EmineAkdemir29a 'a hitaben canım arkadaşım♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Yürümeye devam ettim. Tek umudum Can'a rastlayabilmekti. Yollar çok ıssızdı ve üşüyodum.
Salak niye çıkarsınki arabadan zaten. Derdin nee! Sonra birden bi serseri grubu tamda üstüme doğru geliyorlardı. Bağırarak gülüyorlardı.
Ellerinde içki şişeleri vardı. Hemen bi ağacın arkasına sakladım. Çok yakındaydılar.
Ben hem korkudan hem üşüdüğümden titriyordum. Resmen nefesimi tutmuş bir şekilde gitmelerini bekliyordum. Tam geçerken içlerinde biri beni farketti.
Îşte şimdi bitmiştim. Bir anda ormanın içine doğru koşmaya başladım. Arkamdan geliyorlardı. Bense tüm gücümle koşabildiğim kadar hızlı koşmaya başladım. Orman iyice sıklaşmıştı.
Bir çalığın arkasına oturup saklandım. Hala beni arıyorlardı. Bir süre arayıp pes ettiler ve sonra gittiler. Ama ben ormann en ıssız yerindeydim. Onları takip etmeyi düşündüm. Ama yaa beni farkederlerse. Hayır burda kalır ölürüm daha iyi.
En sonunda gözden kayboldular. Bn bi süre daha çalılıkların arasında oturdum.
Böyle olmıycanı anladım kalkıp yürümeye başladım. Etraf karanlıktı. Bazı sesler geliyodu. Kurt sesleri. Kerem'i istiyodum.
Tekrar bi ağacın altına çöktüm. Ama hayır kurt sesleri inanılmaz yakinlasmisti. Napcaktim simdi.
Sesler o kadar yakindan geliyoralardiki o adrenalinle hemen ilk gordugum agaca tirmandim. Kurtlar artık agacin altında dolanıyorlardı.
Soğuktan ayaklarımı ve ellerimi hissetmiyordum. Îçimden bildiğim bütün duaları okudum. Kurtlar bir süre sonra gittiler. Bende o yorgunlukla kafamı bir dala koydum ve uyudum.
Hava aydınlanmaya başlamıştı. Soğuk ve korkunun üzerine birde açlık eklenmişti. Sabah herşeyi daha net görüyordum. Ben bu ağaca nasıl çıkmıştım.
Aşağı inmeyi denedim. Ama böyle bişey mümkün değildi. Artık bütün umutlarımı yitirmeye başlamıştım. Burda ölecektim. Hava aydınlandığı için kurt sesleri kesilmişti.
Ben bu dusuncelere dalmiskem elimde bi soğukluk hissettim. Önce önemsemedim. Sonra elimde hissettigim sey hareket etmeye başladı. Kafamı çevirip baktı. BU BÎ YILANN!!!!!!
O korkuyla irkildim. Ve ağaçtan düştüm. Gerisi büyük bir boşluk.
Kerem'den
Evdeydim. Can beni aradı. Sesi çok kötüydü. Noldu lannn !"diye sordum.
Kerem şimdi sakin ol tamam mı? Gamze ortalıkta yok. Kayboldu.
- Neee! ! Nasıl koyboldu. Ne diyorsun sen Can.
- Sana sürpriz yapcaktı. Yolda benzini bitmiş. Beni aradı. Gittiğimde ortalıkta yoktu. Evede gitmemiş. Polise haber verdik. Sende gel istersen. Biz ormanlık alanların girişindeyiz.
Hiç cevap vermeden telofonu kapattım. Deli gibi evden çıktım. Ellerim titriyordu. Hemen motora bindim. Çok hızlı kullanıyordum. Ormanlık alana vamıştım. Can beni bekliyordu.
- Gamze nerde??
Babası resmen bütün Îstanbul'u yığmıştı. Ama kimse ormanın iyce içine doğru girmiyordu. Gece boyunca aradık. Hava aydınlanmaya başlamıştı. Yanıma Can'ı da alıp ormanın sık yerlerine girmeye karar verdim. Arkamdan birkaç grup daha geldi. Bir süre etrafı aradık. Ilerde bisey gördüm.
Allahım bu Gamzeydi. Hemen yanına koştum. Baygındı. Başı kanıyordu. Sanırım başını taşa vurmuştu. Zar zor nefes alıyordu.
Ben bir yandan ağlıyor, bir yandanda onu çok sevdiğimi söyleyip özür diliyordum. Onu kucağıma alıp götürmeye karar verdim.
Zaten hazırda olan ambulansa yatırdım. Hemen yanına oturdum. Hastaneye varmıştık.
Gamze'yi hemem ameliyathaneye aldılar. Bense üstüm başım kan bir şekilde ağlıyodum. Tek bildiğim ona birşey olursa yaşayamayacağım.
Babası ve anneside geldi. Babası bana bağırıyordu. Hiçbirşey umrumda değildi. Artık sadece bekliyordum. Zaten başka birşey yapamazdım
. Bide kendime kızıyordum tabii. Gamze'nin yanına girmek istediğimi söyledim. Ve babası görmeden hazırlanıp izin alıp Gamze'nin yanına girdim.
Ellerini tuttum. Onu çok özlemiştim. Onu ne kadar çok sevdigimi ve o yokken neler yasadigimi anlattim. Özür diledim. Ona bunları yasattigim için. Yaklasıp yanağından öptüm.
Bi anda titremeye başladı. Doktorlar hemen içeri girdi ve beni dışarı çıkardılar. Noluyordu Gamze'ye. Ölüyormuydu. Allahım sen yardım et! !!!!!!
