Յունգին ոչինչ չասաց։
Թեն կանգնեց ու մահճակալին մոտեցավ Յունի կողմից և մի ակնթարթում գրկեց նրան բարձրացրեց իր ձեռքերի վրա ու տարավ լոգարան։
-Ինձ թվում է տաք ջուրը կօգնի քեզ։
Նա միացրեց ցնցուղը, ստուգեց ջերմաստիճանը ու հարցրեց նրան։
-Կարող ե՞ս կանգնել։
Յունգին նորից չխոսեց, բայց այնքան թույլ էր որ հաստատ չէր կարող։
-Ես արդեն փոշմանում եմ որ այդքան կոպիտ եղա ։
Սա առաջին անգամ էր որ Թեն այդքան դաժան էր նա իրոք զղջում էր իր արածի համար։
-Գիտեմ որ դժվար կլինի, բայց արի փորձենք։
Նա Յունին կանգնեց, բայց բաց չէր թողնում։Թեն նկատեց, որ Յունգիի ծնկները դողում են ու ընդհանրապես նա ամբողջ մարմնով է դողում։
-Լսիր եթե դու վախենում ես ուրեմը շտապեմ քեզ ուրախացնել ես չեմ պատրաստվում քեզ ցավեցնեմ կամ ինչ-որ բան, դրա համար հանգստացի ու մի դողա։ Ու խոսիր որ հասկանամ ինչա քո հետ կատարվում ։
-Ց...ցավում է ։
-Որտե՞ղ փոքրիկդ։
-Ա...այո ու...ու ավելի ցա...ծ։
-Լավ մի վախենա շուտով կանցնի։
Նա գրկեց Յունին ։
-Գիտե՞ս չէ այն խաղալիքը դեռ քո մեջ է, կթողնե՞ս հանեմ, այն կարող է ցավացնել քեզ։
-Ի...իսկ եթե դ...դու ցավեցնե՞ս։
-Ես զգույշ կլինեմ։
-Լավ։
Յունգին վախեցած էր, բայց դրա մասին ոչինչ չասաց, սակայն պետք էլ չէր որ ասեր Թեն արդեն հասկացել էր։ Վերջինս շատ կամաց ու նուրբ հանեց խաղալիքը առանց որևէ ավելորդ ցավ պատճառելով։
-Ա...այ։
Յունգին միայն մի փոքր ձգվեց ու նորից թուլացած ընկավ Թեի ձեռքերի մեջ։
-Ցավեցրի՞։
-Ո...Չ դա...դա ուղակի շատ տհաճ էր։
-Լավ։
Թեն գրկեց նրան ու ջուրն անջատելով Յունին տարավ սենյակ։ Փոխեց օմեգայի թաց հագուստը և պառկեցնելով ինքը ևս փոխվեց։
-Ցավերդ անցա՞վ։
-Այո։
-Փաստորեն այդ փոքրիկ վիբռատորն էր մեղավո՞ր։
-Փաստորեն։
-Լավ հիմա քնիր։
Նա ևս պառկեց ու միասին քնեցին։
Առավոտյան Թեն արթնացավ դռան զանգի ձայնից ու արագ դուրս վազեց այն բացելու։
-Ջուն ինչի՞ ես այսքան շուտ եկել։
-Շու՞տ, ժամին նայել ե՞ս։
-Չէ։
Թեն գլուխը թեքց ու նայելով ժամին հասկացավ որ ոչ թե Ջունն է շուտ եկել այլ ինքն է քնած մնացել։
-Այ ներիր։
-Լավ արի։
Նրանք ներս մտան։
-Ջուն նա էլ է քնած սպասիր հիմա կարթնացնեմ։
-Թեհյոն էլի՞։
-Ի՞նչ էլի։
-Դու լավ էլ գիտես։
-Ես արդեն մեծ եմ ու ինձ թվումա պետք չի որ դու ինձ հրամաններ տաս։
-Ռադ եղի է։ Գնա օմեգային բեր։
Թեհյոնը գնաց սենյակ ու տեսնելով որ նա արդեն արթնացել է իր հագուստերից ընդամենը մի մեծ հուդի տվեց որը նույնիսկ իրեն էր մեծ ու երբ Յունգին այն հագավ իր հագին կարծես դերյա լիներ։ Թեն լոգանք ընդունելու համար բոլոր պարագաները վերձրեց ու Յունի հետ իջավ ներքև։
-Արի հիմա։
Նրանք գնացին հյուրասենյակ ու Յունգին վախից գլուխը չէր բարձրացնում։
-Հյոն նրա մեջ վիբռատոր կա հանիր լա՞վ, ձեռքի հետ էլ կստուգես դուրդ գալիսա՞։
-Ինչի՞ ուր ես գնում։
-Լոգանք եմ ընդունում։ Չգիտես առանց դրա ես տանից դուրս եկողը չեմ։
-Գնա գնա։
Թեն մտավ լոգարան իսկ Ջունը հեռախոսը մի կողմ դրեց ու իր հայացքով զննեց օմեգային։
-Մոտ արի։
-Ո...ոչ պարոն նա այն գիշերն է հանել։
-Թեհյոն արդեն մերկացել ե՞ս։
-Չէ։
-Դե գնա ջուր բեր։
-Գնա ինքդ վերձրու։
-Հենց հիմա գնա թե չէ Յունգիին իմ հետ կտանեմ կմնաս առանց սեքսի։
-Լավ։
Թեն փնթփնթալով բարձրացավ սենյակ։
-Հիմար։
-Ես լսում եմ ու հիմար չեմ։
-Արի նստիր։
Յունգին գլուխը կախ նստեց բազմոցին
-Նա ինչ-որ բան արգելել է՞։
-Ոչ։
-Ինչի՞ մասին եք խոսում։
Աստիճաններով իջնելով հարցրեց Թեն։
-Դեռ ոչ մի կարևոր բանի։
Ջուն այդ ասելով կանգնեց վերձրեց ջուրը ու մի լավ տվեց նրա վզին։
-Հիմար։
-Բայց ի՞նչ եմ արել։
-Հետո կխոսենք։
Թեն մտավ լոգարան
-Քեզնից սպերմայի հոտ է գալիս դու...
