Selamm! Nasılsınız? Özlediniz mi?
Keyifli okumalar!
Satır arası yorum yapmayı unutmayınız!
Babam ola bilirmiydi? Ama hapisden kaçmıştı. Önder ola bilirmiydi? Nasıl anlamış ola bilir ki? Pars silah alırken evde kalmamı söylemişti.
Mantıklıydı, beni görmeseler daha iyi olurdu. Yoksa peşimi bırakmazlardı.
Saatler önce tanıdığım adama mı güveniyordum ben? Hayır hayır, hiç kimseye güvenmemeliydim bu hayattda asla. Silahını alıb, dışarı çıkmıştı.
Muhtemelen kim geldiyse beni arıyordu. Ama nerden bile bilirdi benim burada olduğumu?
Odasından çıktım. Silah sesleri kesiliyordu. Uykum yoktu. Gelmesini bekledim. Koltuğa oturdum. Ayaklarımı kendime çektim. Beklemeye başladım. Babam aklıma geldi.
Nasıl hapisden kaçmıştı ki? Bunu Öndere söylememiştim. Hiç bir şeyi Öndere söylemediğimi fark ettim.
Babamın yüzünü bile görmek istemiyordum. O günden sonra hiç bir mektub, mesaj falan yoktu. Olmasını da istemiyordum.
Kapının açılma sesi geldi. Pars elinde silahla, içeri girdi.
Dikleştim,"Noldu? Kimdi? Ne istiyorlardı?"diye sordum.
"Önemsiz birileri, çatışma çıkartıllar, seninle alakası yoktu."diye konuştu. Koltuğa oturdu.
Benimle alakası yoktu? Söylemek istemiyordu belli ki. Diretmedim bende.
"Ne kadar düşüneceksin?" diye sordu.
Saf ayağına yatdım. "Neyi ne kadar düşüncem?"
Kaşları havalandı. "Dalga mı geçiyorsun benimle?"
"Tamam, tamam sadece bu gecelik zaman ver, yarın söylerim kararımı"
Kafasını olumlu anlamda salladı.
Boğazımı temizledim. "Ben odama geçiyorum o zaman"
Hiç bir şey söylemedi. Koltuktan kalktım. Üzerimde eşofmanları vardı.
Üzerimi süzdü. "Bunlarla rahat ede bilicekmisin?"
"Yani idare ederim"dedim.
"İyi geceler" dedim.
Yine bir şey söylemedi. Duygusuz herif, insan bir iyi geceler söyler.
Gözlerimiz buluştu. Yeşil gözleri çok güzeldi. Evet gözleri güzeldi. Derin nefes aldım.
Koltukta kafasını arkaya atarak rahat bir şekilde yaylandı. Bende yavaş adımlarla merdivene yöneldim.
"Açelya," diye ismimi sesledi. Arkama döndüm, soran gözlerle.
Dudaklarının kenarı kıvrıldı,"İyi geceler Açelya."
Bunu mu söyleyecekti? Kafamı sağol derecesine salladım. Önüme dönüb, yukarı çıktım. Bana verdiği odaya geçtim. Üzerimdekilere baktım, eşofman altını çıkardım. Zaten üstü kalçamı kapatıyordu. Böyle daha rahat eder düşüncesiyle, yatağa girdim.
Yorganı kafama kadar çekib, uyumuya çalıştım. Ne yapacaktım? Gerçekten teklifini kabul edecekmiydim? Onunla birlikte çalışacakmıydım? İlk defa hayatımda risk almıyacaktım, kaç kere risk aldım bu hayatta. Ölümle burun buruna bile geldim.
Kabul edicekdim, ne olursa olsun artık. Yatakdan kalkıp, aşağı düşdüm. Koltukta hala gözleri kapalı şekilde oturuyordu. Mutfağa geçib su içdim. Merdivenlere yönelecekken, "Uyuyamıyormusun?"diye sordu.
"Düşündüm, Pars"
Gözlerini açdı, bana baktı.
"Kararın?"
"Kabul ediyorum, altı ay seninle çalışıcam"
Dudağının kenari kıvrıldı. Kafasını olumlu anlamda salladı.
"Yarın bavulunu hazırlatıb, getiriller"
"Kendim gide bilirim"sertçe konuştum.
"Tamam, bavulunu hazırlayıb, gelirsin"
Kafamı salladım. Uykum yoktu. Napa bilirim?
Onun yanına koltuğa oturdum. Dudakları gülümsüyordu,"Uykun yok ha?"
"Evet yok işte"
Gamzesi vardı. Çok güzeldi. Bakışları nedense hoşuma gidiyordu, rahatsız edici değildi. Gözlerimi kaçırdım. Telefonum çalıyordu.
Elime alıb arayan numaraya baktım. Bilinmeyen nurmaraydı. Kim ola bilirdi ki?
Telefonu açtım.
"Alo. Kimsiniz?"diye sordum.
Karşı taraf: Açelya siz misiniz?
"Evet benim, siz kimsiniz?"
Yanımda haraketlik sezdim, Pars soran gözlerle bana bakıyordu.
Karşı taraf: Ben annenizin yakın arkadaşıyım.
Sesi hüzünlüydü. Bu arayan kimdi? Ağlıyordu. Hıçkırık sesleri geliyordu.
Yerimde dikleştim. "Evet beni ne için aradınız?"
Bir süre ses gelmedi.
Daha sonra konuştu. Söylediği kelimelerle sarsıldım..
Olmazdı değil mi?
_________________
Bu bölümü burada kesiyorum..
Umarım beğenmişsinizdir.
Seviliyorsunuz!
Görüşmek dileğiyle kendinize iyi bakın 🗝️🔒
