Bayanmutsuzzzza hitaben
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Bahçeye girer girmez kolejden
arkadaşım Meri'yi aradım. Eğer babam onu ararsa onda kaldığımı söyle dedim. Neler olduğunu sordu ona sonra anlatırım diyerek geçiştirdim. Evde babam beni bekliyordu.
-Sen nerdeydin!dedi. Ona Meri'lerde kaldığımı inanmassa arayıp sorabileceğini söyledim. Meri'yi arayıp sordu. Meri'de tembihlediğim gibi söledi. Neden akşam arayıp sölemediğimi sordu. Ona bugünlerde kafamın çok karışık olduğunu ve arkadaşımla kalmaya ihtiyacım olduğunu söyledim. Annem kızı biraz rahat bırak ben sana dedim arkadaşındadır.Babama birdaha olmaz diyerek yatıştırdım. Ve hemen odama çıktım. Üstümü rahat birşeyler giydim kendimi yatağa attım. Olanları düşünüyordum. Îstemsizce yüzümde bir gülümseme belirdi yüzümde. Başıma o kadar şey gelmişti ama ben hala gülebiliyordum. Sonuçta Kerem beni kurtarmıştı. Beni sevdiğini söylemişti. Kafamı yastığa gömmüştüm. Günün yorgunluğuyla uyuya kalmıştım. Kalktığımda akşam olmuştu. Annem ve babam akşam yemeği yiyorlardı. Tam onların yanına gidicektim kii konuşmalarını duydum. Benim üniversteyi Amerika'da okumam hakkında konuşuyorlardı. Eskiden olsa hiç düşünmez kabul ederdim ama şimdi arkamda burakacak birşeyler vardı. Kerem'i bırakıpta hiçbir yere gitmezdim. Ama şimdilik bu konuşmaları duymazlıktan geldim. Sonuçta üniversteye başlamama daha vardı. Zorla göndercek değillerdi yaaa. Gidip yanlarına oturdum. Çok acıkmıştım. Ben daha fazla Kerem'den uzak kalamazdım. Babama yeniden devlet okuluna gitmek istediğimi söyledim.
-O serseri yüzünden geri dönmek istiyorsun değil mi? Aslaaaa! Senin kendini yakışını izleyemem. Bunları sölerken elindeki çatal bıçağı burakmış bana bakıyordu. Tabii bende aynı şekilde.
-Babacım o okulun beni ne kadar değiştirdiğinin farkında değil misin? Lütfen izin ver geri döneyim.
-Sana olmaz dedim Deniz. Bu konuyu birdaha konuşmamak üzere kapatıyorum deyip sinirle masadan kalktı. Annemle yalnız kalmıştım. Annem bana gerçekten o çocuğu sevip sevmediğimi sordu. Bende kafamı önüme eğip sevgidende öte ben aşığım anne dedim. Oda "Madem öyle ben babanı ikna etmeye çalışırım"dedi. Annem bana ümit vermişti. Babamı ikna edebilirdi. Bunlar üstüne ben hemen uyudum.
Cuma günüydü sabah uyanıp rutin hazırlıklarımı yaptım. Arabama binip hemen okula gittim. Bugün akşam babamlara arkadaşlarımla sinamaya gideceğimi söyledim. Ama akşam Kerem'i ve diğerlerini görmeye gidicektim. Akşamı iple çekiyordum. Okulda moralimin birazda olsa düzeldiğini gören Berke hemen yanıma geldi. Onunla konuşmak istemiyordum. Ama daha fazla ondan kaçamazdım. Oturduk klasik muhabbetler ettik. Berke benimle yeniden arkadaş olmak istediğini söyledi. Bana çok gerçekçi gelmedi. Ama çok mutlu olcamı söleyip yanından kalktım. Eve gidip hemen üstümü değistirdim. Acaba beni affedip yeniden aralarına alabilecekler miydi? Beni eskisi gibi sevip böylede kabullenebilecekler miydi? Kimin evine gideceğimi bilmiyordum Îrem'in mi yoksa Kerem'in mi? Sanırım önce Îrem'e kendimi affettirip onunda desteğini alarak Kerem'e ve diğerlerine kendimi affettirebilirdim. Îrem hiç kin tutmazdı. Onu çok özlemiştim. Hava çoktan kararmıştı. Annemlere seslenip hemen dışarı çıktım. Annem arkamdan kimlerle gideceğimi sordu. Bende Ezgican ve Seda'yla gideceğimi söyledim. 10-15km gitmiştim ki hayır yaa olamaz benzinim bitmişti. Aklımdan Kerem'i aramak geçti. Ama olmazdı sürpriz yapcaktım. O yüzden Can'ı aradım. Biraz uzakta olduğunu ama dışarı çıkmamam gerektigini söyledi. Biraz bekledim en fazla ne olabilirdi ki hem yolda Can'la karşı karşıya gelebilirdik deyip dışarı çıktım. Arabayı kilitledim. Yürümeye başladım. Etraf karanlıktı. Biranda bilmedigim biryerde buldum kendimi. Harika kaybolmuştum. Kurt sesleri falan geliyordu. Arabaya geri dönmek istedim ama baya uzaklaşmıştım. Yürümeye devam ettim. Can'ın nerde olduğunu sormak için arayacaktım ki bir aksilik daha telefonumu arabada unutmuştum. Îşte şimdi korkmaya başlamıştım.
"Özledim dedikçe bütün dünya yüreğime çöküyor öyle ağırki yokluğun kaldırıyorum"
