Unicode...
Dark ( or ) မုဆိုးဖို
Part - 5
လွှတ်ပေးသည်ထက် ချိန်းခြောက်နေသည်ဆိုပိုမှန်လိမ့်မယ်...သူမဝမ်းနည်း၍ ငိုနေသည် မဟာသည် သူမဘေးအိပ်လိုက်သည်...အသံထွက်ငိုလျှင်တစ်ခုခုလုပ်မည်ဆိုးကာသူမ မှာ အသံမထွက်ရဲတိတ်သူခိုးသာငိုရပြန်သည်...လူတွေပြောသလိုဘဲဝဋ်ကြွေးရှိသ၍သူမခံနေဦးမည်...
မဟာသည် သူမကိုဖက်ကာခွထားရင်းအိပ်ပျော်နေသည်...မဟာ၏ချွေးနံ့ကသူမနှာခေါင်းထဲစူးဝင်လာသည်...နံမနေဘဲ အနံ့သင်းသည်...ဒီအနံ့ကသူမဖခင်ထံမှရဖူးနေကြပင်...
" သတိရလိုက်တာ အဖေရယ်..."
ထိုချွေးနံ့ကိုရှူရှိုက်ရင်း သူမလဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်...ခဏခဏတော့နိုးနေဆဲပင်...
မနက်မိုးလင်းသော်...လေပြေ အရင်နိုးလာခဲ့သာ်
မဟာ၏လက်ကို ဖယ်ရန် လုပ်နေစဥ်...
" ငါ့အသားကိုမထိနဲ့..."
သူမကြောင်အသွားရသည်...သူကသူမကိုလာထိတာကြထိလို့ရပြီးထဖို့လက်ကိုင်ဖို့အလုပ်အအော်ခံရပြန်သည်...
" တောင်းပန်ပါတယ်သခင်..."
" သွား ငါ့အခန်းထဲ သွားပွတ်တံပေါ်သွားတိုက်ဆေးထည့်ထားပေး ပြီးရင်Companyသွားဖို့ကိုပါဝတ်စုံပြည့်
ထုတ်ထားပေး တစ်ခုရှိတယ်မင်းလက်
က သန့်နေရမယ်...နည်းလေးစွန်းရင်
မင်းဒီနေ့ထမင်းမစားရဘူး..."
မဟာသည် အကြောင်းသက်သက်မဲ့ကို
ချိန်းခြောက်နေသည်...သူမကလဲ ပြာပြာသလဲ
နှင့်...
" ဟုတ်ကဲ့ သခင် ဂရုစိုက်ပြီး ထုတ်ပေး
ပါ့မယ်..."
သူမ သွားဖို့လုပ်နေစဥ်...
" နေဦး...ငါမရှိဘူးဆိုပြီး အချောင်ခိုမနေနဲ့
နံရံမှာနားတွေမှအများကြီး ငါသိလို့ကတော့
မင်းမလွယ်ဘူးမှတ် ငါ ထမင်းပြန်လာစားမယ်
အဆီဓာတ်တွေသိပ်မချက်ထားနဲ့..."
" ဟုတ်ကဲ့သခင်..."
သူမ ကဗျာကယာ အပေါ်တက်သွားပြီး မဟာ၏အခန်းထဲဝင်ကာသွားတိုက်တံပြင်ပေးလေသည်...ပြီးသော် မဟာCompany သွားဖို့ သူမ အဝတ်စားထုတ်ထားပေးပြီး ပြန်ဆင်းလာသည်...အခန်းထဲဝင်ကာ
