Czy pamiętasz mnie?

Część Bez tytułu 13

Patrzę w oczy Norberta i boję się jego reakcji na te słowa więc szybko zamykam oczy i staram się uspokoić aby ta spokojna rozmowa nie przekształciła się w awanturę.

-Tak masz racje byłem za dumny  aby prosić cię abyś została ale teraz nie odpuszczę-mówi i ściska mnie mocniej za rękę a ja otwieram oczy i się do niego uśmiecham

-Czyli wszystko idzie ku dobremu?-pyta Fornal

-Na to wychodzi ale musimy na spokojnie jeszcze porozmawiać-mówię

-No to zostawiam was samych-mówi i idzie do przodu do chłopaków

-Nie wiem czy to dobry pomysł tutaj rozmawiać-mówię po cichu

-Myślę,że chłopaki nie będę podsłuchiwać -mówi Norbert

-Wolę porozmawiać wieczorem na spokojnie

-No jak chcesz chodź myślę że po tym dzisiejszym treningu wszyscy padniemy w swoich pokojach

-Słuchaj zdążymy porozmawiać na spokojnie

-Obiecujesz?

-Tak Norbert obiecuję bo zależy mi na tobie

Kiedy jesteśmy już na Gubałówce chłopaki mają czas wolny a ja usiadłam na trawię i podziwiam widoki ,uwielbiam góry tutaj można się wyciszyć i zebrać swoje myśli

-O czym tak myślisz?-słyszę głos Norberta

-O niczym ,podziwiam widoki-mówię i uśmiecham się do niego

-Mogę posiedzieć z tobą?

-Pewnie ale w ciszy -mówię a on się uśmiecha,trzyma mnie delikatnie za dłoń a ja łapię promienie słońca,uwielbiam ciszę i uwielbiałam tą ciszę z nim kiedy byliśmy razem,czasami człowiek potrzebuję ciszy zwłaszcza kiedy cały czas ktoś mówi a tu przy chłopakach brakuje mi takiej ciszy dla siebie ,ciągle ktoś do mnie mówi .Kiedy kończy się czas wolny schodzimy powoli na dół i kierujemy się do swojego hotelu,od razu idziemy na kolację a potem każdy rozchodzi się do swoich pokoi ,biorę prysznic i przebieram się w piżamę i zaczynam czytać książkę kiedy ktoś puka do drzwi i wiem ,że to on

-Wiem,że potrzebujesz dziś ciszy i to szanuję ale wiedź że jutro musimy porozmawiać-mówi i całuje mnie delikatnie i znika a ja sama do siebie się uśmiecham i zastanawiam się gdzie podział się ten narwany Norbert......