İki Yarım Elma

II

(Şirket isimleri kurgudur.)

Üstümü giyinmemle odadan çıktım. Ozan bana gülümseyip, bana yaklaşıp, saçımı karıştırdı. İstemsiz bir şekilde onu ittim ve o da kahkaha atmaya başladı.

Bu gün aileler bir kafede toplanacaktı ve birbirimizi tanıyacaktık.

Ve biyolojik ikizim Volkan'da orada olacaktı. Açıkçası onun yüzünü bile görmek istemiyorum ama ne yapabilirdim ki?

Aslında bir tarafım onu tanımak istiyor.

Bu düşünce ile başımı salladım. Bana öyle davrandıktan sonra ona bakacağımı düşünmesindi. Ona da meraklı değildim açıkçası. Benim Ozan’ım vardı.

Bu arada ailemi size tanıtmam gerekirse;

Babam Hasan Demirel 43 yaşında, annem Eflal Demirel 42 yaşında, en büyük abim Arda 23, ondan sonra ki büyük abim Yekta 20, Koray 18 ve ikizimle bende 17 yaşındaydık aramızda ki en küçüğü Bulut idi 10 yaşındaydı ve  En büyük ablam Eftelya 24 yaşındaydı psikologdu. Arda ingilizce öğretmeniydi. Yekta askerdeydi o da Spor yöneticiliği okuyordu. Koray lise son sınıf ve ikizimle bende 11. sınıftık. Babam Demirel Otel'in başkanıydı. Annem ise avukat idi.

İkizimle salona vardığımızda herkes bizi bekliyordu. Babam "Hazırsanız gidiyoruz." Sesiyle herkes onayladı onu. Herkes arabalara girdi ve gideceğimiz kafeye vardık bir süre sonra.

Vardığımızda Toprak ailesi oturmuş bizi bekliyordu. Açıkçası hiçbiri birbiri ile ilgili gözükmüyordu.

Omuz silktim. Bananeydi ki?

Aileler birbirini görünce gülümsedi ve hep birlikte masaya oturup birşeyler sipariş verdik. Volkanda bir süre sonra masaya gelince kaşlarımı çattım. Ne kadar dengesiz sorumsuz biriydi bu çocuk? Ailesine acıyordum resmen şu an.

Annem Eflal gülümsedi. "Merhaba Volkan oğlum" Volkan donuk gözlerle baktı ama susmayı tercih etti ve herkesten uzağa oturdu. Annem affalansa da hemen kendini topladı.
"Ne diye toplandık?" Sesini duydum Volkan'ın ve gözüm ona döndü. Yanında ki çocuk gözlerini devirdi. "Şu senin gerçek ailen için toplandık ruhsuz velet." Volkan gözlerini kırpıştırdı. "Gerçek ailem?" Dedi. "Geçen gün gittiniz ya ben nerden bileyim?" Diyip geçiştirdi onu. Volkan kendince birşeyler mırıldandı. "Gerçek aile mi?" Dediğini duydum.

Bizi bu kadar mı umursamıyordu?

Gözlerimi kapatıp derin nefes aldım. Volkan denen velet benim sinirlerimi çok fena bozuyordu.
Gözlerimi ona çekip aileme odaklandım. "Biz kendimizi tam olarak tanıtmadık." Dedi Sevgi hanım. "Bu eşim Ömer biliyorsunuz zaten bu karışılan Volkan" Dedi tuhaf bir şekilde. Gözlerimi kıstım. "Bu Ozan’ın gerçek ikizi Özgür" Özgür gülümseyip selam verdi. Kaffa dengi birine benzediği için rahat bir nefes verdim. Ozan'ın iyi bir ikizi vardı nede olsa. "Bu Ferdi en büyük tek abi ve bu da Müzgan 23 yaşında en büyük kardeş olan abla" Her iki çocuğu gösterdi. İkisi de herkese cevap olarak gülümsedi.

"Ozancım bak bu sefer bizden az abin var haa" Dedi Koray gülerek. Herkes güldü, Volkan dışında tabii. Gözüm Volkan'a iliştiğinde masanın üstüne yatmış olduğunu gördüm. Tuhaf bir şekilde baktım.

Bizi uykusundan bile değerli görmüyor. Hah! Sanki ona çok meraklıydık.

Yemekler masaya gelince Volkan farkına varıldı. Babam "Volkan evlat uyuyor, kaldıralım da yemeğini yesin." Dedi babacan bir şekilde.

