7. Bölüm : Aramıza Ördüğüm Duvarlardan Açan Çiçek

1.4K 89 60
                                    

Seeelammm

Yazım ve noktalama hatalarımın kusuruna bakmayın lütfen

Not: Yıldızlar parlamak için vardır jxkxhxkdjd

Keyifli okumalar dilerim

🖤

🥀

~7.BÖLÜM~

✯ARAMIZA ÖRDÜĞÜM DUVARLARDAN AÇAN ÇİÇEK✯

Ruhumu nasıl tutsam da , seninkine değmese? Nasıl aşırsam üstünden öbür şeylere ben onu?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Ruhumu nasıl tutsam da , seninkine değmese? Nasıl aşırsam üstünden öbür şeylere ben onu?..

~RILKE

~RILKE

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

🥀

Acılarımızı, yaralarımızı kelimeye dökmek kolayken yaşaması neden bu kadar zordu?

Oysa o anları yaşarken sanki dünyanın en darda, en çıkmazda olan insanı benmişim gibi gelirdi. Ruhum daralırdı. Kendimi boğulur gibi hissederdim. Sanki beni bir kafese koymuşlar, özgürlüğüm elimden kayıp gitmiş gibi... Can çekişirdim.

Belki bir gün belki de bir yıl. Ya da yıllar mı demeliyim? Onca yılı sadece birkaç satıra sığdırmak ne acı. Keşke yaşamak da yazmak kadar kısa ve kolay olsa.

Kelimeler hissettiklerimizi, bedenlerimize ağır gelen duyguları ne zaman tam anlamıyla yansıtabildi ki zaten?

Bunun cevabı bende de yok. Maalesef...

"Bu da geçecek. Siktir et Nehir." Diye fısıldadım. Belki de kendimi böyle kandırıyordum, avutuyordum. Bilmiyorum ancak bu beni rahatlatıyordu. Olan biteni daha yaşanabilir kılıyordu.

Ellerimdeki kelepçeler çözülünce içerideki görevli nezarethanenin kapısını açtı. Bir adım attığımda ardımdan kapının kilitlenme sesi sardı bütün yanı.

YÜREK YANGINIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin