Յունգին պառկեց ու ընկավ մտքերի մեջ։Նա երկար մտածելուց հետո ինքն էլ չհասկացավ թե ինչպես քնեց։
-Թե ի՞նչ եղավ քեզ։
-Իսկ եթե Չիմինին խնդրեմ խոսի նրա հետ։
-Ասա։
-Բայց այսօր չէ վաղը կամ մի ուրիշ օր։
-Ինչի՞։
-Այսօր և Ջինի հետ է խոսել և ես եմ ջղայնացել թող վաղը։
-Ինչպես որ ճիշտ ես համարում։
-Ես սենյակ գնամ։
Թեն սենյակ մտավ ու մոտենալով Յունին սկսեց շոյել տղայի դեմքը։ Յունգին վախեցած ետ քաշվեց ու հայացքը փախցրեց նրանից։
-Ինչպե՞ս ես քեզ զգում։
Յունգին ոչինչ չասաց։
-Խոսիր։
-Ինձ կտանե՞ս մորս մոտ խնդրում եմ։
-Դու գնում ես մի մարդու մոտ ով քեզ ցավեցրել է՞։ Խնդրեմ։
-Կարո՞ղ ենք այսօր գնալ։
-Հա։ Պատրաստվիր։
Յունգին նայեց Թեի աչքերին ։
-Այդպես մի նայիր քեզ կարգի բեր։
-Դու...
-Հասկացա-հասկացա դուր եմ գալիս։
Թեն դռան հակառակ կողմում կանգնեց ու հենվելով պատին ասաց։
-Ես այստեղ կսպասեմ քեզ։
Յունգին արագ փոխեց իր հագուստը ու բացեց դուռը։
-Ես քո հետ ետ եմ գալո՞ւ։
-Անպայման։
Նրանք դուրս եկան տնից նստեցին Թեի մեքենան ու գնացին Յունի մոր տուն։
Երբ հասան տեղ Յունգին սկսեց դողալ։
-Թակիր դուռը Ինչի՞ն ես սպասում։
-Իսկ եթե նա տանը լինի։
Խոսքը իր մոր ամուսնու մասին էր։
-Ես քո հետ եմ մի անհանգստանա։
Յունգին դողացող ձեռքը բարձրացրեց որ դուռը թակի ու այդ պահին այն բացեց նրա մայրը կարծես զգում էր թե ով էր եկել։
-Յուն։
Կինը գրկեց նրան։
-Ներս եկեք։
-Ն...նա տանն է՞։
-Այո իհարկե։
-Մամ խնդրում եմ կարող ենք ուրիշ տեղ խոսել առանձին։
-Յուն դու վերադարձել ե՞ս։ Ինչո՞ւ չես ինձ տեղեկացրել ես քեզ կդիմավորեի։
Նա առաջ գալով գրկեց նրան թեպետ Յունգին ետ քաշվեց։
-Կխմ կխմ։
Թեն հատուկ հազաց ու ձեռքը դնելով Յունի ուսին դեպի իրեն մոտեցրեց։
- Տիկին կներեք ձեր ազգանունը։
-Մին, Մին Յունա։
-Տիկին Մին ձեր որդին ճիշտ է լավ կլինի խոսեք նրա հետ բայց առանձին։
-Լավ եկեք գնանք մոտակա սրճարան։
-Եկեք։
-Չէ սպասիր դու չես կարող գալ։
-Ի՞նչ դու ինձանից գաղտնիքներ ունես։
-Չէ բայց այս դեպքը բացառություն է։
Նրանք գնացին այդ սրճարան։
-Դե սկզբում ասա տեսնեմ լավ հանգստացար։
-Մամ ես ոչ մի տեղ չեմ գնացել։
-Այսինքն իսկ այդ դեպքում որտե՞ղ էիր։
-Ես էի նրան փախցրել։
-Դու հիմա ինչպե՞ս ես։
-Լավ եմ։
-Ստում է լավ չի։ Նա երեկ ուզում էր ինքնասպան լիներ։
-Յուն։
-Մամ խնդրում եմ հիմա դա մոռացիր ես հիմա ուրիշ բան պետք է ասեմ։
-Այո լսում եմ։
-Մամ քո ամուսին կոչվածը ինձ ամենասկզբից չի սիրել ու անընդհատ նա ինձ հրամաններ էր տալիս ու սպառնում որ ինձ մանկատուն կհանձնի ու նա նաև ինձ ստիպում էր իրեն հաճույք պարգևեմ։
-Ինչի ինձ չէիր ասում։
-Ես մի քանի անգամ փորձել եմ բայց դու զբաղված էիր քո գործերով ու միշտ ասում էիր հետո կխոսենք։
-Ներիր ինձ ես մեղավոր եմ մենք հիմա կգնանք տուն ու ես ինչ պետք է կասեմ իրեն։
-Թեհյոն դու էլ կգա՞ս։
-Հա։
Նրանք գնացին տուն ու Յունգիի մայրը խոսեց իր ալֆայի հետ ու հաջորդ օրը նրանք փաստաթղթերով ամուսնալուծվեցին։
-Հիմա հանգիստ ե՞ս։
-Երևի։
-Ինչի՞ երևի ։
-Չգիտեմ մի փոքր անհանգստություն եմ զգում։
Թեն գրկեց օմեգային։
-Այսօր որտե՞ղ ես մնալու։
-Եթե թույլ կտաս մայրիկիս տանը։
-Այո, բայց մի պայմանով։
-Լավ ես չեմ մնաս։
-Հեյ մինչև վերջ լսիր, պետքա ոչ մի հիմարություն չանես։
-Լավ։
-Խոստացիր։
-Խոստանում եմ։
-Դե ես գնացի։
Թեն համբուրեց նրան ու գնաց։
Շարունակելի
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Անսպասելի Սեր
AléatoireԹեհյոնը մեծ ընկերության տեր է և ամեն ինչի իհարկե առանց որևէ խարդախության չի հասել որին որ տեղյակ են երկու օմեգաներ ու... Մնացածին ֆանֆիկում կծանոթանաք։
