Medya:Ada&Rüzgar
Güçlü görünmek isteyen herkes birgün mutlaka birinin bakışlarına , dokunuşlarına ve hislerine yenilirdi.
*
Yavaşca geri çekildiğinde eliyle yüzümü okşamıştı. Gözlerinde ise belirsizlik vardı. Sanki o ana kadar içinde tutmuş ama kimseye anlatmamaya yemin etmiş gibiydi.
"Geri dönelim hava soğumadan" dediğinde tepki vermemiştim. Onu takip etmiştim.
Bir süre sonra eve vardığımızda ben kapıya ilerlerken o motordan inmemişti. "Gelmiyor musun?" diye sorduğumda "Ne o? Yoksa bensiz uyuyamıyor musun prenses?" diye cevap vermişti.
Ona göz devirip içeriye girmiştim. O da motorla uzaklaşmıştı. Doğru düzgün eve gelmiyordu bile.
Ben yavaşca merdivenleri çıkıp odama girdim. Üzerimdekilerden kurtulup yatağa girdiğimde aklımda tonla düşünce vardı. Rüzgar bana yaklaşmıştı ve ben tepki vermemiştim. Onu istediğim anlamına mı geliyordu bu?
Düşünmekten uyuyamıyordum.
Böylelikle saati dört yapmıştım.
🏍️
Evet hiç uyumamıştım. Lavaboya gidip yüzümü yıkamış ve günlük işlerimi halletmiştim. Kapının çalmasıyla lavabodan çıkarak "Gelebilirsiniz" demiştim.
Nergis Hanım telaşla yanıma gelerek "Eee ne zaman çıkıyorsunuz? Ben organizasyona başlıyorum" dediğinde dünkü plan aklımdan çoktan çıkmıştı.
Hatırlıyormuş gibi "ee işte birazdan Rüzgarın yanına gideceğim. Geldi mi o?" diye bir soru yönelttiğimde "Odasında sanırım , gerçi hiç gördüğüm yok ama" demiş ve gülmüştü.
Ardından birkaç şey daha söyleyip çıkmıştı. Yakalanmadan bu işi halletmeliydim. Çok iyi olduğum söylenemez bu konularda ama. Neyse.
Üzerimi giyindikten sonra odadan çıkıp Rüzgarın odasına doğru ilerlemiştim. Kapıyı çaldığımda "Gir!" demişti.
Dolabından kıyafet seçiyordu. Beni gördüğünde elindekini yatağın üzerine atmış, gülümsüyordu. Fakat benim dikkatim üzerinde birşey olmamasına takılıydı. Telaşla
"Yanlış bir zamanda geldim sanırım, sen giyin sonr-"
diyemeden üzerime doğru gelip duvara yapıştırmıştı.
"Aldığın kararlardan bu kadar çabuk mu dönersin sen?" diye sormuştu.
Kokusu başımı döndürüyordu.
"Üzerimden çekilir misin?" diye sorduğumda bir süre bekledi.
Sonra yataktaki tişörtü üzerine geçirdi. Ben kendimi toparlayıp "Bugün benimle bir yere gelir misin?"
diye sormuştum.
Bana bakmıyordu. Telefonuyla ilgileniyordu.
"Nereye?" diye sorduğunda "Alışverişe falan. Kendime karne hediyesi almayı düşünüyorum. Malum okulda ikinciyim" demiştim.
Dudağı kıvrıldığında "Tebrik ederim ufaklık ama işim var. Sözüm olsun" demişti.
Al iste bana kocaman bir engel!
Eğer dışarı çıkarmayı başarabilirsem gerisini bir şekilde hallederim diye düşünmüştüm. Aniden
"Peki madem, en azından AVM ye kadar bıraksan olur mu?"
Bana döndüğünde "Vazgeçmeyeceksin değil mi ufaklık? Tamam hadi." demişti.
Zaferle gülümsediğimde odasından çıktım. Belki bu parti ona iyi gelebilirdi , kendisini iyi hissedebilirdi.
