Dayım tekrar seslendi ''kızım haydi ama bak çayın soğudu'',''tamam geliyorum''diyebildim sadece.Hemen elimi yüzümü yıkadım ve aşağı indim.Klasik bir dayı sofrası beni bekliyordu.''Günaydın Ecem'ciğim...''dedi dayım. Oda benim kadar üzgün görünüyordu ama bana öyle gözükmek istemediğinden olsa gerek sesini neşeli tutmaya çalışıyordu.Ah benim düşünceli dayım...Ben anlamıyormuyum yüzünden sanki?Bende ''Günaydın''dedim daha fazla düşünmeyerek.Hiç iştahım yoktu ama yemek zorundaydım.Sonuçta ben kazazedeydim.Annem ve babam hayatta kalma mücadelesinde yenilmişlerdi,gerçi benimde kazandığım söylenemezdi.Tamam yaşıyordum ama ruh gibiydim.'Keşke' dedim içimden 'keşke babam alkol almasaydı o gece' Ah! güzel güzel babamın iş arkadaşının düğününde eğlenmiştik babamda mutlu gün diye alkolü fazla kaçırmıştı ve sonuda, dönüş yolunda bir kamyonete çarpmakla bitmişti,annemle çığlık atmıştık ve sonrası yok bende,en son hatırladığım şey hastaneydi...
Dayım yumurtamı önüme uzattı ''Ecem ye artık şu tabağındakileri'' sadece başımı salladım ve zorlada olsa yemeğimi bitirdim.''Ellerine sağlık dayı sana afiyet olsun.''dedim ve geri odama çıktım.Uykum vardı.Bu aralar sadece uyuyordum,düşünmemek için uyuyordum,şu aralar tek huzurum uykularımdı.
Yastığı başımın altına koydum ve yorganı üstüme çektim.Kapattım gözlerimi,annemle babamı rüyamda görmeyi diledim.
---Annem elinde tuttuğu beyaz elbiseyi bana uzattı.''Kızım bunu babanla seçtik,mevzuniyet töreninde üstünde görmeyi çok isteriz.''Anneme sarıldım ''Annem!! çok teşekkür ederim hemen deneyeceğim.''Elbiseyi annemin elinden alır almaz odama çıktım.Hemen giyip boy aynamın önünde durdum, evet bu elbise harikaydı,bayılmıştım...Annemlerin yanına inip ''Nasıl olmuş?''dedim,keyfimde,neşemde yerindeydi.Annem tam konuşacakken odaya babam girdi ve ''Benim güzel kızıma ne yakışmaz melek gibi olmuşsun birtanem!''dedi babam.Onu farketmemiştim.''Babacığım!'' diye sevinç çığlığı atıp yanına koştum ''Teşekkür ederim canım babam!''dedim ve yanaklarına kocaman öpücükler bıraktım.Sevindiğini belli edecek şekilde güldü bana.Evet! şuan dünyadaki en mutlu kız bendim...---
Ter su içinde yatakta doğruldum.''Anne!,baba!''diyebildim düzensiz olan nefes alışverişimle.Tekrar seslendim cılız sesimle ''Anne,burdamısın?'',rüya görmüştüm.Az önce rüyadada olsa mutlu olmuştum,ailem yanımdaydı.Ama şimdi karanlık odada,dayımın benim için hazırladığı yatakta yatıyordum.Dayanamadım,hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Bu hiç adil değildi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAMIN BEDELİ
RomanceBen;öksüzüm... Ben;yetimim... Ben;kimsesizim... Ben;kararsızım... Ben;koca İstanbul'un unuttuğu; Sahipsiz... Ben;kendi benliğinde kaybolmuş; Koca bir hiçim... Ben;intikamın bedeliyim...