Medya:Ada Yılmaz
Gözlerimi açtığımda güneşin ışıkları yüzüme vuruyordu. Kendime gelmeye çalıştığımda kendi yatağımda olduğumu farkettim.
Dün akşam Rüzgar'ın odasında uyuyakaldığımı hatırlıyordum. Beni buraya getirenin o olduğunu anlamıştım. Tabi bunu anlamak için özel bir çabaya gerek yoktu ama neyseee
Yavaşca kalktığımda ilk önce lavaboya gidip yüzümü yıkadım. İşlerimi hallettiğimde kıyafetlerimi giydim. Bugün biraz gezmek istiyordum. Evde durmaktan çok sıkılmıştım.
Odadan çıkıp aşağıya indiğimde Nergis Hanım kahve içiyordu. Beni görünce "Günaydın Adacığım, nasıl güzel uyuyabildin mi?" diye sormuştu.
"Teşekkür ederim. Çok rahat uyudum." dediğimde "Oh rahatladım valla. Kahvaltı birazdan hazır olur canım. Sende kahve içer misin?" demişti.
Hayır diyemezdim. Kabul ettiğimde bir şekerli kahve gelmişti önüme. Birlikte kahvelerimizi içerken "Bak aklıma ne geldi. Unutmadan söyleyeyim canım, yarın akşam Rüzgar'ın doğum günü. Haberi olsa istemez biliyorum. Arkadaşlarıyla takılmak isteyeceğini de biliyorum. Ama en azından evde onun için güzel bir parti verebiliriz. İşin içinde benim olduğumu bilirse sinirlenir. Bu çocuğun kaprisleri asla bitmeyecek, sadece mutlu olmasını istiyorum. Doğum gününü kutlamak istiyorum. Bana yardımcı olur musun?" diye sorduğunda ne diyeceğimi bilemedim. Yani ne yapabilirdim ki?
"Tabi ama ne yapmam gerekiyor? Yani hangi konuda yardımcı olabilirim? " diye sorduğumda "Ben yarın arkadaşlarını arayıp evde bir parti yapacağımızı söylerim, sende Rüzgarı oyalarsın. Dışarıya falan çıkarırsın olur mu tatlım?" demişti.
Kabul etmiştim. Daha da bu konu hakkında konuşmamıştık.
Kahvaltı hazırlandığında sessizce kahvaltımızı yapmıştık. Geçen akşam Rüzgar'ın söyledikleri aklıma geliyordu. Öz annesi Nergis Hanım değil miydi? Peki ona sahip çıkan mutlu olmasını isteyen bir kadına niye bu kadar öfke barındırıyordu kalbinde?
Fazla dalmış olmalıydım ki Nergis Hanım'ın bana söylediklerini duymamış "Efendim?" diye tekrar söylemesini rica etmiştim.
" Kahvaltıdan sonra benimle alışverişe gelir misin? Evde durmak sıkıcı gelebilir. Hem bana da arkadaş olmuş olursun. Ne dersin"
"Çok isterim. Teşekkür ederim. Geldiğim günden itibaren bana karşı olan nazik tavrınız içinde çok teşekkür ederim."
"Önemli şeyler değil bunlar. Hadi bakalım kahvaltını yap, bende üzerime birşeyler alayım" dediğinde odasına gitmişti.
Hala aklım almıyordu. Bu işin içinden çıkmam kolay olmayacaktı. Kafam allak bullak olmuştu.
Yaklaşık bir saat sonra Nergis Hanım bizi bir mağazaya getirmişti. O kıyafetlere bakarken ben dalgın dalgın yürüyordum.
Bana siyah mini bir elbise gösterdiğinde "Bu senin üzerinde çok şık durur, hadi dene" demişti.
Ben ne diyeceğimi bilemeden elbiseyi elime tutuşturmuş beni kabine sokmuştu bile.
Şuan kıyafet deneyecek halim yoktu fakat onu kırmamak için giymiştim. Dışarıya çıktığımda "Efsaneee olmuşsun canım. Bunu alıyoruz " demişti.
Ben hemen araya girip "Ben alırım , düşünceniz yeterli " demiştim.
Eliyle beni azarlarmış gibi yaptı."İtiraz etmek yok Adacığım. Bugün benim özel arkadaşımsın" demişti.
Bu durumdan aşırı rahatsız olmuştum.
Birkaç mağaza daha gezdiğimizde dükkanın birine girmiştim. Burası motor ve motor parçaları satan bir yerdi. Aksesuarlar bölümüne geçtiğimde Rüzgara doğum günü için yeni bir kask almak istediğimi farkettim. Satıcıyla anlaştığımızda kırmızı ve üzerinde siyah desenleri olan bir kask seçmiştim. Bu gezme işi beni bitirmişti. En sonunda aldıklarımızla eve dönmüştük
