10.Bölüme hepiniz hoşgeldiniz..!✨
Hepinize keyifli okumalar diliyorum yorumlarınızı bekliyorum 💜
Arif'in dilinden,
Dönme dolap aşağı indiğinde ağlayarak ordan uzaklaştım.
Kendimi berbat hissediyordum. Belki de aramızdaki her şey benim yüzümden mahvolacaktı...
Nefes nefese koşarken gördüğüm ilk taksiye binip Emre'nin evine gittim.
Hem kızgındım hem üzgündüm...
Kalbimin ilk kez bu kadar kırıldığını hissediyordum.
Zili çalıp ellerimi kapıya yasladığımda Emre kapıyı açtı.
Kendimi tutamayıp tekrar ağlamaya başladım.
"-Arif kardeşim... Ne oldu iyi misin?"
Emre beni içeriye aldıktan sonra kapıyı kapatıp önünde oturdum.
"-Arif korkutuyorsun beni, ne oldu?"
Cevap verdim,
"-Her şeyi bozdum Emre, her şeyi mahvettim..."
"-Neyi mahvettin şunu düzgünce anlat ağlama"
Uzun bir nefes aldım.
"-Cenan bana sürpriz yapmak için lunaparka götürmüştü. Dönme dolabını bindik beraber... Orda onu dayanamayıp öptüm "
Emre şok olmuştu.
"-O ne yaptı?" Diye sordu.
Titrek bir sesle.
"-Geri çekildi, yapamam dedi"
Tekrardan hıçkırarak ağlamaya başladığımda Emre yanıma oturup sarıldı.
"-Tamam sakin ol."
Kendimi artık kontrol edemiyordum. Bir yandan Cenan'a hak versemde bir yandan onu hiç anlamıyordum.
Onun için her şeyden vazgeçmiştim. Yanımda olup elimi tuttuğu sürece hiç bir şey umrumda olmazdı.
Yerden kalktıktan sonra içeriye geçip bir koltuğa oturdum.
"-Bu kadar zor mu Emre, neden bu kadar erken vazgeçti benden"
Emre kafasını eğdi,
"-En azından senden hoşlandığını öğrendin..."
Emre'nin dediği kelimeden sonra daha da sinirlendim.
"-Madem hoşlanıyordu neden çekti dudaklarını? Neden yapamayacağını söyledi!"
Usulca yanıma oturan Emre sakin bir sesle konuşmaya başladı.
"-Onu da anlaman gerekiyor Arif. Bazen o kadar istersin ki biriyle olmayı, elini tutmayı... Ama olmaz"
İsyan ederek
"-Ama neden?" Diye sordum.
Emre gülümsedi.
"-Çünkü kaderimiz öyle yazılmıştır, sonumuz baştan belli..."
Sustum, öylece parmaklarımı sıktım.
Saatler geçti fakat içimdeki öfke ve üzüntü geçmedi.
Cenan beni defalarca aramıştı ama cevap vermemiştim...
Bugün Emre'de kalacağım için oturduğum koltuğa hafifçe uzanıp uzaklara daldım.
Gözlerim her dakka başı doluyordu, silsemde musluktan akan su tanesi gibi durmadan ıslanıyordu kirpiklerim.
Emre üzerime ince bir battaniye örttürdükten sonra ışıkların kapanmasıyla gözlerimi yavaşça kapattım.
"-Seni bana yâr ederler mi?
Yeri bana dar ederler mi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Kutu | ArCen
Teen Fiction"-Bu kutu fikrini uçakla seyahat ederken bir hostesten duymuştum. Kara kutu denilen bu şey uçağın başına bir şey gelmedikçe açılmaz, kimsenin ulaşamayacağı bir yerde dururmuş. Ne zaman uçağın başına bir şey geldi kara kutuyu o zaman açarlarmış..."
