcektim. Bak ewt biliyorum bana çok kızgınsın. Lütfen konuşmama izin ver. Yoksa beni dinleyene kadar peşini bırakmam.
-Demek kendini ifade etmek istiyosun. Herşey yeterince açık değil mi zaten? Annem senden kötü bi kız olarak bahsetti. Annemin yanınızda çalıştığınıda biliyodun. Neden haa neden beni kandırdın? Ben sana güvenmiştim.
Bunlari solerken nir sandalyeye oturmuş elindeki pet şişeyi kıvırıyordu. Ve sesi gerçekten yüksekti. Onu ilk defa böle görüyordum. Onun lafları üstüne konuşmaya başladım.
-Bak Kerem ben evet zengin bir kızım. Bir çok kötülük yaptım ve babam bana ceza olarak sizin okulunuza kaydımı aldırdı. Orda bana bir ev tuttu. Okuluza birçok önyargıyla geldim. Kimseyle arkadaşlık kurmıycam eski okulumda yaptığım herseyi burdada yapcaktım. Ama seni gördüğüm an bütün önyargılarım yıkıldı. Senin gözlerinin maviliğinde hayat buldum,kendimi buldum ben. Siz bana gerçek arkadaşlığı sense bana gerçek aşkı öğrettin. Herşey yalan olabilir ama sana yemin ederim seni gerçekten çok sevdim. Bu yalan değil Kerem sen benim aşkımsın ve ben senin için ölürüm bana inan. Ben değiştim. Siz beni deiştirdiniz. Bunları sölerken biryanda hıçkırarak ağlıyodum. Keremse dikkatlice beni dinliyodu. Eskisi kadar değil ama yinede öfkeyle bakıyordu.
-Peki neden bana herşeyi anlatmadın. Neden beni kandırmaya devam ettin.
-Korktum Kerem seni kaybetmekten korktum. Sana anlatmayı denedim. Ama bu rüyanın kabus olmasından korktum. Gerçek aşkı bulmuşken elimden kayıp gitmesinden korktum. Beni affet yalvarıyorum sana bundan sonra hiçbirşey saklamıycam senden söz veriyorum. Lütfen bana,bize bir şans daha ver. Bunu hakediyoruz. Benden vazgeçme. Yoksa ben gine kaybolurum. Beni kendine getiren sendin, gözlerindi,aşkındı. Sensiz ben bir boşluğa düşerim. Lütfeeeen.
Deyip Kerem'in yanına gittim. Biraz yumuşamış gibiydi. Dizlerimin üstüne çöküp. Elimi Kerem'in yanağına koydum. "Bırakma beni"dedim. "Herşey yalandı ama aşkım aslaaa SENÎ ÇOK SEVÎYORUM..." Kerem bana bakıyodu ben ağliyordum. Uzun süre sonra ilk defa göz göze gelmiştik. Bu beni heycanlandırmıştı. Onu seviyodum. Bundan emindim. Gözlerimdeki akan yaşları sildi ve konuşmaya başladı.
-Bende seni seviyorum. Ama bu olanları hazmetmem için bana zaman vermelisin,dedi.
-Ömrüm boyunca beklerim,dedim.
Onunda gözünden bir damla yaş aktı hemen silip ayağa kalktı. "Hadi artık seni evine burakayım"deyip dışarı çıktı. Bende kendimi toplayıp yanıma gittim. Kerem arabamın orda kaldığını gidip alabilecegimi soledi. Onaylar sekilde kafami salladim.Dağ evi merkezden çok uzak değildi. Biraz yürüdük ve sonunda bi taksi bulup eve gittik. Yol boyunca hiç konuşmadık. En sonunda eve geldik. Parayı Kerem ödedi. Kerem'de taksiden indi. Tam eve gircekken geri dönüp Kerem'e sıkı sıkı sarıldım. O sadece ellerini belime koydu. Ama onun beni sevdiğini biliyordum. Umarim beni affeder ve biz eskisi gibi olurduk.
