RONYARONİ

CELLADA DİRENİŞ

Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.

Mirin emrê Xwedê ye

İYİ OKULAMAR

İnsanoğlu kalbindeki cehennemi saya bilir mi ?

Saymıştı Adar KILIÇHAN ölümün kucağına kendisine yürümüştü yuvarlanan araba patlamıştı

Yanarak can vermek

Belki de bu ah Elif'in ahıydı

Bir umut sevginin ahı insana ölümle sonuçlanmaması gerekir idi

Hayatı insan kendine zehir eder bunun yaşanmışlıklarla bir bağlantısı bir yerden sonra ister istemez kopuyor

Adar Ağa'nın hayat seçimini belki aileler yaptı ama oğlunun katil ve ölü olması onun seçimiydi

" Beden yanmış kül olmuş" dedi jandarma
Yanındaki çoban " komutanım hiç mi bir işaret yok " dedi
Jandarma başını iki yana sallayıp " malesef Ali çoban hiç bir ip ucu yok " dedi elindeki yanmaktan kurtulan plakaya bakıp " bu hariç" dedi

Cebinde telefonu çıkartıp

" Plaka kime ait"

Kalabalık arka taraftan gelirken

" Neler oluyor orda çavuş" komutanın sert sesi tedirgin çıkan askerin sesini daha tedirgin etmişti

" Yanmış buralar" dedi karşı tarafa ait olan asker
Komutan kaşlarını çattıp

" Neler oluyor orda"

" Burda bir ev yanıyor aileler içinde son nefeslerini veriyor" dedi

" Neresi"

"Kadıoğlu konağı "

Telefon kapatıldı

Orya doğru yol aldılar

Amed toprakları ilk defa bu kalabalığa şahit oluyor idi

" Bexte reş zulay"

" Kim bunu yapar "

"İnsanlık kalmamış "

" Kadın hamileymiş "

" Koca bir aileyi katletiler "

" Çocuklar vardı evin içinde "

" KILIÇHAN neden bunu KADIOĞLUNA yapsın "

" Adar Ağa ne yapacak idi bu kanlı toprağı "

" Sevdasının gömüldüğü toprak mış "

Binlerce insan buna isyan ediyordu bu zulme

Herkesin elleri ağızlarında gözlerinde yaş

Bu yaşlar mazlum olan çocuklar içindi

Duvarın bir köşesinde onları göz yaşlı izleyen
Ezman Agir idi