5 yaşındaki kız çocuğuna çarpan yağmur 1 yıl ceza evinde kalır çıkınca babasının kanser olduğu ortaya çıkar tam evlenicekken vurulur yogun bakımda kalır
Babam vefat edeli tam 1 ay olmuştu. Artık alışmıştım. Yatağımdan kalkıp odamdaki lavaboya girdim kapıyı kapatıp kilitledim üstümdeki lacivert pijamalarımı çıkarttım kirli sepetine attım saçımı da açıp tokamı kenara koydum. Ardından sıcak bir duşa girdim...
5 Dakika sonra
Duştan çıktıktan sonra bornozumu giydim kapının kilidini açıp giyinme odama geçtim gene gözüme ilk çarpanları giydim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giyinme odamdan çıktıktan sonra saçımı ördüm o sırada abim odama girdi
"YAĞMUR" gelen Burak abimdi
"efendim Burak abi"
"Bugün biz arkadaşlarımızı çağırcaz maç var. Sende istersen arkadaşlarını çağır"
"Kimle kimin maçı var? Hangi arkadaşlarınız? Telefonumu verirseniz çağırırım."
"Galatasaray ve Fenerbahçenin maçı var. Çınar, Sarp, Ege ve Baran."
"Tamam bende bizim kızları çağrıyım"
"Hangilerini?"
"Tuğba, Nehir, Deniz ve azra"
"Tamam"
Abim odamdan kıvırta kıvırta çıkarken berkay abime sesleniyordu 'berkayy' diye odamın kapısını örtüp gitti ardından Berkay abim telefonumu verip bir şey demeden gitti asla toparlanamıyorduk babamın ölmesine alışamıyorduk...
3 saat sonra
Yemeği hazırladıktan sonra sofraya çatal kaşık koyup abimlere seslendim tam o sırada kapı çaldı kapıya doğru ilerleyip deliğinden baktım gelen kişi Sarp abimdi
"Hoşgeldin Sarp abi"
"Abi mi"
"Efendim"
"Hoşbulduk güzelim" dur bir dakika güzelimi demişti o kalpten gidiyorum galiba Sarp abime sarıldım O da bana sarılıp boynuma ufak bir buse kondurdu ve benden ayrılıp mutfağa doğru ilerledi ben de şok için de arkasından giderken abim bir poşet verdi ya da hediye paketi tamam daha doğruydu açıp içine baktığım da Galatasaray forması olduğunu gördüm hayatımın en sevdiğim bir şeydi bu 17 numara yazıyordu arkasında Zaniolo'nun numarasıydı duygulanmıştım abime teşekkür edip kaselere çorba koymaya başladım
1 saat sonra
Hepimiz yemeklerimizi bitirdikten sonra sofrayı topladım hepsini makineye yerleştirdim ardından ise odama çıkıp kulaklığımı aldım ve Müslüm Gürses'in Nilüfer şarkısını açıp dinlemeye başladım. Birkaç dakika sonra kulaklığımı çıkarttığım an kapı çaldı kalkıp kapıya baktım gelen kızlardı oturup dedikodumuzu yaptık tam o sırada Deniz biriyle yazışıyordu telefonu elinden alıp baktım abimle yazışıyordu hem de Burak abim Baran abinin dedikodusunu yapıyorlardı dayanamayıp yazdım
Siz
Hop hop baran top baran
Kocam Wüsöeğxşrğesixçwi
~~~
Telefonu geri denize uzatıktan sonra içerden abimlerin gol diye bağırmasıyla sıçradım
Yarım saat sonra
Abimler yanımıza gelip bize DC oynayalım mı diye soruyorlardı benim gözüm ise Tuğba ve çınar'daydı çünkü Tuğba çınar'dan hoşlanıyordu
"Dc oynayalım mı" Berkay abime dönül olur anlamında kafamı salladım ve mutfağa gidip boş bir soda şişesi aldım şişeyi çevirdim şişe çınar'ın ve Sarp abimin önünde durdu
"D mi c mi" Sarp'ın cevabı gözlerinden okunuyordu
"D" o sırada Çınar kimsenin beklemediği soruyu sordu
"Irmakla kaç yıldır çıkıyorsun"
"2 yıldır çıkıyorum" ben de dahil hepimiz şok olurken fenalaştığımı hissedip lavaboya gittim
"Ben lavaboya gideceğim hemen dönerim siz oynaya durun"koşar adımlarla merdivenlerden çıkarken ayağımın takılması ile birlikte yere doğru yuvarlanmıştım ağzıma sadece tek bir kelime çıkmıştı 'abi' acı içinde yerde hem kıvranıp hem de inliyordum o sırada Berkay abim yanıma koşup geldiği anda Burak abime sadece 'ambulansı ara' diyordu...
