SHE SUCKS AT LOVE

Chapter 9

Finley Freen Point of view

"Why are you sad?"

Tumaas ang tingin ko sa batang nakatayo sa harap ko nandito ako ngayon nakaupo sa damuha dito sa garden ng bahay namin

Tinitignan ko siya ng maiigi siguro mga nasa 11 years old siya habang ako naman 14 years old

Nakasuot siya ng pick dress hanggang tuhod niya, may hairclip with ribbon nakalagay sa buhok niya color pink din,

"What's wrong?" Sabi niya ulit dahil nakatitig ako sa kanya, ang cute niya

"Your cute" I said smile

"Yeah I know" Inirapan niya ako

Natawa ako ng kaunti dahil sa pagsusungit niya

"So boring, ang tagal naman ni daddy ko" Reklamo niya saka tumingin sa bahay isa siguro sa meeting ni daddy and daddy niya.

Tumingin ulit siya sa'kin tinanggal rin niya iyong ribbon hairclip niya, kumunot ang noo ko nang ibigay niya sa'kin 'yon

"Sayo na yan para hindi kana ma-sad" Ngumiti siya sa'kin,

Tinanggap ko yon at nginitian siya "What's your name?"

"My name?" Tanong niya pabalik "My name is to long but you can call me, Nat"

"Nat? That's cute"

"And you, what's your name?"

Magsasalita na sana ako pero may tumawag na kay nat, kaya nagpaalam na siya sa'kin.

Simula noon halos araw-araw nakaupo na ako sa damuhan ng garden namin hinihintay kong bumalik si nat.

Akala ko makikita ko pa siya ulit, pero hindi na dahil pinagbabaril kotse ng daddy ni nat habang pauwi na sila noong araw na iyon.

............

7 years later

"Nathia Becky Armstrong"

May tuwa sa puso ko nang makita ang pangalan lumabas sa aking laptop, buhay siya.

Ilang taon na rin simula noong sinubukan kong hanapin si nat pero kahit anong paghahanap ko sa kanya ay hindi ko siya makita dahil tanging alam ko lang sa kanya ay ang sinabiya niyang itawag ko sa kanya na nat, kaya mahirap hanapin. Mabuti na lang at pa secreto akong hinanap ang mga pangalan ng mga kaibigan at business partner ni daddy, sa dami ng mga kabusiness ni daddy hindi ko alam kung sino doon ang daddy ni nat, kung sino ang pangalan niya

Kaya ang ginawa ko hinanap ko isa-isa ang mga pangalan doon sa record ni daddy. Hanggang sa ito at nakita ko na rin ang matagal ko nanghinahanap.

Lalo pa akong natuwa nang mabasa ko na nasa iisa kaming university na pinapasukan.

Wala akong kaibigan kahit sa school dahil ayaw ko naman makipag kaibigan, kaya hindi ko alam kung paano siya lalapitan

Pasimple ko siyang tinitignan sa malayo kahit sa paglabas niya ng school ay pasimple ko siyang hinihintay, kahit sa waiting shed umaalis lang ako pag alam kong nakasakay na siya sa taxi. Lumipat din ako ng condo kung saan malapit sa kanya, kung ito 'yong tinatawag nila Stalker ay wala na ako magagawa dahil ayoko siyang mapahamak.