insanoğlu ölüme heveslisi yaşamaya tutsaktır
Günler birbirinin kovalarken herşey aynı idi hastane koridorunda bir Umut bekleyen iki aile
Sahi umut neydi ; umut yalandı,umut insanı kandırdı, gerçekleri kör eden idi umut.
Güneş tepede yerini almıştı . Amed de sıcak güneş hüküm geçiriyor idi .
"Abla " dedi Leyla Dicle derin nefes alıp " beni dinle Leyla" dedi gözleri Fırata gitti
Gözünde bir yaş süzüldü
" Çocuklarıma iyi bak " dedi nefesler kesik idi
" Nasıl söz o abla". dedi Leyla Dicle Leyla'nın elini tutu " onlara teyze olma anne ol " dedi bakışları bu sefer Fırata gitti " Leyla ile evlen Fırat" dedi
Leyla donmuş bir vaziyette ablasına baktı
Başını iki yana salladı
" Dicle " diye konuşmak istedi Fırat
lakin Dicle ıslak kirpiklerini kapatıp açtı
" Konuşma Fırat yalvarırım belki beni hiç afetmeyeceksin ama yalvarırım evlenin çocuklarım için " dedi
Cihazda gelen ses baktılar
Neydi bu sesler
" Dicle, Dicle, Dicle" diye bağırdı
Sarsılan beden kalkmadı
Kapanan gözler açılmadı
L
eyla gözleri kapalı ablasına baktı
Ölü beden ne yapılır ki şimdi
Hiç bir şeye tutsak değildik , mahkûm bırakıldık
Leyla
Bir yangına atılmış gibi hissediyorum yanıyorum ama tepkim yok gibiydi
Annemin ağıtları hastanenin soğuk koridorunda yankılanıyor du
Argeş annesinin ölü bedenine bakıyor
Ronya ağlıyor
Affanın dolu gözleri ikizinin yüzüne gitti
Nefes alamaz oldu
Babamın dik duran omuzları çöktü
Amar mavi gözlerini yansıyordu
Soğuktu
Tıpkı gözleri bigi soğuk bakıyor idi
Bakışlarım Fırata kaydı
Abla sen bizi Fırat'ın sularında boğdun
Başımı eğdim karısının cesedine baktı
Bir şeyler yapmam gerekiyordu ama ne yapmalıyım bunu bilmiyorum
Ablamın cenazesi vardı
Lakin ben yerimde donmuş bir şekilde duruyordum
" Frezenya" Zeynin sesi kulaklarıma tırmandı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RONYARONİ
RomanceLeyla etraftaki ailesine bakıyor idi bügün ailesi onun ailesi yok idi " Siz ne dediğinizi biliyor musunuz" diye bağırdı Kızıl saçları yüzünü kapatırken arkaya attı " Çocuklar için" dedi Amar " Çocukların canı ceheneme bana ne olucak " diye bağır...