Չհասցրեց խոսել երբ Յունգին արդեն լացելով ասաց։
-Ոչ ոչ պարոն Կիմ իմ հետ ամեն բան կարգին է պետք չի պատժել ինձ։
-Մոտ արի։
Յունգին վախեցած ու չուզելով մոտեցավ։
-Լսիր ես քեզ չեմ ցավեցնի ու ընդհանրապես ինձնից չարժե վախենալ։
Նստիր գրկիս։
Յունգին մտքում աղոթելով նստեց Կիմի ոտքերին։
-Ես վախենալու պահով ամեն ինչ ասացի իմ հիշելով։
-Պարոն...
-Ինչի՞ ես դողում ես ասացի որ չեմ ցավեցնի։
Յունգին այլևս ոչինչ չասաց ու հնարավորինս աշխատում էր չդողար։
-Յունգի սենյակից խսուկ բեր Ջունը առանց դրա չի սիրում։
Թեն այսքան ժամանակ շատ պարզ լսում էր նրանց զրույցը ու եղբոր բնավորությանը տեղյակ լինելով ասաց դա։
Յունգին նայեց Ջունի աչքերին։
-Գնա բեր։
Յունգին արագ բարձրացավ սենյակ մի քանի րոպե սպասեց ու նորից գնաց հյուրասենյակ։
-Դու չես ուզում որ ես անեմ դա։
-Պարոն ես վախենում եմ , բայց եթե դուք ուզում եք ես կդիմանամ։
Թեն լոգարանից դուրս եկավ միայն տաբատով ու ուսին սրբիչով։
-Դու հեսա ծեծին կդիմանաս։
-Թեհյո'ն։
-Ի՞նչ ես քո համար դու ո՞ւմ համար։
-Ձայնդ չլսեմ, իսկ դու արի գրկիս նստիր ու մի վախենա։
Յունգին խելոք նստեց ու Ջունը մատների վրա քսուկ լցրնելով սկսեց այն կամաց դնել նրա մեջ։
-Ցավում է՞։
-Ո...ոչ։
Նամջունը շարունակում էր շարժվել մատնրով։
-Եթե ցավեցնեմ կասես։
-Յունգի քեզ դու՞ր է գալիս։
Թեհյոնը մոտեցավ ու օմեգայի օրգանը դրեց իր բերանում։
-Չէ չէ։ Թողեք ես հիմա կվենջացնեմ թողեք։
Ջունը հանեց մատները ու ասաց։
-Թե մեղք է թող։
Թեհյոնը հակառակը արեց ու ավելի կոպիտ էր շարունակում։
-Ա...ա...ախ թող խնդրում եմ։
Թեհյոնը ետ քաշվեց ու Նամջունը Յունին գրկելով կանգնեց ։
-Կարող ե՞ս կանգնել։
-Թե օգնիր նրան։
-Բայց նա չի ուզում։
-Հիմար ես դրա հետ չեմ։
-Հասկացա դա ընդամենը կատակ էր։
Թեն գրկեց օմեգային տարավ լոգարան ու այնտեղ աթոռին նստեցնելով ասաց։
-Կարո՞ղ ես քեզ կարգի բերել։
-Ա...այո։
-Ես մի որոշ ժամանակով տանից դուրս եմ գալու ինձ չսպասես կնախաճաշես ես կեսօրից հետո տուն կգամ։
-Լավ։
Թեհյոնը դուրս եկավ լոգարանից ու Ջունը անմիջապես հարցրեց։
-Գնա՞նք ։
-Ըհը։
Շարունակելի
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Անսպասելի Սեր
RandomԹեհյոնը մեծ ընկերության տեր է և ամեն ինչի իհարկե առանց որևէ խարդախության չի հասել որին որ տեղյակ են երկու օմեգաներ ու... Մնացածին ֆանֆիկում կծանոթանաք։
