2 Yıl önce...
Gözlerimi açtığımda;hastanenin boğucu kokusu burnuma geldi.Nasıl buraya geldiğimi hatırlamıyordum,en son neredeydim,kiminleydim hiçbirini düşünemedim, aklım başımda değildi.Narkozun etkisi olsa gerek yarım saat boş gözlerle odaya baktım.Ben neden bu odadaydım?
Hemşirenin odaya girmesiyle beynimi işgal eden düşüncelerden sıyrıldım.''Ecem hanım,ağrınız varmı?''dedi bana kadın.Cevap vermedim,şu an ağrımın olup olmaması umrumda değildi.Hemşire endişeli gözlerle tekrar sordu''Ecem hanım beni duyuyormusunuz?'' Kadın elindeki kağıtları kenara bıraktı bilincimi kontrol etti.Ben kadının elini başımdan çekip ''hemşire hanım,neden buradayım ben?''dedim.Kadın sanki çok zor bir soruymuş gibi acıyan gözlerle bana baktı ve ''Ecem hanım annenizi ve babanızı kaybettik.Başınız sağolsun''İşte sonra boğuk ve kocaman bir haykırış duydum bu haykırışın sahibi benden başkası değildi.Kalbim...Ah! o az önce parçalara ayrılmıştı işte...Ben artık yalnız bir hiçtim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAMIN BEDELİ
RomanceBen;öksüzüm... Ben;yetimim... Ben;kimsesizim... Ben;kararsızım... Ben;koca İstanbul'un unuttuğu; Sahipsiz... Ben;kendi benliğinde kaybolmuş; Koca bir hiçim... Ben;intikamın bedeliyim...