Müzgan "Velet nerede uyuyup uyuyamayacağını bilmiyor." Sevgi hanım öksürüğü ile iç çekti ve Volkan'ı dürttü. Birkaç kez cevap vermeyince içimi endişe kapladı. Ömer bey "Niye uyanmıyor o?" Diye sordu. Müzgan omuz silkti. "Bilmiyorum." Onu bu sefer salladı, sarsıntı ile Volkan hızla uyandı. "Noluyor?" Dedi. "Yemek yiyeceğiz" Diyip Müzgan onu bıraktı. Volkan başını tutup onu onayladı.

Volkan bu gün bir garipti. Sanki bu gün bambaşka biri gibiydi.

Volkan önünde ki yemeğe baktı ve kaşlarını çattı. Sonra çatalı eline alıp ağzına yemeği attı.

Her neyse ondan bana neydi ki? Kesin kendini acındırmaya çalışıyordu. Bende söylediğim çorbayı içmeye başladım.

"Ee Ozan ne olmak istiyorsun?" Ömer bey sorunca onlara döndüm. O da gülümseyerek "Doktor olmak istiyorum." Diyince adamın gözlerinin parladığını gördüm. "Ne güzel bir istek" Dedi. Babam da Volkan'a döndü. "Sen ne olmak istiyorsun Volkan?" Diye sordu. "Size ne?" Diyip yemeğini yemeye devam etti. Sevgi hanım bize döndü. "Aslında tuhaf bir isteği var, çocukluğundan beri, yazar olmak istiyor." Dedi.

Ablam Eftelya gülümsedi. "Ne güzel bir istek!" Dedi içtenlikle. Ablam kitap okumayı çok severdi. Hatta aşığıydı diyebiliriz. Özgür alayla "Odasında bir rafı kendi yazdığı hikayelerle dolu ama kimseye göstermez" Volkan'a çatalını uzattı. "Bu sadece bir hayal olduğuna eminim kesin saçma şeyler yazıyordur." Diyip kıkırdadı ima ettiği şeyi anlayınca Volkan'a döndüm. Cidden salakça artı on sekiz hikayeler mi yazıyordu? İğrenç biriydi.

"Yazdığım şey seni ilgilendirmez ağzımı açtırma senin nasıl olduğunu biliyorum." Dedi sakince. Anlatılan şey neydi bilmiyordum ama bu Özgür'ü susturdu. "Özgür'e laf atma Volkan çık git" Dedi Ferdi kızgın bir şekilde. "Tabii güzel tabloyu bozmak istemedim zaten. Harika şimdi siktir olup gidebilir miyim?" Ömer bey sinirli bir şekilde ayağa kalktı. "Volkan haddini aşma!" Diye seslendi. "Ne ne yaparsın Ömer bey?" Dedi. "Çok korktum."

Bulut beni dürtüp "Abi ne oluyor." Diyince onun kulaklarını kapattım.

Ömer bey duraksasa da "Git gözüme gözükme" Dedi. "En sevdiğim aktivite!" Diyip güldü ve çıkıp gitti.

"Onu boşver" Dedi Sevgi hanım. "Onun gününü göstereceğim." Hasan bey sinirle yerine oturdu. Babam merakla "Neden böyle davranıyor biliyor musunuz?" Hasan bey bir anda ciddileşti. "Elbette hayır. Sikik velet bir anda böyle oldu."

Kuşkulandım. Ama kendimi onun sözüne inanırdım.

•••

Umarım iyisinizdir ve kitabın akışı iyidir.

Not: Şizoid kişilik bozukluğunda kişi duygusunu göstermez yada yüzeysel olarak duygularını yansıtırlar iletişimden kaçınırlar, Antisosyal kişilik bozukluğu: Kişi de dengesizlik, kimseyi takmama, yalan durumları görülür. Depersonlizasyon:Kontrol bireyde olduğunu hissetmeme durumudur. Disosiyatif konversiyon kişilik bozukluğu: kişinin kimliğini bilmeme, tramvatik olaylarda bilinç-bellek ve kimlik sorunları ( unutkanlık bayılma, farklı bir kişi gibi davranma, konuşmama vs) durumdur.
-İnternet bilgilerdir yanlış varsa lütfen düzeltin-
Volkan’ı böyle ele alıyorum.

Vah Volkan üzümlü kekim herkes seni anlayana kadar çok kırılacaksın 🥺