Pembe Mezarlık

40 3 10
                                    

~Sarada~

Gözlerimi araladım.İçimde kötü bir his vardı.Sanki bugüne hiç uyanmak istemiyor gibiydim.Başucumda ki telefomun çaldı.Elime aldım.

Mavişim💙🌊

Telefonu kulağıma götürdüm.

Sarada:Alo?

Boruto:Naber güzellik?Uyandırdım sanırım kusura bakma

Sarada:Yok zaten uyanmıştım

Boruto:Yemeğe çıkalım mı?

Sarada:Olur

Boruto:Beş dakikaya geliyorum hazırlan

Sarada:Tamam

Telefonu kenara koyup ayaklandım.Önce lavaboya ilerledim.Yüzümü yıkadım.Annemlere haber vermek için aşağı indim.Salona ilerledim.Annemler oradaydı.Karşılarında ise...

Haru ve patron...

Yutkundum.Bu kadar erken olamaz değil mi?Annem beni fark etti.Suratsız bir ifadeyle baktı.

Sakura:Günaydın sarada.Birşey mi oldu?

Haru Boruto'yu unuttuğumu sandığı için gülümseyerek annemlere ilerledim.

Sarada:Dışarı çıkabilir miyim?

Annem gülümsedi.

Sakura:Tabi

Anlamış gibiydi.Yukarı ilerledim.Haru bana seslendiğinde keskin gözlerle ona baktım.

Haru:Sarada

Sarada:Efendim?

Haru:Dışarı çıkamazsın tatlım

Gülümsüyordu.Annem kaşlarını çattı.

Sakura:Ben annesi olarak izin veriyorum.Çık kızım.

Adımlarımı odama götürdüm.İçeri girdim.Bu ne demekti şimdi?Evlendiğimizde çıkamayacak mıyım?Hayatım kısıtlı mı olacak?Bunu istemiyordum.Ailemin canı söz konusu...Kendi kendime güldüm.Üzerime rastgele bir kıyafet seçip aşağı indim.Kapıdan hırkamı bile almadan çıktım.Koşar adımlarla mahallemizden uzak bir kafeye oturdum.Ellerimi kafama koydum.Çalışan kadın yanıma geldi.

Garson:Merhaba.Birşey ister misiniz?

Gözlerimi kadına çevirdim.Benden büyüktü.Üniversiteli gibi gözüküyordu.Garson olmak eğlenceli miydi?Neden bu işi seçmişti?Gözlerim dolmaya başladı.Bende mi böyle olacaktım?Garson abla mutfağa yöneldi.Ellerimi kafama koyup düşünmeye başladım.Birkaç dakika sonra abla elinde bir kahveyle geldi.Önüme bıraktı.Karşıma oturdu.

Garson:İyi misin?Kahve üzüntüye iyi gelir.Benden olsun.

Bu dünyada böyle iyi insanlarda vardı.

Sarada:Biraz moral bozukluğu sadece.Kahve için teşekkürler.Parasını öderim.

Abla gülümsedi.

Garson:Olmaz.Benden olsun.

Gözlerimi ablaya diktim.

Sarada:Öyle olmaz ki abla.

Güldü.

Garson:Adım Maria seni öğrenebilir miyim?

-Arkandayım-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin