Avalon (jaar 1)

Angst houd aan.

De school begon gek te worden. Alle klassen werden opgesplitst vanwege alle aanvallen. Zoals ze vroeger altijd Toverdranken deden met Griffoendor. Ze hadden Ginny al dagen niet gezien, want nu hadden ze alleen nog maar Toverdranken met de andere Ravenklauwen.

 In de gang kwamen ze de tweedejaars Griffoendors tegen. Ze werden teruggebracht van gedaanteverwisseling door professor Anderling. "Ron," zei Loena snel. Hij keek op. "Zeg tegen Ginny dat we van haar houden." voegde ze eraan toe. Ron schonk haar een glimlach. "Zal ik doen," zei hij. 

Sneep zette hen af bij Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Hij klopte op de deur. Niemand deed open. "Verdorie Smalhart, doe de deur open." riep Sneep. "Je zou ons hier kunnen laten." zei Avalon. "En jou op het spel zetten." Hij schraapte zijn keel. "Ik bedoel het risico lopen dat jullie allemaal worden aangevallen. Nee." Zei hij.

 Na 5 minuten kloppen en schreeuwen opende Smalhart de deur van zijn kamer. "Ben je eindelijk klaar met het schilderen van die lelijke smoel van je, Smalhart?" zei Sneep geërgerd, "of zijn je krulspelden in de knoop geraakt?" voegde hij eraan toe. 

"Ik moet eigenlijk lesgeven," ging hij verder. "Ja Severus, dat hebben we allemaal. Dit begeleiden naar lessen is onzin." klaagde Smalhart. "Het kan me niet echt schelen wat jij denkt. Zorg er gewoon voor dat deze leerlingen veilig zijn." zei Sneep toen de klas binnenkwam. "Let op ze." zei Sneep tegen Smalhart. "Als haar iets overkomt, zal ik je lelijke smoel nog lelijker maken." voegde Sneep eraan toe voordat hij wegliep.

 Opnieuw las Smalhart voor uit zijn boek. Deze keer ging het over het wegwerken van een weerwolf. Eentje die hij had genezen met een wolfskruiddrank. Toen ze Sneep er een paar dagen later naar vroeg, vertelde hij haar dat er inderdaad een drankje was dat het veilig kon maken om bij haar in de buurt te zijn. Maar er bestond niet zoiets als een geneesmiddel voor een weerwolf. Dus ze wist dat hij loog. 

De avonden waren vrij saai, maar het leuke van opgesloten zitten in de gemeenschappelijke ruimte was dat je vrienden kon maken in je eigen huis. Op een koude maart avond zaten Loena, Avalon en Oona in hun slaapzaal. Ze maakten hun huiswerk met de andere meisjes uit hun jaar. Een van hen had lichtpaars haar, dat ze meestal kon veranderen. 

Ze had prachtige grijze ogen en het was duidelijk dat ze een opvallende schoonheid zou worden als ze uit haar kinderlijke uiterlijk zou groeien. Ze heette Emma Tops, een ander meisje had de vervelende gewoonte om te weten wat je dacht. Ze noemde het legillimentie. En dat ze het van nature had, en dat haar kracht een generatie oversloeg. Ze had het van haar oma. 

Ze had bruin haar. Een lichte huid en blauwe ogen. Haar naam was Lucy Kowalski. Volgens haar verhalen hadden haar grootmoeder en grootvader een grote invloed op de val van. Grindelwald, wie dat ook was. En dat hoewel ze als zuiverbloed werd beschouwd omdat haar moeder een heks was en haar vader een tovenaar, ze vertelde dat haar grootvader van vaderskant een bakker was geweest die met een heks was getrouwd. 

Het laatste meisje in haar slaapzaal heette Sharon Prewett, die bijna bij haar geboorte wees was geworden. Ze had haar leven doorgebracht in een Dreuzelweeshuis in de buurt van Londen. Dat had ze Avalon verteld. Haar ouders had ze ook nooit gekend. En volgens de weeshuismoeder stond ze geregistreerd als Sharon Prewett, dus hadden ze die naam aangenomen. 

Ze had kastanjebruin haar dat bijna rood was. En helderbruine ogen. Ze vertelde ook dat zij tot de dag dat haar brief aankwam geen idee had dat ze een heks was.

 "Kun je het lezen van gedachten van mensen blokkeren?" vroeg Avalon aan Lucy. "Ja, dat kan ik. Ik kan ook mijn geest afsluiten voor andere tovenaars," zei ze. "Kun je Sneep lezen?" vroeg Loena. 

"Nee dat kan ik niet, ik denk dat hij geleerd heeft zijn gedachten te blokkeren." antwoordde Lucy. "Wie zou dat willen?" Vroeg Emma. "Nou, ik weet het niet. Ik zou wel willen weten wat hij verbergt." zei Avalon.