Nehir Vural, ailesinin yoğun baskısı üzerine hiç tanımadığı bir adamla evlenmek üzeredir. Evleneceği adam olan Yiğit Demirel ile yıldızları barışamayan Nehir'i nasıl bir son bekleyecektir?
Yazım ve noktalama hatam varsa kusuruma bakmayın lütfen
Keyifli okumalar dilerim 🖤
🥀
~5. BÖLÜM~
✯KÖK SALMIŞ KORKU✯
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevdiğim değer verdiğim insana kırılırım ben ve sen bu gruba dahil değilsin. Gözümde belki bir çöpün bile kıymeti olur ama senin asla...
🥀
En derin denizlerde boğula boğula öğrenirsin, tek bir nefesle yaşamayı...
~F. NIETZSCHE
Hiçbir zaman benim kaderim bu diyerek köşeye çekilmedim, kabullenmedim birtakım gerçekleri.
Bana, karakterime zıt bir durumdu. Durmazdım. İstediğimi alana kadar savaşırdım ben.
Savaşmayı beni yaralayan kadından - annemden - öğrenmiştim. O beni sevmese de arkamda durmayı bilmese de bana öğrettiği iyileri benimsemekten kaçmamalıydım.
Çünkü biliyordum ki bu hayatta arkanızda bir aileniz yoksa insanlar sizi hor görürdü. Eziklemek için çaba sarf ederlerdi. Ben bunlara kulağımı tıkayacak bir kadın değildim. Güçlü durmam, bana söylenen iki cümleyle yıkılmamam, ağlamamam gerekliydi. Benim aile diyeceğim insanlar kalmamıştı çünkü. Yıkıldığımda dik durmamı sağlayacak düştüğüm yerden beni kaldıracak kimsem yoktu. Bu yüzden öğrenmeliydim. Kendi kendime yetmeyi öğrenmeliydim.
Ağlamak demek benim için güçsüzlüğün simgesiydi. Ki, yıllar sonra ilk defa Yiğit'in omzunda ağladığımda yüzüme vurmaktan başka bir şey yapmamıştı. Büyük bir hata yapmıştım duygularıma yenik düşerek.
Arabada ilerlerken tek kolumu kapıya dayayarak elimle başımı sabitledim. Deli gibi rüzgar eserken saçlarım görüş açımı kapatıyordu. Elimi ağır hareketlerle kaldırıp saçlarımı kulağımın arkasına tıktım ve camı biraz daha kapadım.
"Susma, konuş. Arkamdan nasıl iş çevirdiğini, sunumu çalarak suçunu şirket çalışanına nasıl attığını bana söyle!.. SUSMA NEHİR! Cevap ver bana! Ne yapıyordun Caner'le?"
