Avalon (jaar 1)

Vreemde Dingen

Voor ze het wist waren er twee maanden voorbij. En ze had zich al snel thuis gevoeld. Toverdranken werd al snel haar beste les. Sneep was haar favoriete professor. Haar slechtste les was Verweer tegen de Zwarte Kunsten. vooral omdat smalhart in haar ogen een echte nepper was. 

Hij las het grootste deel van zijn lessen passages voor uit zijn boeken. En sommige dingen leken haar gewoon vreemd, ook al was magie nieuw voor haar. Zoals toen hij haar vertelde hoe hij van een banshee afkwam, wat dat ook was.

In zijn woorden deed hij een spreuk die destem van de banshee wegnam. Dat was mogelijk, maar slechts tijdelijk,volgens Banning. Het was allemaal een beetje verdacht. Ginny gedroeg zich vreemd. 

Het grootste deel van de tijd was ze gewoon Ginny. Eén van haar beste vriendinnen. Maar er was een moment dat ze er echt niet bij leek te zijn. Op een nacht leek ze door de kerkers te slaapwandelen. En als zij of Loena ernaar vroegen, zei Ginny altijd dat ze zich er niets van herinnerde. 

Briget Rookhoud begon een echtev ijand te worden. Draco Malffidus ook. Het was nu november. Het weer was aan het veranderen. Er hing een kilte in de lucht. Op een mooie herfst maandag liep ze in de tuinen toen ze commotie hoorde rond het Zwerkbalveld. 

Toen ze erheen liep zag ze twee groepen mensen. De ene was in het groen gekleed en de andere in het donkerrood. Vooraan in de groene groep stond Draco Malffidus. Toen Avalon aankwam, stonden Ron en Hermelien in het midden. Ze kon de ruzie niet goed horen, maar ze hoorde Draco Hermoine een Modderbloedje noemen. 

Toen zag ze Ron zijn toverstok pakken, die met plakband bij elkaar werd gehouden. Hij zei iets en toen barstte het licht dat uit de punt moest komen van het plakband. Het kaatste terug en raakte Ron. Tegen de tijd dat Harry en Hermelien hem van de grond konden tillen, was hij erg bleek geworden. 

Ze renden snel langs haar heen. Terwijl ze aan het eten waren, begon ze Loena alles te vertellen over wat ze gezien had. "Moet ik hiermee naar Sneep gaan?" Vroeg ze aan Loena. "Ohnee, hij lijkt alleen op jou gesteld te zijn. Hij geeft niets om Ron." antwoordde Loena. 

"Na het eten moest iedereen doordezelfde gang om bij hun gemeenschappelijke kamers te komen. Wat ze vonden was Harry die alleen bij de muur stond. Mevrouw Norks, de kat van de conciërge, hing aan haar staart aan het plafond. En er warenwoorden geschreven op de muur, in wat leek op bloed.

 "De Geheime Kamer is geopend. Vijanden van de Erfgenaam opgelet," al snel voegden de leraren zich bij hen. Avalon keek naar Ginny, die een extreem angstige blik op haar gezicht had. "Kijk naar Ginny,"fluisterde ze naar Loena. Ze liepen voorzichtig naar haar toe terwijl Perkamentus mevrouw Norks onderzocht. 

"Gaat het?" vroe gAvalon aan Ginny die snel haar hoofd schudde. "Het is gewoon zo verschrikkelijk." Zei ze snikkend. "Ze is niet dood Argus."Perkamentus' stem sneed er doorheen. "Ze is gewoon versteend."voegde hij eraan toe. Avalon sloeg een arm om Ginny's schouder.

"Zie je wel, het komt goed. Perkamentus is er zeker van." vertelde Avalon haar. "Wat als ze haar niet kunnen redden." Vroeg Ginny haar. "Ik weet zeker dat ze dat kunnen Ginny. Perkamentus weet het zeker."antwoordde Avalon. 

"Maar. hij . Kan . Zich. vergissen." Zei ze tussen het snikken door. "Ja. Dat ka nhij." voegde Loena eraan toe. "Loena, je helpt niet." fluisterde Avalan. "Dat doe ik wel, ook al kunnen ze een fout maken, maar er is tenminste een kans. Veel mensen krijgen dat niet eens. voegde Loena eraan toe. Ginny glimlachte een beetje. "Dankje." Zei ze. 

Professor Anderling sprak de leerlingen toe. Ze zei dat ze zich naar de gemeenschappelijke ruimtes moesten begeven. De leerlingen luisterden snel. Er was geen ander gespreksonderwerp dan de zogenaamde Geheime Kamer de komende dagen en wat er met de kat van de conciërge was gebeurd.