.Η μάγισσα και ο ξένος 1.

388 14 4
                                    

Ξυπνάει με βαρύ κεφάλι, με τα θολωμένα μάτια του ευγνώμων για το σκοτάδι γύρω του.


«Πόσο ήπια πάλι χθες;» Μουρμουρίζει στα ρωσικά. Κάνει να σηκώσει το χέρι του για να τρίψει τα μάτια του και ακούει αλυσίδες να κροταλίζουν.


«Τι στο διάολο...;» Λέει και μετά νιώθει το βάρος στους καρπούς του.


«Καλώς τον υπναρά.» Λέει μια γυναικεία φωνή πολύ κοντά του. Για μια στιγμή σκέφτεται ότι βρίσκεται σε κάποιο πορνείο και ορκίζεται να μην μπλέξει ποτέ ξανά βότκα με κρασί.


«Ναι θα θελες να ήμασταν σε κρεβάτι.» Συνεχίζει η φωνή. Προφανώς είπε τις σκέψεις του φωναχτά. «Μπορείς να ξυπνήσεις τώρα;» λέει επίμονα και κάπως δυνατά για τον πονοκέφαλο που νιώθει να ξεκινάει.


Ανοίγει τα μάτια του και το πρώτο πράγμα που βλέπει είναι πέτρινοι τοίχοι. Και σίδερα. Λες και είναι στην φυλακή. Τραβάει το χέρι του ενστικτωδώς και νιώθει πάλι τις αλυσίδες να τον κρατάνε πίσω. Κοιτάζει προς το μέρος τους και μετά πανικόβλητος γύρω γύρω. Το λιγοστό φως από τα κεριά ήταν αρκετό να δει το σημείο που είναι δεμένες οι αλυσίδες στον τοίχο. Και τότε τα μάτια του πέφτουν πάνω της.


Καθισμένη απέναντι του σε ένα κελί αντίστοιχο με το δικό του. Μπορντό φόρεμα, καστανόξανθα μακριά σγουρά μαλλιά, γαλάζια μάτια για τα οποία κάποιος μπορεί να σκότωνε.


«Τι; Που είμαστε;» Την ρωτάει και ανακάθεται. Όλα γυρίζουν.


«Α τίποτα δεν θυμάσαι. Ωραία λοιπόν, εγώ περπατούσα αμέριμνη και με άρπαξαν δήθεν για μαγεία. Εσύ ήρθες πέντε λεπτά αργότερα αναίσθητος και σε φόρτωσαν στην καρότσα δίπλα μου. Δεν ξέρω τι έγινε πριν σε φέρουν εκεί. Και τώρα είμαστε εδώ μαζί μια ωραία παρέα.» Του λέει.


Θολές μνήμες από ένα χτύπημα στο κεφάλι την στιγμή που σηκώνονταν να φύγει από το καπηλειό του έρχονται στο μυαλό. «Που είναι το εδώ και ποια είσαι εσύ;»


«Το εδώ είναι ένα κάστρο που βάζουν οι πειρατές τους αιχμάλωτους τους. Και εγώ είμαι η Θεοφανώ.» Του λέει και τον κοιτάει σαν να περιμένει κάτι.


«Α ναι. Αντρέι Σιντόροφ. Είμαι εδώ για δουλειές.» Λέει καταλαβαίνοντας επιτέλους τι γίνεται.


«Λοιπόν κύριε Σιντόροφ. Πρέπει να φύγουμε από εδώ. Δεν ήθελα να στο πω πριν γιατί είχες μόλις ξυπνήσει αλλά είμαι όντως κάτι σαν μάγισσα και αν το επιβεβαιώσουν δεν τα βγάλω την νύχτα.» Του λέει.


Πως ΘΑ μπορούσε να είναιWhere stories live. Discover now