Առավոտյան Ջինը արթնացավ ու թեպետ Ջունը կողքին չէր նա միևնույնն է վախենում էր ու սկսեց դողալ ։
Սենյակ մտավ Ջունը ու տղայի վախը կրկնակի ավելացավ։
-Ինչպե՞ս քնեցիր։
-Լ...լավ
-Էլի սկսեցիր։
Տղան չէր էլ հասկանում թե ինչ ինկատի ունի Ջունը բայց միևնույնն է ներողություն խնդրեց։
-Գնա՞նք լոգարան։
-Մ...միասի՞ն։
-Այո ինչ-որ խնդրի կա՞։
-Ներեցեք ոչ։
-Դե ուրեմը դու գնա լոգարան պատրաստվիր մի քանի վայրկյանինց ես կմիանամ քեզ։
Ջունը գնաց խոհանոց և ուզում էր ինքը ինչ-որ բան պատրաստի բայց ալարում էր դրա համար պատվիրեց, նա գնաց Ջինի մոտ ու նա դեռ սենյակում էր։
-Դու դեռ այստեղ ե՞ս։
-Ես մտածեցի, որ ավելի լավ կլինի երբ դուք էլ գաք։
-Դու արդեն ինձ դուր ես գալիս։
Ջունը մոտեցավ նրան ու տղան վախից պահեց շունչը։ Ջունը այդ պահին ուզում էր համբուրել, բայց դուռը թակում էին և նա գնաց դուռը բացելու։
Ջունը ուտելիքները դրեց խոհանոցում ու գնաց Թեհյոնենց սենյակ։
Յունգին երբ արթնացավ արագ նստեց ու նայում էր Թեին։ Վերջինս արթնանալով չբասեց աչքերը։
-Հերիք է նայես ինձ ես հիմա կայրվեմ։
-Ներիր։
Թեն արագ նստեց ու Յունգիին գրկեց, նա միաժամանակ իր ճակատը դրեց նրանին ու փորձում էր համբուրել երբ Ջունը...
-Արթուն ե՞ք։
Սա ասելով նա բացեց դուռը ու Թեն անմիջապես կանգնեց, իսկ Յունգին գլուխը կախ նստեց։
-Տղա գլխիդ հետ ամեն բան կարգին է։
-Հա, ինչի՞ չէ որ։
-Եկեք խոհանոց։
-Լավ։
Ջունը գնաց ու քիչ անց եկան Թեն ու Յունգին։
-Ջինն ինչի՞ չեկավ։
Ջունը գնաց Ջինի մոտ ու նրանք գնացին խոհանոց։
-Նստիր։
Ջինը խելոք նստեց առանց որևէ ավելորդությունների ու նրանք սկսեցին ուտելու։
Այդ ընթացքում օմեգաները ոչինչ չէին խոսում այնինչ ալֆաները խոսում էին հնարավորինս շատ։
-Ինչի՞ չեք ինչ-որ բան խոսում։
Սա ասելով Թեն նայեց ուղիղ Յունի աչքերի մեջ և նա անմիջապես հայացքը փախցրեց նրանից։
-Քո հետ ամեն բան կարգին է՞։ Դու քեզ վերջերս տարօրինակ ես քեզ պահում։
-Ներեցեք։
Քիչ անց Յունգին վախեցած հարցրեց Թեին։
-Թեհյոն կարող ե՞մ ես սենյակ գնալ։
-Արի իմ մոտ ու հետո կգնաս։
Յունգին երբ մոտեցավ Թեհյոնն ամուր գրկեց նրան։
-Ինչա՞ քո հետ կատարվում։
Յունգիի մարմնով դող անցավ ու նա չգիտեր ինչ ասեր։
-Գնա սենյակ։
Յունգին արագ բարձրացավ սենյակ։
-Իսկ եթե նրան հոգեբանի մոտ տանենք։
Երկար ժամանակ լուռ մնալուց հետո խոսեց Ջինը
-Կարելի է։ Հույս ունենա՞մ, որ քեզ հոգեբան պետք չի։
-Հա հանգիստ եղիր։
-Չէ ինչ հոգեբան ինձ հարցրի՞ք, ես թույլ չեմ տա, որ նա ուրիշի հետ առանձին սենյակում անգամ մի վայրկյան անց կացնի։
-Ոնց որ քեզելա հոգեբան պետք։
-Ջուն։
-Լավ մի գժվի։
Ջինն այդ ընթացքում հավաքեց սեղանը ու ինքն էլ գնաց սենյակ։ Թեն նույնպես գնաց սենյակ ու ներս մտնելով տեսավ Յունին պատուհանի մոտ ու քիչ էր մնում ընկներ։
Թեն արագ բռնեց նրան հենց այն պահին երբ նա արդեն օդում էր։ Թեն վախից սկսեց նրա վրա գոռալ։
-Դու լրիվ ե՞ս խելքդ թրցրել։ Ի՞նչ ես անում։ Իսկ եթե ես սենյակ չմտնեի, դու ընդհանրապես ուղեղով ես մտածում թե ինչո՞վ։
Յունգին ոչինչ չէր խոսում միայն լացում էր ու դողում ու նրա այդ վիճակը ստիպեց Թեհյոնին հանգստանալ։ Նա արագ գրկեց Յունին ու գլուխը շոյելով փորձում էր հանգստացնել նրան։
-Ինչի՞ համար Յունգի, քեզ ինչ եղավ։
Ջունը լսել էր նրանց ձայները ու արագ գնաց նրանց մոտ։
-Ինչա՞ եղել, ինչի՞ ես գոռում։
-Ջուն հետո կխոսենք։
-Լավ։
