မနက်မစောတစောမှည အိမ်ပေါ်ကနေပြေးဆင်းလာတဲ့ Taehyung. နောက်ခန်းကိုရောက်လို့လာပြီး စားပွဲပေါ်က မနက်စာတွေကိုကြည့်ကာ
"ကလေး စားလို့ရပြီလား ကို "
တဖက်လှည့်ကာ ဟင်းချက်နေတဲ့ Jungkook မှာ Taehyung ရဲ့ စကားကြောင့် ဘာမှမစားပဲတံတွေးတောင်သီးလို့သွားတယ်..သူလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စားပွဲခုံမှာ အကျအဏထိုင်လို့နေသည်..
" ဘာကြည့်တာလည်း စားလို့ရပြီလားမေးနေတာလေ ကလေးနောက်ကျနေပြီ ဒီနေ့အတန်းအစောကြီးသွားရမှာ မို့လို့ "
" အင်းးးရပြီ ခဏလေးကိုယ်လုပ်ပေးမယ် "
" မစားသေးဘူးလား တူတူစားမယ်လေ "
" ဟင် "
စကားများပြီးကျထဲက မနက်စာတောင်တူတူမစားဖြစ်ကြတော့တာကြောင့် ခုလိုတူတူစားဖို့ပြောလိုက်ပြန်တော့ Jungkook မှာ အံ့သြရပြန်သည်..
" အင်းးးစားမယ် "
" ကိုယ်နဲ့တူတူကျောင်းသွားလို့ရမလား ကလေးနောက်ကျနေလို့ "
ထပ်မှန်ပြောပြန်တဲ့စကားကြောင့် စားနေတဲ့ အစားအစာတွေပါသီးကုန်တဲ့အထိ Jungkook တယောက်အံ့သြကာ တယောက်ထဲပြာယာတွေခက်ကုန်သည်..
အဟွတ် အဟွတ်
" ဘာဖြစ်နေတာလည်း နေမကောင်းဘူးလား ကို"
ခုချိန်ထိ မျက်နှာခြင်းတချက်လေးတောင်မဆိုင်ပဲ မုန့်သာစားရင်း တခွန်းခြင်းပြောနေတဲ့ Taehyung. သူရှေ့ကလူကတော့ သူတခွန်းပြောတိုင်း ရင်တွေခုန်ကာ နှလုံးကြီးတခုလုံးအပြင်ကိုခုန်ထွက်တော့မည့်အလား..
" ကောင်း ကောင်းပါတယ် ကလေး "
" ဟုတ် စားလို့ပြီးပြီ ကောင်းကောင်းစားခဲ့ရပါတယ် အိမ်ရှေ့မှာစောင့်နေမယ်နော် "
လွယ်အိတ်ကိုကောက်လွယ်ကာ ခေါင်းလေးငုံ့လို့ နှုတ်ဆက်ကာအိမ်ရှေ့စောင့်နေမယ်ပြောသွားတဲ့ Taehyung က ခုထိတော့ Jungkook ကိုမျက်နှာလုံးမစုံသေး
....
အိမ်ရှေ့ကားနားမှာ ရပ်စောင့်နေတဲ့ Taehyung..
Tae pov..ဟူးးးငါဘာတွေလုပ်နေမိပါလိမ့် ပူလိုက်တာ ပူလိုက်တာ ဒီမျက်နှာကြီးပူလိုက်တာ ခင်များကြီးလည်း လူကြီးဖြစ်ပြီး နည်းနည်းပါးပါးအလိုက်မသိဘူး တခုပြောတိုင်းသူကတခါဖြစ်နေတယ် တကယ်ပဲ ဟူးး ပုံမှန်တိုင်းပဲနေတော့မယ်
