"Adın Ömer'di değil mi?" diye sordum bakışlarımı ondan çekmeyerek. Kafasını ağırca iki yana salladığında gözlerimi kıstım, abimin arkadaşının adı Ömer'di. Bu adam kim olarak buraya gelmişti?
Bana elini uzattığında, yüzünde gülümseme oluştu. "Tanışa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝ Üzgünüm eğer senin hayal ettiğin gibi bir kız evlat olmadıysam. -oysa daima senin göğsünü kabartmak istedim. ❞
3. BÖLÜM: ❝ MİNİK SERÇENİN GÖZ YAŞLARI. ❞
@eskimezdefterhesabımı takip ederek her türlü duyurudan haberdar olabilirsin. Yeni bölüm duyurularını buradan veriyorum balım 🤍
Bu bölüm beklediğimden bile uzun bir bölüm oldu emeğimin karşılığını yıldıza basarak verirseniz sevinirim aşklarım 💗
OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM YILDIZA BASIP ORAYI PARLATABİLİRSİNİZ 🔥❤️
☀️
Koca bir sessizliğin ardından konağa girmiştik. Arabada Miran'la bir kelime konuşmazken konağa girdiğimizde tekrardan iki yabancı olmuştuk.
Öğlene doğru nişanımız olacaktı sezsiz yapacaktık. Fırat'la nişanımız sesli olmuş herkes bir düğün edasıyla eğlenmişti nişanımızda. Eski günlerde kalmıştı.
Fırat defteri bir daha açılmamak üzere kapanmıştı.
Kısa bir duşun ardından giyeceğim elbisemi seçmiştim. Siyah dar ince askılı parlak saten kumaş bir elbisem vardı onu giyecektim daha etiketi üzerindeydi bir kez bile giymemiştim.
Elbisenin etiketini söküp elbiseyi giydiğimde arkasındaki fermuarı kapatamamıştım elbisenin fermuarı belimin bitiş çizgisindeydi bir türlü kapatamamıştım. Kilo falan almamış aksine bir haftada baya kilo vermiştim, annemin yemeklerini bir hafta sonra bugün yiyecektim. İmam nikahından hemen sonra yemek yiyecektik daha doğrusu onlar yiyecek ben ağızıma bir lokma dahi atmayacaktım.
Kapının önünde duran bavullarıma bakıp iç çektim gerçekten bugün evleniyordum şaka gibiydi.
Kapıya doğru iki büyük adım attım kapının arkasına doğru geçip, biraz kapıyı araladım. "Anne odama gelir misin fermuarı kapatamadım." diye seslendim içeriye doğru. Herkes avluda olduğu için rahatlıkla anneme seslenmiştim.
Kapıyı aralık bırakıp aynanın önüne geçip dudaklarıma kırmızı mat bir ruj sürüp, kirpiklerime iki kat rimel sürmüştüm. Göz makyajımı fazla abartmamış sade tutmuştum. Kapıya doğru baktığımda hâlâ annemin gelmemesine sinir olmuştum kendim kapatabilsem ona ihtiyacım olmazdı ama kapatamamıştım.
Kapıya doğru ilerlerken elbisemin askılarını tutuyordum, ikiden birden düşüp duruyorlardı. "Anne! Odama gelir misin artık!" diye seslendim, ikinci kez annemi çağırdığım için biraz sesim öfkeli çıkmış olabilirdi ama ne yapabilirdim duymuyordu beni.
