"I keep the letters that you wrote, in a secret place. Every now then I go, down memory lane.
October passed me by, just like any month
but I still think of the times you took the breath out of my lungs"
minific | hyunlix
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" 20.09.22
Sana evet dedim hayatımın anlamı, korkumu bir rafa kaldırıp cesur bir adım attım. Sana evet dememle az kalsın beni kolumdan tutup uçağımızın kaçmasına izin vererek İtalya'da evlendirecektin bizi. Zor bela seni ikna edip ekim ayı için ufak ama hoş, kendi çapımızda düğün yapabileceğimizi söyledim. Üzerimden büyük bir yük kalkmış gibi hissediyorum sence kendimi salmalı mıyım?
Şu an duştasın, beraber dışarı çıkıp hemen ev alışverişine başlamak istediğin için tüm gün dışarıdaydık anca günün kirini atabiliyorsun. Bu sabırsız hallerin içimi kıpır kıpır ediyor. Bu aradan geçen 5 gün boyunca aralıksız olarak planlar kurdun benimle, bense hepsine gülerek eşlik ettim. Hayallerinin her bir ayrıntısını canlandırmayı çok isterim güzelim.
Annene haberi verişimizde az kalsın kadıncağız sevinçten bayılacaktı o ikimizden bile daha heyecanlı.
Bu tatlı anlar her ne kadar beni dinç tutsa da belirtmem gereken ve beni endişelendiren bir şey var. Son 2 gündür bulantı, ani değişen nabzım ve sürekli olan halsizliğim birden bedenimi vurdu. Hyunjin, çok erken değil mi bu belirtileri yaşamam? Sonun yaklaştığını biliyorum ama bu kadar yakın olması içimi ürpertiyor. Kontrole dün gittiğimde en azından 1 ayım daha olduğunu konuşmuştuk doktorumla öyleyse neden ruhum çekiliyormuş gibi hissediyorum? Şu an bile kalem tutan elim titriyor galiba burada kesip yatsam iyi olur biraz daha iyi olunca bu mektuba devam ederim.
-
27.09.22
Üç gün sonrasında evleniyoruz ancak ben şu an senden gizli geldiğim hastanede bitap düşmüş halimle hastane yatağımın üzerinde mektubuma devam ediyorum. Galiba sana ihtiyacım var. Sana şu ana kadar bahsetmemeyi planlıyordum ancak galiba yapamıyorum çünkü ne senin yanına gidebiliyorum ne sensiz bu yatakta kalabiliyorum. Yalnız başıma burada uyumamam ışığım, senin ellerinin altında olmalıyım. Çünkü gerçekten ruhumun çekildiğini hissediyorum, ölüm böyle mi hissettiriyor?
Bu sana olan son mektubum sevgilim, sana elimden geldiğince kendimi katabildiğim yazılar yazıp ardımda bırakabileceğim kayda değer şeyler olmasını istedim.
Seni aradım ve sadece hastanede olduğumu söyledim. Neden burada olduğumu diretsen de telefonda asla söyleyemedim, söyleyemem de. Ancak sana söylemesem de o sesinin panikliğini telefonun ardından hissettim. Birazdan burada olursun. Çok ama çok yorgunum ve elim acıyor keşke daha fazla yazabilecek gücüm olsa, zavallı hissediyorum.
Bu notların hepsini derleyip küçük bir kutunun içine koyup doktorumdan zamanı gelince sana teslim etmesini isteyeceğim. Umarım bu kağıt parçaları olabildiği kadar sana yeterli gelebilir sevgilim.
Yıldızın çok yoruldu şimdi biraz uyumak istiyorum geldiğinde saçımı okşamış olursan çok huzurlu hissederim.
Seni ebedîyen seveceğim umut ışığım♡
~Sonsuza dek gökte senin için parlayacak yıldızın ve yanına gelip sana kendisini sevdirecek bir kedi olarak görebileceğin sevgilin Lixie"
