☘️𝐇𝐢ç 𝐛𝐢𝐫 ş𝐞𝐲 𝐝üşü𝐧𝐝üğü𝐦ü𝐳 𝐠𝐢𝐛𝐢 𝐝𝐞ğ𝐢𝐥 𝐲𝐚ş𝐚𝐝ığı𝐦ı𝐳 𝐠𝐢𝐛𝐢.☘️
İYİ OKULAMAR
" Baba " diye bağırıyor idi Ronya lakin hiç bir ses yoktu karanlık evin içine değen sokak lambaların ışığı vardı
Defalarca bağırdı Ronya lakin bir ses seda yoktu
Evin içinde ne kadar dolandığını bilmiyor idi
Aynı odaya kaç defa girdiğini fark etmemişti
"Anne " kısık çıkan sesi acıyan boğazına tuz biber olmuştu
Acıyla yutkundu
Eleriyle saçını geri attıp
Derin nefes aldı
Bahçeye çıktı kimse Yok idi
Ahıra baktı yine kimse yoktu
Gözünde yaşlar düştü
Yaşlı toprağa çöktü " kimse yok kimse yok " dedi kendi kendine
Korku onun yüreğini haps ederken
Yaşlı toprağın üzerine uzandı
Bedeninde dolanan zehir onu yavaş yavaş öldürüyor idi
Zehir bedenini haps ederken gözleri açmakta zorlanıyor idi
Önünde duran bedene baktı
" Yardım et" dedi yutkundu elini önünde duran adama uzattı " sana ihtiyacım var lütfen" dedi
Göz kapaklarını açıp kapatı
" Sana söylemem gereken bir şey var" dedi
Durdu gözleri
Ebedi karanlığa hüküm sürdü
Adam uzunca baktı Ronya " bu günden sonra bana bir şey söyleyemezsin Ronya " dedi elerini kabanın cebine koyup
Ronya yanına eğilip" Yollarımız burda bitiyor Ronya KILIÇHAN " dedi
Ayağa kalkıp yürüdü
Kapının yanına geldi sonkez eve baktı son kez o siyah zifiri karanlığa hüküm süren gözler Ronyaya baktı
" Bu sefer sen kaybettin Fırat KILIÇHAN" dedi
Gözleri gökyüzündeki buluta gitti
" Bizim masalımız hiç yazılmamalı idi "
Terk edilmiş sokaklardan
'𝙃𝙞ç 𝙠𝙞𝙢𝙨𝙚𝙮𝙞, 𝙧ü𝙮𝙖𝙣𝙙𝙖 𝙜ö𝙧𝙚𝙘𝙚𝙠 𝙠𝙖𝙙𝙖𝙧 𝙨𝙚𝙫𝙢𝙚; Çü𝙣𝙠ü 𝙤 𝙯𝙖𝙢𝙖𝙣 𝙪𝙮𝙪𝙨𝙖𝙣𝙙𝙖 𝙜𝙚ç𝙢𝙚𝙯."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RONYARONİ
Roman d'amourLeyla etraftaki ailesine bakıyor idi bügün ailesi onun ailesi yok idi " Siz ne dediğinizi biliyor musunuz" diye bağırdı Kızıl saçları yüzünü kapatırken arkaya attı " Çocuklar için" dedi Amar " Çocukların canı ceheneme bana ne olucak " diye bağır...
