"ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကင်မ်ထယ်ရယ်!! ....မင်းရူးသွားတာလား ...."
သတိအနေအထားနဲ့ရပ်နေတဲ့ထယ်ရယ်ဟာ မျက်နှာထက်ပစ်ပေါက်ခံလိုက်ရသော ပုံအချို့ကြောင့် ပါးမှာ ရှရာတစ်ခုဖြစ်လို့လာသည်။ ထယ်ရယ် ထိုင်ခုံထက်က ဗိုလ်မှူးဝတ်စုံအပြည့်နဲ့ လူအား စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း .....
" လူ လူချင်း ချစ်တာ ဘာမှားလို့လဲ ..... "
"လူ လူချင်း ချစ်တာ မမှားဘူး .... အဲလူက မင်းဖြစ်နေလို့မှားတာ.... ထယ်ရယ် .... မင်းရောသူရော တက်လမ်းတွေရာထူးတွေရှိသေးတယ် ...ငါမင်းကိုဘယ်လောက်မျှော်မှန်းထားသလဲ...အခုကိစ္စသာ တပ်ရင်းတစ်ခုလုံးပျံ့ကြည့်....ငါ့သိက္ခာတွေဘယ်ရောက်ကုန်မလဲ ...."
"ဒယ်ဒီက ဒယ်ဒီ့သိက္ခာကျမှာကျလို့ပြောနေတာလေ... နည်းနည်းပါးပါး ကျွန်တော့်ဘက်ကို တွေးပေးပါအုံးလား... အမြဲဒယ်ဒီဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းအမြဲနေခဲ့တာပဲ .... အခုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့်နေရာက ဝင်တွေးပေးပါအုံးလား .... အဲဒါကြောင့် ဒယ်ဒီ့အတ္တတွေကြောင့် မာမီက ဒယ်ဒီ့ကိုထားခဲ့တာ ..."
"ကင်မ်ထယ်ရယ်!!!! ......... "
ထယ်ရယ့်ရဲ့ စကားအဆုံး ဖြောင်းခနဲ ပါးပေါ်ရောက်လာတဲ့လက်ဖဝါးတစ်ဖက် ....။ ရိုက်ပြီးမှ ထိုလက်ဖဝါးအားမယုံနိုင်သလိုပြန်ကြည့်မိသည်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက မိခင်ဖြစ်သူကမျက်နှာတစ်ချက်မပျက်ဘဲ ထားသွားကတည်းက သားဖြစ်သူကို သူဘယ်လိုပျိုးထောင်ခဲ့ရသလဲ။
"ဗိုလ်မှူး!.....ထယ်! ..ရလား "
အထဲကအသံကြောင့် အခန်းရှေ့မှာစောင့်နေရင်းက ပြေးဝင်လာတဲ့သူက ထယ်ရယ့် ပုခုံးအားအသာဖက်လို့သူ့နောက်ပို့ရင်း ဗိုလ်မှူးဖြစ်သူအားခေါ်သည်။ ထယ်ရယ်က အရိုက်ခံရတဲ့ပါးတစ်ဖက်အား အုပ်ရင်း အဖေဖြစ်သူအား နောက်ကနေစူးနေအောင်ကြည့်ကာ ....
"ကျွန်တော်တို့ လုံးဝ လမ်းမခွဲနိုင်ဘူး ......"
ထယ်ရယ့်စကားကြောင့် ဗိုလ်မှူးကသက်ပြင်းအသာချရင်း...
"ရစ်ခီရှန် ...ဒီတစ်ခေါက်စစ်ဆင်ရေးပြီးရင် ရာထူးကနှုတ်ထွက်လိုက် ......."
YOU ARE READING
Unintentional Love
Fanfiction" ရော့ မင်းလိုချင်တဲ့ သစ်ခွ .... လမ်းမှာတွေ့လို့ကောက်လာတာ " " ပန်းပေးရင် အလှမ်းဝေးတတ်တယ် လူ့ဂွစာရဲ့ ....."
