"F*ck.."
I'm regretting it now kung bakit ako lumabas at napagpasyahan pumunta sa lugar na 'to.
I was covering my nose using my palm trying not to smell every scents around me, but it feels like it doesn't work at all.
Ramdam ko ang panginginig ng mga kamay ko.
I'm starting to feel the singe in my tongue, and the terrible dryness in my throat.
No. No. Please not now.
Ipinikit ko ang mga mata at nagbabakasakaling makatulong pero walang nangyari.
Kahit saan ako mapatingin ay tanging ang mga tao sa palagi ang nakikita ko. Hindi ko pinapansin ang mga weird na tingin ng mga ito. I'm just glad at nakasuot ako ngayon ng shade dahil for sure it happened again.
Gusto kung mang maka alis na agad sa lugar na 'to pero ayaw gumalaw ng katawan ko. Nahihirapan akong maglakad na kanina lang okay pa naman. Nangangati ang kalamnan ko sa mga nakapaligid sa akin. The scent is different from echo, but that doesn't change the fact that they're humans.
I failed to control myself..
And here I thought, kaya ko na, but in fact, I'm still the same. I'm such an idiot. I underestimate the people around me. And I'm at fault kung bakit nasa ganitong sitwasyon ako.
I made up my mind na I need to fully control myself if I want to be with echo longer. To do that I must know my limit. Kaya napagpasyahan kung pumunta sa mataong lugar and observe myself kung kaya ko ba.
But, I was wrong.
Hindi pa ako nangangalahating oras pero iba na ang epekto sa akin.
I could feel my teeth growing longer. My senses are now much more sensitive to my surroundings. Every steps, and voices around me. I could hear it so clearly. The urges I'm feeling right now is too strong for me to control.
I can't let myself be seen like this. I can't let that happen.
No.
No.
Not now.
This can't be happening. I-
"Ms. Reed?" That voice and familiar scent brought me back to reality. Agad akong napalingon sa kanya.
Echo..
"It's really you Ms reed!" I gulped because of the sight. She's in her casual clothes. Nakatingin lang ako sa kanya. Just seeing her make me calm and forget the urge earlier.
But that's what I thought..
"E-echo.."
"Ayos lang po ba kayo?" Mas lumapit siya sa akin ngayon na bakas sa mukha niya ang pag aalala.
Humakbang ako palayo ng lalapit pa ito.
"I-" mahigpit akong napahawak sa braso ko ng maka amoy ako ng hindi dapat. F*ck!
Agad kung nakita kung saan ito.
It was a kid. Ginagamot ng magulang nito ang sugat niya ngayon na dumudugo.
No. Sh*t. Mabilis kung tinabunan ang bibig at ilong ko.
Blood..
"Ms reed nanginginig po kayo" No. I can't lose myself. Not in front of her.
"I-i.. n-need to g-go" hindi ko na pinansin ang mga tawag niya sa akin at mabilis na umalis sa lugar na 'yon.
Hindi ko alam kung saan na ako napadpad. Nang masigurado kung walang tao sa paligid mabilis akong tumakbo palayo. I need to get away from this place.
Huminto ako sa lugar I'm not familiar with. Hindi ko alam kung saan ito.
But I'm certainly sure na malayo na ito sa lugar na maraming tao.
I'm surrounded with tall trees. Napaluhod ako at malalim ang bawat pag hinga. Pilit na kinokontrol ang sarili. Halos nasira ko na ang nahawakan kung kahoy na winalang bahala ko lang.
Calm down.
Calm down.
Calm down.
You're okay.
You're okay, Wade.
Take a breath.
I could hear the sound of insects and the wind arounds me. I could hear it so clearly. Hindi ko alam kung ilang minuto o oras ba akong nandon dahil namalayan ko nalang na madilim na ang paligid.
Tuluyan na ding nawala ang nararamdaman. I feel completely calmed. Kinapa ko ang phone sa bulsa. Agad kung hinanap kung nasaang lugar ako. Napabuga ako ng hangin ng malamang malayo ako sa bahay. Tinago ko ang phone at mabilis na umalis don.
It only took minutes ng nakarating ako sa bahay. Agad akong kumuha ng bottle para inumin ito. Para akong uhaw na uhaw. The thirst I'd felt earlier suddenly vanished. Nakatulala lang akong nakatingin sa madilim na paligid mula sa bintana ng kusina.
I failed. I'm disappointed with the result.
I thought..
I shook my head. No. I just need more time.
I went to my room at kumuha ng mga damit bago dumiretso sa banyo. Halos tumagal ako ng ilang minuto bago ko napagpasyahan lumabas
Walang gana akong humiga sa bed at iniisip pa rin ang nangyari kanina.
I wonder kung nakauwi na ba siya. What is she doing there earlier? Napahilamos ako dahil sa sariling tanong.
Stupid!
Of course it was normal to echo to go there. Ako lang talaga ang nahihirapan sa mga ganon dahil I'm not like her. We're different.
I shook my head to dismiss my thought. Stop thinking about it Wade.
Napangiti ako ng maalala ang suot ni echo kanina. She look more beautiful with her clothes earlier. It really suit her well.
Itinaas ko ang mga kamay na parang may inaabot.
Echo..
A creepy smile plastered on my face. Goodness. Now, I look like crazy..