Ջունը դուրս եկավ սենյակից ու Թեհյոնը տղային նստեցրեց մահճակալին ու նրա դիմաց կանգնելով ձեռքը դրեց նրա այտին։
-Յունգի հանգստացիր խնդրում եմ։
Թեն նրան մի բաժակ ջուր տվեց ու նրա խմելուց հետո միասին պառկեց ու Թեն ամեն կերպ փորձում էր հանգստացնել նրան։
-Դե Յունգի հերիք է լացես։
-Թե...հյոն։
-Վերջ Յուն նայիր դու իմ գրկում ես ես էլ ոչինչ չեմ անի հանգստացիր խնդրում եմ։
Թեն զանգեց եղբորը ու կանչեց իր սենյակ, երբ Ջունը եկավ Թեն նրան խնդրեց որ մնա Յունգիի մոտ և ինքը գնաց առաջին հարկում գտնվող սենյակ ու այն կարգի բերելուց հետո Յունգին բերեց այդ սենյակ։
Յունգին արդեն քնել էր ու Թեն սենյակից դուրս գալով Ջունին պատմեց ամեն ինչ։
Ջինը լսել էր նրանց զրույցը ու սենյակից դուրս գալով ասաց։
-Ես կարող եմ նրա հետ խոսե՞լ ։
-Ինչի՞ ։
-Ես մասնագիտությամբ հոգեբան եմ սովորել փորձ էլ ունեմ, ճիշտ է այդքան հմուտ չեմ բայց կարծում եմ արժե փորձել։
-Եթե այդպես է դու ինչո՞ւ էիր տանիքից թռչում։
-Նախ ինձ հրել են ու ես այդ մարդուց վախենալով ասում էի թե ինքնասպանության եմ դիմել։
-Թե թող խոսեն։
-Լավ, բայց հիմա քնած է ու հազիվ ա քնել հետո։
-Հա։
Քիչ անց Թեն գնաց Յունի մոտ։ Թեն շատ կամաց ու զգույշ էր քայլում,որ Յունգիին չարթնացնի։
-Ես արթուն եմ Թե։
-Իսկ ինչո՞ւ ես արթնացել։
-Չգիտեն։
Թեն գրկեց օմեգային։
-Իմ տղա Ինչա՞ քեզ եղել։
Յունգին ոչինչ չասաց ։
-Լավ Ջինը հիմա կգա ուզում էր խոսել քո հետ ու հետո կքնենք։
-Իսկ ես կարող ե՞մ լոգանք ընունելուց հետո խոսել նրա հետ։
-Չէ ։
-Լավ։
Յունգին կախեց գլուխը։
-Լսիր ես վախենում եմ որ քեզ մի բան կպատահի, իսկ Ջինի հետ խոսելը կարող է ամեն ինչ տեղը գցել։
-Լավ ես հասկանում եմ։
Թեն դուրս եկավ և մի քանի րոպե անց սենյակ մտավ Ջինը։ Նա մոտեցավ տղային ու նստեց աթոտին։
-Յունգի ես Ջինն եմ ու գիտեմ որ դու հիմա ինչ ես մտածում ։
-Ես ոչինչ էլ չեմ մտածում ու ընդհանրապես ինչի չեք թողնում հանգիստ մեռնեմ։
-Ընկերնարիցս մեկը քո դրության մեջ էր ու քո նման նրան ետ պահող չկար նա ուզում էր ապրեր բայց մնացածը ուզում էին որ մահանա ու նա էլ քո քայլին գնաց։ Ես էլի էի նման իրավիճակում հայտնվել բայց այստեղ Ջունը ինձ ետ պահեց ու ես իմ մտքից հանեցի այդ հիմարությունները։
-Ու հիմա ինչ ինչքան էլ Թեն ինձ հետ պահի ես այնքան եմ փորձելու որ վերջապես մեռնեմ։ Ես գիտեմ Ջունը քեզ ինչ ասել, ասել է որ դու իրեն պետք ես։
Ես չգիտեմ նա դա ուղակի քեզ դրանից հեռու պահելու համար է ասել թե ինչի բայց ես իսկապես ոչ ոքի պետք չեմ նույնիսկ ինձ հիմա ով ինչ ուզում է թող ասի մեկել գիտեմ որ իսկապես ես ոչինչ եմ։
Այդ պահին ներս մտավ Թեհյոնը։
-Դու լրիվ ե՞ս խելքդ թրցրել։ Ի՞նչ ա նշանամում հիմա քո ասածը։ Մի անգամ էլ սենց բան կրկնվի ես քեզ սրանից էլ ավելի վատ օրը կգցեմ։
Ջինը հասկանալով որ իր ներկայությունը կխանգրի նրանց դուրս եկավ։
-Ինչի՞ համար ես այդպես ասում ես միևնույնն է քեզ էլ պետք չեմ։
-Դու ինձ ամենաշատն ես պետք։
Թեն գրկեց նրան։
-Այդ դեպքում ինչո՞ւ ես ինձ ցավեցնում։
-Պառկի քնիր սենյակում տեսախցիկներ կան չփորձես ինչ-որ հիմարություն անես։ Եթե կրկնվեց այս դեպքը խոստանում եմ մեր առաջի գիշերն էլ է կրկնվելու։
Թեն դուրս եկավ սենյակից։
Շարունակելի
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Անսպասելի Սեր
De TodoԹեհյոնը մեծ ընկերության տեր է և ամեն ինչի իհարկե առանց որևէ խարդախության չի հասել որին որ տեղյակ են երկու օմեգաներ ու... Մնացածին ֆանֆիկում կծանոթանաք։
