~Boruto~
Lavabolara doğru giden Sarada'ya takıldı gözüm.Abim biraz izledikten sonra bana baktı.Siniri gözlerinden belliydi.Beni her an boğazlayıp öldürebilirdi.Yutkundum.Bağırmaya başladı.Açıkcası eğer abim beni buracıkta öldürürse kızmam.Sonuçta yaşamak hakkım değil.
Kawaki:KIZI DA AGLATTIN!?MUTLU MUSUN SIMDI!?GERCEKTEN BUTUN HEDEFIN SUMIREYDI!?VE BUNUN ICIN SARADAYI KULLANDIN OYLE MI!?IGRENC BIR INSANSIN SEN!?BOYLE OLMANI BEKLEMIYORDUM GERCEKTEN!ELIMDE BIR YILAN BUYUTTUGUMDEN HABERIM YOKTU!
Durdu.Omuzlarımdan tutup belimi duvara vurdu.Biraz daha durdu.Nefes nefeseydi.Soluklandı.Sadece hep okşadığım tepesinde ki siyah saçlarını görebiliyordum.Birkaç saniye soluklandı.Mırıldanmaya başladı.
Kawaki:Neden..?
Ortam o kadar sessizleşmişti ki abimin yere düşen gözyaşlarını duyabiliyordum.
Kawaki:Benim yüzümden mi oldun böyle?Yoksa hepsi o baba denen heriften mi?
Yutkundum.
Boruto:Baba denen piçten dolayı.
Abim siyah gözlerini mavi gözlerime kenetledi.
Kawaki:Kurtulmadık mı ondan?
Omuzlarıma sertçe bastıran bileklerini kavradım.Sertçe geri ittirdim.Sarsılarak geri gitti.
Boruto:Sence o gittiğinde yanında bozulan psikolojimi de götürdü mü?
Gerçekten ağlıyordu.Bana baktı biraz.Sonra gözyaşlarını sildi koluyla.Gözleri ciddiyet ve kinle doluydu.
Kawaki:Seni o adamdan kurtardığım günlere lanet olsun.Ölseydin de kurtulsaydım senden.Senin için yediğim onca dayağı helal etmiyorum sana.
Şok olmuş gözlerle ona baktım.Direk teras kata çıktı.Gözlerim onda takılı kalmıştı.
Fazla ileri gittim...Öz abimin de kin ve nefretini kazandım...Dayak mı?Ne dayağı?Abim asla dayak yemedi ki?
Anlamamıştım.Gözlerim diğer tarafı buldu.Sarada'nın gittiği taraf.Adımlarımı oraya yönelttim.
Kızlar lavabosu...
Umrumda değildi.Hızla kapıyı açıp girdim.Eida,Chocho ve Sumire bana tuhaf ve sinirli gözlerle bakıyorlardı.Hepsini yok sayarak önünde durdukları lavaboya baktım.Yanlarına gittim.
Boruto:Bunda mı?
Eida sinirle yakamı kavradı.
Eida:GERIZEKALI!IGRENC!BOKTAN VARLIK!
Eida'dan kurtuldum.
Chocho:Kaybol git.
Haklıydılar.Onun önüne çıkamazdım.Geri dönüp kapıdan çıktım.Sadece anneme Hima'ya ve abime ihtiyacım vardı.Abim beni dinlemezdi tabi.Ne kadar en iyi o gelse de o yoktu artık.Gözlerim doldu hafif.Koluma silip okuldan koşarak çıktım.Eve yol aldım.Abimde evdeydi.
Eve geldiğimde şiddetle kapıyı açtım.Gözlerimde ki yaşlar akarken koşarak salona girdim.Anneme sarıldım.Annem elinde ki tepsiyi dökmemem için kaldırmıştı.Ne olduğunu anlamamıştı o da.Tepsiyi masaya bırakıp bana sarıldı.Sarı ipeksi saçlarımı okşadı.Bu saçlarımdan nefret ederdim.Bu saçlar o herifle aynı saçlardı.Ondan geçmişti bana da.Annem kafamı öptü.Abim hızlı adımlarla odaya çıktı.Beklediğim bir tepkiydi.Hima ayağa kalktı biraz utangaç davranıyordu.Bana sarılmak istiyordu ama utanıyordu.Kolumu açtım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Arkandayım-
General Fiction"Boruto" Dedim ciddi gözlerimle bir bakıs atarak "Efendim güzelim?" Cevabını verdi. Güzelim mi? "Düzgün hitap et!" "Hayır istemiyorum" Bebek sesiyle mızıldadı. "Saçmalama" Kaşlarımı çattım "Saçmalamak eğlenceli" Gerçekten sinirlerim bozuldu. "Gel la...
