gatito, hyunlix ✓

9

Jeongin-Felix

Jeongin: Bu adamı başımdan al hyung 😭😭

Jeongin: Yüzümü ısırmaya çalışıyor

Jeongin: İyice saldırganlaştı 😳😳

Felix: Kim

Felix: Changbin mi?

Felix: O kadar da dedim bebeğimin üzerine gitme diye 😡😡

Jeongin: Ah hayır!

Jeongin: Hyunjin beni öldürecek fazla sevgiden 🤭🤭

Felix: Ohh

Felix: Sana olan sevgisi her geçen gün artıyor

Felix: Buna engel olamayız 🤷🤷

Felix: Ona ayak uydurmaya çalış minik tilkim 😻🤏🦊

Jeongin: Hyung!

Jeongin: Lütfen odama gelip onu başımdan al 🥺🥺

Jeongin: Seungmin prova odasında beni bekliyor olmalı

Jeongin: Sinirlenecek 😔😔

Felix: Hemen yetişeceğim 😱😱

Felix: Dayanmaya çalış 🥺💪

Jeongin: Teşekkürler meleğim 😇
(16.18)

...

Gerginliğim kendini oldukça fazla hissettirirken odamdan çıkmadan önce son kez aynaya baktım. Kötü görünmediğime ikna olunca odadan çıktım.

Jeongin şirkete geç kalmıştı ve onu Hyunjin'den kurtarmalıydım.

Acaba gitmeden önce Han'ı çağırmalı mıydım? Umarım Hyunjin ters bir tepki vermezdi.

Minik tilkimin odasının önüne geldiğimde Hyunjin'in kahkaha sesleri doldurdu kulaklarımı. Aylardır sadece Jeongin'in yanında bu kadar gülüyordu.

Diğer üyelerle de anlaşıp gülüyordu. Beni gördüğündeyse... Sadece ciddileşip somurtuyordu. Ahh! Bir de ara ara küçük gülümsemeler bahşediyordu bana.

Geri dönüp dönmemek arasında kararsız kaldım. Gülmesini seviyordum. Mutlu olması içimdeki üzüntüyü azaltıyordu. Ama bana da gülsün istiyordum. En çok ben onu mutlu edeyim, sevindireyim istiyorum.

Hayır bunu kıskandığım için istemiyordum. Sadece hayatımda çok büyük bir yer kaplayan birinin hayatında büyük bir yer kaplamak istiyordum.

Ama o beni hayatından neredeyse tamamen çıkarmış gibiydi. Üzüntüyle nefesimi verdim. Bunun bana bir faydası olmadığı için yüzüme kocaman bir gülümseme kondurdum. Kapıyı çalmadan açtım.

Zaten Jeongin geleceğimi biliyordu. Kapıyı açmamla birlikte Hyunjin köşeye kıstırmaya çalıştığı Jeongin'den gözlerini ayırıp bana doğru baktı. Beni gördüğünde şaşırdı ve yüzündeki kocaman gülümseme küçüldü, sonra da kayboldu.