İnsanlar pes edince kendilerine zarar verirler. Suskunluğa alışırlar. Sayısız intihar girişimi başarısız olmuştur çoğunun. Ölenler, ve sadece sözde yaşayanların evidir dünya. Ayırt etmeden herkese ev sahipliği yapmıştır sessizlik. Ne çığlıklar gizlidir sessizlikte. Umutsuz haykırışlar... İnsanların acılarını küçümsemeyi sevmem ama biraz kurcalandığında herkes boş sebeplerden büyüttüğü hatalarla kendi acılarını dile getirir. Bu yanlış. Bunları ölmeyi bile beceremeyen biri olarak söylüyorum. Bunları sebepsizce her gün durmadan evimde kum torbası olmasına rağmen duvara yumruk atan biri olarak söylüyorum. Ellerim hep parçalanmış bir durumdaydı. Çoğu insan beni merak edip fotoğrafımı istiyordu. Ama yasaktı. Ama benim yaralarım vardı. Tabularım kırılmadı. Gereksiz tavizler verdim. İşte bunlar hatalarımın görünen kısmı. Ulaşılmaz biriyim. Abartmıyorum. Kimsenin bana ulaşmasına iznim yok. Zaten yaralarımla beni sevecek ve bilinçli olarak konuşmak isteyen biri de yok. Olursa saygı duyarım ama pişman olursunuz. Çok şey yaşamış biri olarak anlayış falan beklemiyorum. Kendi başımın çaresine bakabilirim. Sizde biraz güçlü durun. Hayat zor tanımadığım insanlar. Hayat zor. Öyle olmasanız bile güçlü durmak zorundasınız.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİSSİYAT
ChickLitBilinçsiz alınan kararlar ve kara bir geçmiş, parlak bir gelecek vaat etmez. Hayatımıza kendimiz yön verdiğimizi farzetsek bile gerçeklerin süpriz bir şekilde karşımıza çıkması olasıdır.Acılarım, hatalarım var... Sahtede olsa gülümsemek yerine hayat...
