Avalon (jaar 1)

Opweg naar school

De weken dat ze moest wachten vlogen voorbij. Ze had zich ingelezen in haar schoolboeken en thuis stiekem een paar spreuken uit geprobeerd.Nu was het eindelijk 1 september. Eindelijk had ze ontdekt wat er zo speciaal was aan die jongen van Potter. Hij had gevochten tegen de grootste duistere tovenaar aller tijden, en niemand wist hoe. Zijn ouders waren vermoord. Ze had een prachtige hutkoffer gekregen voorhaar schoolspullen. Ze stopte er alles in. Een briefje van Perkamentus dat een rugzak met schoolgewaden erin handig zou zijn.

Dus om 8 uur stond ze gespannen te wachten. Hoewel Avalon een beetje verdrietig was om haar moeder zo lang achter te laten, had Jolein haar gerust gesteld dat Zweinstein was waar ze thuishoorde en dat ze een geweldige tijd zou hebben. 

En Kerstmis was toch net om de hoek. Ze stonden om negen uur op het station bij haar in de buurt om naar Kings Cross te gaan, vanwaar ze de trein naar Zweinstein zou pakken. Tenminste, als het haar zou lukken om op het perron te komen.

 Op haarkaartje stond perron 9 3/4, waar dat ook was. Haar moeder vertelde haar dat ze nooit op het perron kwam omdat ze nooit naar Zweinstein ging. Het was allemaal een beetje overweldigend toen ze voet zette in Kings Cross. was het een drukte van belang. Met onregelmatige tussenpozen riep een spreker: "Dames en heren, de trein naar Wessex heeft 10 minuten vertraging, dank u voor uw geduld," 

ze liep met haar moeder naar het punt waar perron 9 en 10 elkaar ontmoetten. Maar wat moest ze nu doen? Er stonden nummers aan beide kanten van de muur, een 9 aan de ene kant en een 10 aan de andere.

"Dus het perron ligt er ergens tussenin? Toen het 10 voor 11 was en ze op het punt stond het op te geven, hoorde ze een bekende, zangerige stem achter zich. "Ben je in de war lieverd, hebben Nergels je te pakken gekregen?" 

Ze keek om en zag het lachende gezicht van Loena. "Oh, jij bent het. Avalon was het toch? Ik ben zo blij je weer te zien." Zei Loena glimlachend "Oh hallo Loena." Sprak Avalon. "Hebben de nergels je te pakken gekregen? Het lijkt erop dat je in de war bent?" Vroeg Loena weer. 

"Ik weet het niet zeker, ik heb nog nooit een nergel ontmoet of ik kan het me niet herinneren." Antwoordde Avalon, terwijl ze zich de dingen herinnerde die Loena de wegisweg had gezegd. "Maar ik weet gewoon niet hoe ik bij het perron moe tkomen en we hebben niet veel tijd meer." voegde Avalon eraantoe. 

"Nou, zo ingewikkeld is het niet. Je loopt gewoon tegen de muur daar die perron 9 en 10 scheidt." zei Loena nonchalant." Precies. En wat houdt me tegen om mezelf tegen deze muur te pletten?" vroeg Avalon. "Magie, natuurlijk." Antwoorde Loena. Nog steeds onzeker of ze het wel moest durven, keek ze Loena aan.

 "Weet je het zeker?" Vroeg Avalon. "Ik kan het je laten zien als je bang bent, het is heel simpel." Avalon glimlachte, Loena steeds leuker vindend. "Dat zou ik leuk vinden." zei ze, "Volg mij dan maar." Zei Loena en liep snel naar de muur en toen Avalon zeker wist dat Loena de muur zou raken, deed ze dat niet en verdween ze gewoon in de muur. Jolein en Avalon staarden even naar de muur.

 "Nou, ik denk dat je dan maar moet gaan. Vader zei altijd dat ik nergens kwam omdat ik een Snul ben," zei Jolein. "Weet je zeker dat het goed komt, mam?" vroeg Avalon haar. "Natuurlijk .Ik heb nu tijd om mijnoude vriendin Arabella Vaals te bezoeken. Haar grootvader was een leraar op Zweinstein. Hij heeft zelfs ooit de hele school en misschien zelfs de tovenaarswereld gered, daar heeft ze het altijd over, nog meer dan over haar katten." zei Jolein met een glimlach.

 "Je zou eens rond moeten vragen op Zweinstein of dat wel waar is. Arabella pocht graag een beetje." Zei Jolein. "Ga voordat je de trein mist." voegde ze eraan toe. Avalon draaide zich weer om naar de muur en liep er recht op af. Net als Loena leek ze gewoon in de muur te smelten.

 Een seconde later bevond ze zich net als iedereen op een perron. Ze liep naar links, op zoek naar een deur om door naar binnen te gaan, toen er 4 jongens razend snel door de muur kwamen. Ze hadden allemaal vuurrood haar en 2 van hen waren duidelijk een tweeling. Een paar seconden later kwam er een meisje met hetzelfde rode haar en wat haar ouders leken te zijn door de muur.