Dayım gözden kaybolana dek arkasından onu izledim.Sonra ilerde gelen taksiyi durdurup,arabaya bindim.Şimdi ne yapacaktım peki?Sulugözlü olmaktan bıkmıştım kendime söz verdim;artık ağlamayacaktım.Aileme yakışır bir insan olucaktım,büyümüştüm artık,kendi ayaklarımın üstünde durma vaktim gelmişti.Evet ailemi kaybettiğim için hep bir yanım boş kalacaktı ama ben daha fazla üzülmeyecek,eski neşeli hayatıma geri dönecektim.Bunu kendi iyiliğim için yapmalıydım,yapmak zorundaydım.Hem belki dayım geri geldiğinde eski benle karşılaşırsa sevinirdi,neden olmasın?
Taksiye para ödeyip eve girdim.Hemen neşeli bir şarkı açıp,hatırladığım kadar söylemeye başladım.'artık toparlanma zamanı!'diye geçirdim içimden.Aynanın karşısına geçip,çok uzun zamandır ellemediğim makyaj malzemelerimi aldım elime.Bir eyeliner çektim,biraz gözaltı kapatısıcı,biraz allık,birde çilekli bir parlatacı sürdüm.Bu parlatıcıyı bana annem almıştı.Aklıma gelince burukça gülümsedim.Üstüme baharlık ince bir elbise giydim.Küçük bir çanta alıp evden çıktım.
Kulaklığımda çalan neşeli müzikle;İstanbul'u farklı bir gözle inceledim.El ele gezen çiftler,kokoş kız grubları,oyun oynayıp,koşuşturan çocuklar...Geçtim bir cafeye oturdum,kendime kahve söyledim,moralim biraz olsun yerindeydi.Evet,evet eski halime geri dönüyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAMIN BEDELİ
RomanceBen;öksüzüm... Ben;yetimim... Ben;kimsesizim... Ben;kararsızım... Ben;koca İstanbul'un unuttuğu; Sahipsiz... Ben;kendi benliğinde kaybolmuş; Koca bir hiçim... Ben;intikamın bedeliyim...
