Ömür Boyu Gece

Sen benim geçidimsin beyaza ...

Öncelikle herkese merhaba , ben yaprak bu hikayeyi yazmaya çalışan kişiyim. Şunu söylemek istiyorum ki yazdığım hikaye yaşanmış bir hikayedir yani ana hatları yaşanmıştır gerçekte Gece gibi bir karakter , Ömür gibi bir karakter , Aysel gibi bir karakter , Onur gibi bir karakter ve başlarından geçen olaylar tamamen gerçektir. Farklı farklı hayatlar olsa da onları birleştirip içine mektuplar katıp olaylarla oynayarak sizlere sunmaya çalışıyorum . Ama Gece ve Ömür arasındaki olay gerek hayatta da ikisi arasında yaşanmıştır tabi ki araya ben girip bir çok şeyi değiştirdim.

Yazım hatalarını elimden geldiği kadarıyla düzeltmeye çalışıyorum , bu hikaye benim hayata tutunma umutlarımdan bir tanesi , daha öncede belirttiğim gibi ben sadece okuyanların kalbine dokunmak istiyorum , yaşadığımız bu tiyatro sahnesinde kafamızı çevirip de bakmadığımız Gecelerin ve Ayseller'in sesi olmak bir nebzede olsun hikayeleri dinlensin istiyorum.

Bir hatam oluyor ise affınıza sığınıyorum , okuyan okumayan herkese çok çok teşekkür ediyorum ve muhakkak yorumunuzu bekliyorum.

(AYSEL )

+''Dur !!! dedi arkamdaki ses birkaç adımda koşup kolumu yakaladı.

Etrafta bizden başka kimse yok , hava sadece yıldızların ve ay'ın aydınlattığı kadar parlak , ılık bir yaz akşamında ailecek geldiğimiz düğün davetinden sıkılıp 5 katlı iş hanının teras katına çıktım.Bu iş hanı giriş katında küçük bir elektrikçi , ikinci katı özel bir psikiyatri kliniği , üçüncü katı muhasebe bürosu , dört ve beşinci kat da akşamları organize edilen davetlerin törenlerin yapıldığı salondu.

Kendimi bildim bileli yükseklikten çok korkarım ikinci katta ki bir evin balkonundan dahil bakamam , bütün arkadaşlarım salıncağa binerken ben salıncak her havalandığında kalbim sıkışır nefes alamam.Hep korkularımın tutsağı oldum şu hayatta , ben ne kadar korkup kaçtıysam hayat benim üzerime o kadar geldi , en sevdiğim iki arkadaşımdan bir tanesi çok genç yaşta intihar ederek öldü , lisedeyken psikopat bir sevgilinin sürekli tehditleriyle yaşamak zorunda kaldım. Her söylediğini bir şekilde sineye çekiyordum ama en son haberlerde izlediği bir haberden sonra bana ;

+''Seni ölesiye kıskanıyorum öldürüp yemek istiyorum seni, içimden hiç gitme , sana kimse bakmasın , görmesin , ben senin nefesin olayım '' demeye başladı.

Ondan kurtulmak ve geçmişimden kaçmak için anneme yoğun ısrarım üzerine gizlice taşınmak zorunda kaldık , çocukluğumdan geriye kalan tek can dostumu da böylece kaybetmiş oldum .

Çoğu zaman kendime ' insanın başına daha ne gelebilir ? ' diye sorarken , hayat beni beklemediğim bir yerden yaralıyor halime şükür ederken buluyorum kendimi ...

Yani hayatı hep korkarak geçiren biri olarak artık kaybedecek bir şeyim olmadığından korkumla yüzleşmek istedim . Bir an bana gökyüzünde göz kırpan yıldız ' bunu yapabilirsin ' dedi.

Karanlıkta ki tüm sessiz çığlıklarımı içime çektim ve usulca teras kenarına yaklaştım korumalıkları yüksek yaptıklarından aşağıya bakmam oldukça zordu , parmak uçlarıma kadar yükseldim en son çare bir bacağımı havaya kaldırıp korkuluğa çıkacaktım ki ;

+''Dur !!! '' sesiyle donup kaldım.

Bacağımı yere indiremeden birkaç saniye içinde koluma yapışıp hızla beni kendine çekti . Yerdeki boş cola kutusuna ayağı takılıp yere düştüğünde beraberinde bende üzerine düştüm , o dakika teras katın otomatik olarak açıldığını anladığım tüm ışıkları devreye girdi floresanlar açıldı . Etraftaki ışığın verdiği netlikle üzerine düştüğüm kişiye baktım , Sadece gözlerine .